Mińsk:

przewodnik po Mieście Słońca

Tytuł oryginalny:
Malaâ padarožnaâ knižka pa Goradze Sonca
Autor:
Artur Klìnaŭ
Tłumacz:
Małgorzata Buchalik
Wydawcy:
NASBI (2020)
ebookpoint BIBLIO (2020)
Wydawnictwo Czarne (2008-2020)
IBUK Libra (2010)
Wydane w seriach:
Sulina
ISBN:
978-83-7536-056-1, 978-83-8191-046-0
978-83-8191-065-1
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
książki

Jeśli przyjeżdżacie do Mińska pociągiem z Europy, zanim powita was Plac Bramy Miasta Słońca, musicie przejść przez czyściec pierwszą Bramę strzegącą granicy Krainy Szczęścia przestrzega Artur Klinau i natychmiast rozbudza ciekawość czytelnika. Następnie wprowadza go w świat szerokich placów, pomników, kolumnad i pałaców górujących nad życiem szarych ludzi. Pokazuje utajnione życie wewnętrzne Miasta otwarte podwórka stanowiące centrum życia mikrospołeczności, bramy opanowane przez filozoficznie nastawionych pijaczków i kobiety-orchidee tęskniące do lepszego życia, parki pełne miłości i nienawiści. Ludzie i Miasto są ze sobą nierozerwalnie związani, zniewoleni przez siebie nawzajem.

Jednak Mińsk. Przewodnik po Mieście Słońca jest nie tylko wspaniałym albumem socjalistycznej architektury, lecz także esejem o burzliwej historii Białorusi, powieścią autobiograficzną i poetycką wizją odrealnionego świata idei. Według autora, ma być to pierwszy krok do zbudowania mitologii Mińska.

Gdy pewnego razu znajdziesz się na skrzyżowaniu dwóch głównych ulic swego rodzinnego miasta i uświadomisz sobie niemożliwość realizacji twoich życiowych idei, staniesz pod ścianą i dalej nic, to pozostanie ci już tylko ucieczka w groteskę. Tak zawsze robili inni. Tak właśnie, w białoruskim Mińsku, przystanął dzisiaj Artur Klinau i zapisał nam spowiedź swego dotychczasowego życia. Wsłuchajmy się w jego monolog z powagą, aby choć w części zrozumieć współczesnego Białorusina. Oto historia człowieka urodzonego w Mieście Słońca, posłuchajmy jej... Leon Tarasewicz

Po Mińsku można chodzić całymi dniami i nie zobaczyć tego, co opisał Artur Klinau. Udało mu się bowiem pokazać, że ta betonowa pustynia prowadzi własne, pełne wewnętrznej logiki życie. Że jest monumentalnym pałacem, miastem poświęconym słońcu, mieniącym się wszystkimi odcieniami żółci pod kobaltowym niebem. Labiryntem, atlasem architektury, barokowo-konstruktywistyczną fasadą, za którą tętni biedne, ale barwne i tajemnicze życie. Nie każdy może je dostrzec, bo Mińsk niechętnie odkrywa przed przyjezdnymi swe tajemnice. Książka Klinawa to klucz do Miasta, ale też do zrozumienia dzisiejszej Białorusi i jej dziwnej historii. Andrzej Brzeziecki

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Artur Klinau – białoruski pisarz, architekt, malarz, a także scenarzysta filmowy – w najnowszej książce pt. "Mińsk". Przewodnik po • Mieście Słońca zabiera czytelnika w podróż po swoim rodzinnym mieście. To nie będzie stricte podróżniczo-geografi czna wyprawa. To nie publikacja dla turysty o czekających na niego atrakcjach. Ta niewielkich rozmiarów książka (zaledwie 151 stron) to zbiór wspomnień i refl eksji. Autor pisze o Mińsku, Białorusi i Białorusinach. Opisuje • historię narodu mocno dotkniętego wpływami rosyjskimi. Opowiada o tym • jako człowiek, który wychował się w świecie pozornej utopii, ale też jako człowiek obyty w świecie. Odkrywa sztuczność i zakłamanie krainy szczęścia. Pisze: Czy byłem szczęśliwy w Krainie Utopii? Tak, chyba tak. W każdym razie dopóki w nią wierzyłem. Mimo to nie znajdziemy tu buntu przeciw porządkowi świata. Tytuł książki odwołuje się do Mińska i słusznie, bo to również specyficzny portret miasta, którego uroda daleka jest od europejskich metropolii. Książka zwiera także szkice o estetyce i architekturze, opisy podwórek i placów. Artur Klinau zaproponował nam emocjonalną rozprawę o życiu w świecie niezdefiniowanej tożsamości. Autor przygląda się stolicy Białorusi z niezwykłą czułością. Posługuje się przy tym specyficznym językiem i metaforą. W rezultacie powstały obraz miasta jest niezwykle liryczny. Po raz kolejny Wydawnictwo Czarne wypuściło na polski rynek ciekawą i autentyczną propozycję czytelniczą. • Ludmiła Guzowska
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo