Nic zwyczajnego:

o Wisławie Szymborskiej

Autor:
Michał Rusinek (1904-2001)
Lektor:
Wojciech Chorąży
Wydawcy:
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2016-2023)
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix (2007-2017)
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix im. Henryka Ruszczyca
Wydane w seriach:
Czytak Larix
Czytak Larix 21242-21258
ISBN:
9788324043477, 978-83-240-4091-9
978-83-240-6686-5, 978-8-240-4091-9
Autotagi:
audiobooki
biografie
druk
historia
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
4.2 (13 głosów)
Wisława Szymborska, której do tej pory nie znaliśmy. Piętnaście lat sekretarzowania takiej osobie? Doprawdy, nie było w tym nic zwyczajnego. Ona - świeżo upieczona Noblistka, On - magister filologii polskiej. Miał jej pomagać przez trzy miesiące, między przyznaniem a wręczeniem nagrody w 1996 roku. Został dłużej. Poetka i jej Pierwszy Sekretarz. W tej książce spotykamy Wisławę Szymborską, której do tej pory nie znaliśmy. To portret osoby nieprzeciętnej, damy o niezwykłym poczuciu humoru, a zarazem umiejętności mówienia o sprawach najistotniejszych. Portret, który pozwala zbliżyć się do niej i istoty jej poezji. Ekscentryczna starsza pani. Rozchichotana, czasami frywolna, lubiąca językowe zabawy i "practical jokes". Wolała rozmowy ze zwykłymi ludźmi niż kongresy poetów i dyskusje z intelektualistami. Depresyjna. Melancholijna. Surowa w sądach o sobie i innych. Perfekcjonistka, nie znosząca rozmów o błahostkach i marnowania czasu na spotkania z ludźmi, które nic jej nie dawały oprócz, jak mówiła, pustych kalorii. Po Noblu powtarzała, że zrobi wszystko, żeby nie stać się osobistością, lecz pozostać osobą. Kiedyś rozpoznał ją taksówkarz i powiedział: "To dla mnie zaszczyt wieźć taką osobliwość". Trochę racji miał: była dość osobliwym przedstawicielem naszego gatunku. Z takim taktem, subtelnością i wnikliwością mógł o Noblistce napisać tylko jeden Autor. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Czasem maje serce polonisty domaga się poczytania o tych, o których uczyłam, czytałam dawne biografie, a teraz są bądź odczytywani na nowo, bądź doszukano się nowych faktów, bądź współpracujący z nimi dzielą się swymi wspomnieniami. I tak jest w przypadku pana M. Rusinka, który w swej książce ukazuje nam Wisławę Szymborska - noblistkę - z która miał współpracować tylko przez 3 m-ce, a pozostał........ O tym trzeba koniecznie przeczytać. Pani Wisława jakiej nie znamy. • 83/100 Michał Rusinek - NIC ZWYCZAJNEGO: O WISŁAWIE SZYMBORSKIEJ • I drugie
  • "Nic zwyczajnego. O Wisławie Szymborskiej" Michała Rusinka, nie jest biografią noblistki, nie znajdziemy tu życiorysu poetki. To wspomnienie ich bliskiej relacji i służbowego dystansu, zapis trwającego piętnaście lat "szurania papierami", w którym nie było nic zwyczajnego. Michał Rusinek kreśli w swojej książce portret osoby niezwykłej, Wisławy Szymborskiej, której do tej pory nie znaliśmy, osobistości, albo jak bardzo trafnie określił ją pewien taksówkarz, "osobliwości." • Jaka była WS? Sympatyczna staruszka z wiecznie towarzyszącym jej papierosem, sypiąca limerykami i anegdotami, uwielbiająca kurczaki z KFC, Andrzeja Gołotę, loteryjki i obdarowująca swoich znajomych własnoręcznie wykonanymi przez siebie wyklejankami. • Z drugiej strony perfekcjonistka, która nie znosiła marnowania czasu, rozmów o błahostkach i spotykań z ludźmi, które nic nie wnosiły, które były jak to określała "pustymi kaloriami" • Michał Rusinek delikatnie uchyla drzwi do prywatności Wisławy Szymborskiej, ale robi to subtelnie i z taktem. Noblistka unikała rozmów na tematy poważne i osobiste, uciekając w anegdoty. Autor te wytyczone granice przez WS granice szanuje, unikając momentów intymnych. Szymborska siebie i opisywany świat wyrażała w swojej twórczości, stąd w "Nic zwyczajnego" znajdziemy mnóstwo odniesień do literatury i wierszy poetki. To co najpiękniejsze w książce Michała Rusinka to fakt, że zbliża ona do poezji noblistki. • "Nic zwyczajnego. O Wisławie Szymborskiej." bawi, wzrusza, i zmusza do refleksji. Michał Rusinek odmalował zwyczajny portret osoby nadzwyczajnej. Wspomina poetkę nie stawiając jej pomników, bez patosu. Robi to dyskretnie, zachowuje zawodowy dystans, a jednocześnie oddaje ciepło łączących ich relacji. Zwyczajnie nadzwyczajna książka, będąca przepięknym hołdem dla Wisławy Szymborskiej. • Marta Ciulis- Pyznar
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Zgłoś problem
Nadzór pedagogiczny - biblioteki szkolne Poznań PBP
Ministerstwo Edukacji Narodowej opublikowało arkusz kontroli w zakresie prawidłowości organizacji i funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Informacje o kontroli: • Kontrola dotyczy sprawdzenia zgodności z przepisami prawa funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Kontrolę należy przeprowadzić w publicznych: szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych (z wyłączeniem szkół policealnych oraz szkół dla dorosłych). • Kontrolą należy objąć 25% wskazanych powyżej szkół, w okresie listopad 2016 r. – kwiecień 2017 r. • Kontrolą należy objąć rok szkolny 2016/2017. • Arkusz kontroli [Link]
Kultura wobec postępu i modernizacji Poznań PBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
Anatomia człowieka dla ratowników medycznych
Jestem otchłanią
Pomocnik nauczyciela wspomagającego
Wychowanie do patriotyzmu
Tymczasowość w biografiach wychowanków rodzinnej pieczy zastępczej
Adaptacja w żłobku
Ćwiczymy koncentrację
foo