• Wspaniale napisana książka o pokoleniu lat 80-tych. Podróż w lata dziecięce. Te same zabawy, doświadczenia i problemy. Lektura obowiązkowa dla tego pokolenia i nie tylko. Polecam!
  • Dobrze się czyta,ciekawa pozycja szczególnie dla tych, o których książka opowiada, czyli dla ludzi urodzonych w latach 80-tych mających własne wspomnienia z okresu dziecięcego. Wiele ciekawych spostrzeżeń na temat zmieniającej się polskiej rzeczywistości na przestrzeni 25 lat, ale osobiście uważam, że obraz "minionych lat" trochę za bardzo wyidealizowany (świat widziany jako dziecko zawsze pamiętamy dobrze). Bez względu na czasy, zawsze "za naszych czasów" było lepiej. Ciekawe, że zaczynamy te wspominki już po 30-tce - może to najlepszy znak, że świat jednak przyspieszył.
  • Jako dziecko końca lat 70-tych, z ciekawością sięgnęłam po książkę Pauliny Wilk „Znaki szczególne”, aby sprawdzić, czy autorka ma podobne wspomnienia z dzieciństwa, jak ja. Okazało się, że dorastanie pod Warszawą, czy w Krakowie wyglądało prawie tak samo. Wszędzie w sklepach były takie same towary, a każdy dom był umeblowany w podobne meblościanki. Bawiliśmy się w podobne gry nieśmiertelna guma czy klasy). Spędzaliśmy czas na podwórku, zdobywając tym sposobem przyjaciół nierzadko na całe życie. Dzieliliśmy się wszystkim, choć było tego niewiele, a wyznacznikiem statusu była pomysłowość i koleżeńskość, a nie najnowszy model zabawki. Każdy dom otwarty był na gości, a do sąsiadów chodziło się nie tylko po przysłowiowy cukier. Chciałoby się westchnąć – ach, to były czasy. Potem nastąpiły lata transformacji i zachłyśnięcie nową, kolorową rzeczywistością. Symbolem sukcesu zaczęły stawać się rzeczy materialne, za to więzi międzyludzkie powoli ulegały rozluźnieniu. Cytując za autorką - „Zdobyta przez pokolenie rodziców wolność polityczna, prawo do wyrażania przekonań, zrzeszania się i podróżowania przyszły w pakiecie ze zniewoleniem konsumpcyjnym. Nasze oswobodzone umysły mieszkają w uzależnionych od komfortu ciałach”. Jesteśmy wolni, ale czy w pełni z tej wolności umiemy korzystać? „Znaki szczególne” to książka nie tylko dla dzisiejszego pokolenia 30-latków, którzy będą mogli wrócić do czasów swego dzieciństwa i dorastania. To także książka dla młodszego pokolenia, które wychowywane już w dobrobycie i pełnej dostępności do wszelkich dóbr, będzie mogło zobaczyć, jak żyło się ich starszym kolegom – bez komórek, komputera i internetu. Polecamy! am.
  • Rewelacja! Moje dzieciństwo ;)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo