Opowiedzcie, jak tam żyjecie

Autor:
Agatha Christie (1890-1976)
Lektor:
Blanka Kutyłowska (1928-2013)
Tłumacz:
Ewa Adamska
Wydawca:
Zakład Nagrań i Wydawnictw Związku Niewidomych (2001)
Autotagi:
audiobooki
dokumenty historyczne
historia
kasety magnetofonowe
literatura faktu, eseje, publicystyka
pamiętniki
Źródło opisu: Chełmska Biblioteka Publiczna im. Marii Pauliny Orsetti w Chełmie - Katalog księgozbioru
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Agatha Christie dała się poznać jako autorka kryminałów i powieści detektywistycznych. Pisała jednak również inne książki – m.in. obyczaje, czy romanse. Do mnie jednak ostatnio trafiła zupełnie inna jej pozycja. • „Opowiedzcie, jak tam żyjecie” to książka napisana w 1946 roku. Miałam okazję wysłuchać jej w formie audiobooka, który czytała Blanka Kutyłowska. • Pozycja ta opowiada o pierwszych latach małżeństwa Agathy z Maxem Mallowanem. Mężczyzna ten był z zawodu archeologiem. Właśnie o jednej z podróży służbowych traktuje „Opowiedzcie…”. • Książka została napisana po częstych pytaniach, zadawanych przez znajomych pary. Opowiada ona o podróży, jaką odbyli małżonkowie w latach 30., zaraz po ślubie. Wyprawili się oni na wykopaliska do Syrii, gdzie spędzili kilka sezonów, szukając śladów starożytnych cywilizacji. Agatha wcale się tam nie nudziła – doglądała pracowników, pisała pamiętnik, a nawet była znachorką. Autorka poznaje wiele nowych osób, różnych kultur i narodowości. Nie zna jednak języka, co wydaje się być barierą nie do przeskoczenia w komunikacji. Daje sobie ona jednak radę i wszystko opisuje w książce. • W porównaniu z innymi powieściami Agathy, ta jest inna. Często jest zabawna, trudna, a nawet smutna. Przeżywamy wraz z nią wszystkie sytuacje, gdyż pisana jest pierwszoosobową narracją, jak pamiętnik. Autorka żartuje nie tylko z innych, ale też z samej siebie – ze swojej tuszy, niewiedzy, charakteru. Przyjemnie było odkryć coś nowego wraz z nią. • Przy okazji książka pełna jest wspomnień i refleksji. Pełno w niej porównań świata arabskiego i europejskiego. Różnorodność kultur jest tu dobrze odwzorowana. Ciekawie to zderzenie dwóch światów przekazuje nam Christie. • Co do samego nagrania – trwa ono 8 godzin 40 minut. Lektorka czyta wszystko sprawnie, wyraźnie i w odpowiednich momentach przybiera tony pełne emocji – a to śmiechu, a to złości czy oburzenia. Przyjemnie było jej słuchać. Nagranie podzielone jest na 16 części, każda ponad 29 minut. Format ten został nagrany w 1999 roku. Każda część opatrzona jest nazwiskiem autora i tytułem książki i numerem nagrania. • Książka jest zupełnie inna, niż dotychczasowe, które miałam okazję poznać pani Christie. Dobrze napisane wspomnienie z podróży, bogate w opisy nie tylko pejzaży, ale i charakterów. Moim zdaniem warta uwagi pozycja – niezależnie od tego, czy w wersji papierowej, czy audiobookowej. • Komu mogę polecić tę pozycję? Tym, którzy lubią twórczość Christie, a tak jak ja nie mieli jeszcze okazji poznać jej od tej strony. Kryminały pisze świetne, ale obyczajowe książki ma również bardzo dobre.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo