Dlaczego podskakuję

Inne tytuły:
Reason I jump
the inner voice of a thirteen-year-old boy with autism
Autor:
Naoki Higashida
Tłumaczenie:
Dominika Cieśla-Szymańska
KA Yoshida
Przedmowa:
David Mitchell
Wydawca:
Grupa Wydawnicza Foksal (2015)
ISBN:
978-83-280-0942-4
Autotagi:
druk
Źródło opisu: Gminna Biblioteka Publiczna w Osjakowie - Katalog księgozbioru
4.0 (3 głosy)

Głos z ciszy autyzmu. "The reason I jump" to książka autorstwa Naokiego Higashidy - autystycznego chłopca z Japonii, napisana przez niego w wieku trzynastu lat. Wstęp napisany został przez Davida Mitchella, który szukając pomocy dla syna chorego na autyzm, natknął się w sieci na blog Higashidy. Mężczyzna w bardzo przekonujący sposób wyjaśnia, na czym polega autyzm dla osoby z zewnątrz. Mówi o pierwszym niepokoju rodziców, kiedy dziecko nie zachowuje się normalnie, o wizytach u lekarza i strachu przed nieznanym - bo jedyne, co kojarzy się wtedy z autyzmem to kreacja Dustina Hoffmana w "Rain Manie". Przede wszystkim jednak wstęp przygotowuje na dalszą część książki. Mitchell posługuje się bardzo obrazową metaforą: wyobraź sobie, że pośrednik między tobą, a twoim ciałem znika. Znika też osoba odpowiedzialna za kontrolę nad twoimi zmysłami, myślami, umiejętnościami komunikacyjnymi. Pozostajesz zdany jedynie na siebie - własną wolą musisz zmusić ciało do najmniejszego ruchu, zewsząd zalewają cię impulsy, wrażenia i sygnały, na które nie masz wpływu. Książka Higashidy została przez niego napisana w określonym celu - ma pozwolić zrozumieć rodzicom i opiekunom osób autystycznych, czym tak naprawdę jest autyzm. Tekst przybrał więc formę specyficznego wywiadu - początek każdego rozdziału to jedno z najczęściej zadawanych pytań na temat autyzmu. W dalszej części Higashida stara się odpowiedzieć możliwie jak najlepiej - opowiada zarówno o swoich uczuciach i emocjach, jak i o tym, co mogą czuć inne osoby dotknięte autyzmem.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Czytając miałam świadomość, że pozycja ta jest cenna, wartościowa, że dla autora jako nastolatka z autyzmem napisanie takiej książki-wyznania było naprawdę wielkim wyzwaniem. Mimo to książka miejscami mnie męczyła i odnosiłam wrażenie, że poszczególne pytania i wątki powtarzają się nieustannie. Moje zdanie zmienił ostatni element książki, krótkie opowiadanie autora 'Jestem tutaj', które naprawdę otwiera oczy na to jak on jako osoba z autyzmem patrzy na świat i z miejsca zdałam sobie sprawę, że to moje lekkie poirytowanie powtórzeniami, miejscami formą książki, nie jest przypadkowe - dokładnie tak czuje się Naoki Higashida i pewnie wielu innych autystyków podejmując próby komunikacji z otoczeniem. Cierpliwość, do której autor raz po raz zachęca nabiera nowego znaczenia.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo