One:

kobiety, które kochały pisarzy

Autor:
Radosław Romaniuk
Wydawcy:
Wilk Król Oficyna Wydawnicza (2014)
Wydawnictwo Książkowe Twój Styl (2005)
Wydane w seriach:
Biografie
Biografie - Twój Styl
ISBN:
83-7163-411-0, 978-83-935837-6-8
Autotagi:
biografie
druk
historia
książki
4.0

Cztery kobiety. Różni je wszystko: wiek, status społeczny, osobowość. Łączy jedno - życiowa rola, grana z pasją i poświęceniem. Znane jako żony wybitnych pisarzy, są kimś więcej - indywidualistkami, które obracają wyrzeczenia w sukces, a w sztuce i miłości odnajdują sens życia. Dzięki Zofii Tołstoj powstaje Wojna i pokój. Jako agentka i osobista sekretarz wybitnego męża ośmiokrotnie przepisuje powieść. Anna Iwaszkiewicz jest dla Jarosława pierwszym krytykiem, z nikim innym autor nie dyskutuje tak żarliwie. Nadieżda Mandelsztam przez związek z aresztowanym Osipem staje się wrogiem Rosji radzieckiej. Prowadzi koczownicze życie i uczy się na pamięć utworów męża, by przetrwały ciągłe rewizje i konfiskaty. Piękna Marusia Kasprowiczowa zostaje panią Harendy, przemienia zakopiański dom w tętniące życiem centrum artystyczne. Prawdziwe historie niezwykłych kobiet, które bardziej niż siebie kochały swoich pisarzy.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Ciekawie napisana książka o kobietach w życiu pisarzy. Przedstawione są w niej losy dwóch Rosjanek i dwóch Polek. Każda z nich, żyjąc w cieniu wielkich mężów, pielęgnowała własne zainteresowania, talenty, strzegła życia rodzinnego i spokoju pracy ukochanego mężczyzny. Najbardziej przypadł mi do gustu rozdział o Zofii Tołstoj, składający się niemal w całości z fragmentów pamiętników i listów Lwa, Zofii, ich dzieci oraz osób z otoczenia. Polecam zainteresowanym spojrzeniem na mistrzów literatury z punktu widzenia rodziny, szczególnie żony.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo