Znaki szczególne

Autor:
Paulina Wilk
Wydawcy:
Legimi (2019)
Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2014-2019)
ISBN:
978-83-08-05330-0, 978-83-08-05333-1
978-83-05330-0
Autotagi:
czasopisma
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
powieści
4.5 (8 głosów)

Najnowsza książka Pauliny Wilk, autorki nagradzanego debiutu „Lalki w ogniu. Opowieści z Indii”

„Znaki szczególne” to prywatny zapis dorastania w czasie demokratycznych przemian. Osobista i poruszająca historia do rodzinnego czytania. Współczesna Polska ujęta w autobiograficznej opowieści trzydziestolatki, która razem z rówieśnikami przeżywała zachwyty i rozczarowania nową rzeczywistością.

Ukształtowani w okresie gwałtownych przemian i entuzjastycznej atmosferze wolności, stworzyli różnorodne pokolenie. Autorka, jak wszystkie dzieci transformacji, nosi własne znaki szczególne.

Od lat osiemdziesiątych XX wieku do dziś. Od socjalistycznych podwórek do open space i przestrzeni wirtualnej. Od pożyczanych rowerów i kapsli do kupionych na kredyt mieszkań i samochodów. Od pomysłowych zabaw na dywanie do schematycznych zadań w koncernach. I od baśniowej wizji demokracji do realnej, gorzkiej polityki.

„Znaki szczególne” są zapisem dorastania w wolności, która także dzieciom i nastolatkom postawiła zaskakujące wyzwania. Ostatni obywatele PRL, a jednocześnie pierwsi obywatele wolnej Polski – są generacją szczególną. Przecięci na pół, starzy i nowi zarazem. Wychowani w poczuciu równości i oswojeni z niedostatkiem, ale dorastający w atmosferze rywalizacji i wielkich szans. Nie w pełni nowocześni, bo także nieco staromodni.

Urodzona w 1980 roku autorka była jednym z dzieci porwanych przez wir przemian. Teraz ogląda własne dzieciństwo, dorastanie i dorosłość, opisuje też losy rodziny, sąsiadów i bliskich, by zrozumieć, jak głęboka, wszechobecna – i niezakończona – jest transformacja życia w Polsce. Powrót na podwórko to okazja, by z przeszłości zabrać wszystko, co potrzebne teraz w nowym, ale niekoniecznie lepszym świecie: czas wolny, wspólną przestrzeń, zdolność bycia razem i budowania kompromisów.

PAULINA WILK

Rocznik 1980.

Pisarka i publicystka.

Jej pierwsza książka „Lalki w ogniu. Opowieści z Indii” (Carta Blanca, 2011) została uznana za jeden z najważniejszych debiutów reporterskich ostatnich lat. Opowieść napisana po blisko dekadzie podróży do Indii łączy elementy reportażu i eseju, jest wnikliwą analizą indyjskiego społeczeństwa. Autorka zbudowała poruszającą panoramę życia ponad miliarda ludzi.

„Lalki…” stały się bestsellerem, został docenione przez krytyków i czytelników przede wszystkim za plastyczny język i bogactwo refleksji nad jedną z najbardziej fascynujących współczesnych kultur.

Książka otrzymała m.in. nominację do Nagrody Literackiej Nike, Nagrody im. Beaty Pawlak, Nagrody Literackiej Angelus, Nagrody National Geographic Traveller i in. Autorka odebrała nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera za najlepszą książkę podróżniczą 2011 roku.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wspaniale napisana książka o pokoleniu lat 80-tych. Podróż w lata dziecięce. Te same zabawy, doświadczenia i problemy. Lektura obowiązkowa dla tego pokolenia i nie tylko. Polecam!
  • Dobrze się czyta,ciekawa pozycja szczególnie dla tych, o których książka opowiada, czyli dla ludzi urodzonych w latach 80-tych mających własne wspomnienia z okresu dziecięcego. Wiele ciekawych spostrzeżeń na temat zmieniającej się polskiej rzeczywistości na przestrzeni 25 lat, ale osobiście uważam, że obraz "minionych lat" trochę za bardzo wyidealizowany (świat widziany jako dziecko zawsze pamiętamy dobrze). Bez względu na czasy, zawsze "za naszych czasów" było lepiej. Ciekawe, że zaczynamy te wspominki już po 30-tce - może to najlepszy znak, że świat jednak przyspieszył.
  • Jako dziecko końca lat 70-tych, z ciekawością sięgnęłam po książkę Pauliny Wilk „Znaki szczególne”, aby sprawdzić, czy autorka ma podobne wspomnienia z dzieciństwa, jak ja. Okazało się, że dorastanie pod Warszawą, czy w Krakowie wyglądało prawie tak samo. Wszędzie w sklepach były takie same towary, a każdy dom był umeblowany w podobne meblościanki. Bawiliśmy się w podobne gry nieśmiertelna guma czy klasy). Spędzaliśmy czas na podwórku, zdobywając tym sposobem przyjaciół nierzadko na całe życie. Dzieliliśmy się wszystkim, choć było tego niewiele, a wyznacznikiem statusu była pomysłowość i koleżeńskość, a nie najnowszy model zabawki. Każdy dom otwarty był na gości, a do sąsiadów chodziło się nie tylko po przysłowiowy cukier. Chciałoby się westchnąć – ach, to były czasy. Potem nastąpiły lata transformacji i zachłyśnięcie nową, kolorową rzeczywistością. Symbolem sukcesu zaczęły stawać się rzeczy materialne, za to więzi międzyludzkie powoli ulegały rozluźnieniu. Cytując za autorką - „Zdobyta przez pokolenie rodziców wolność polityczna, prawo do wyrażania przekonań, zrzeszania się i podróżowania przyszły w pakiecie ze zniewoleniem konsumpcyjnym. Nasze oswobodzone umysły mieszkają w uzależnionych od komfortu ciałach”. Jesteśmy wolni, ale czy w pełni z tej wolności umiemy korzystać? „Znaki szczególne” to książka nie tylko dla dzisiejszego pokolenia 30-latków, którzy będą mogli wrócić do czasów swego dzieciństwa i dorastania. To także książka dla młodszego pokolenia, które wychowywane już w dobrobycie i pełnej dostępności do wszelkich dóbr, będzie mogło zobaczyć, jak żyło się ich starszym kolegom – bez komórek, komputera i internetu. Polecamy! am.
  • Rewelacja! Moje dzieciństwo ;)
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo