Czarna wdowa atakuje

Autor:
Irena Matuszkiewicz
Wydawcy:
Legimi (2009)
IBUK Libra (2009)
Wydawnictwo WAB (2008-2009)
ISBN:
978-83-7414-576-3, 978-83-7747-039-8
978-83-4714-576-3, 978-83-7414-476-3
Autotagi:
druk
książki
3.9 (8 głosów)

Czarna wdowa atakuje, nowa powieść Ireny Matuszkiewicz, to kontynuacja bestsellerowego kryminału Nie zabijać pająków. Jeszcze dowcipniejsza, jeszcze bardziej nieprawdopodobna i wciągająca. historia z zabójstwem Pająkowskiego poszła już w niepamięć. Stenia Korzyńska i Ada Matras otworzyły upragniony pensjonat „Mieszko”. Sylwestrowa noc zapowiada się znakomicie – międzynarodowa firma urządza tu zabawę dla swoich pracowników. Z Warszawy ściągnęło już całe towarzystwo z prezesem, urodzonym kobieciarzem, na czele. Wydaje się, że nic nie może zakłócić szampańskiej zabawy w tym przemiłym zakątku, toteż gdy jedna z kobiet tuż po północy gdzieś się zawieruszyła, nikt nie zwrócił na to uwagi. Wkrótce ochroniarz obiektu, kapitan Pająkowska, odnajduje zgubę w altance. Martwą. I nie jest to bynajmniej jedyna ofiara tej nocy. Wezwany na miejsce komisarz Dyna ma trudne zadanie. Jak przeprowadzić śledztwo, gdy szampan szumi w głowach, wszyscy chcą się kochać i składają sobie najlepsze życzenia? Irena Matuszkiewicz po raz kolejny sięgnęła po swoją niezawodną broń – połączenie zmysłu reporterskiego i talentu do konstruowania fabuł. Efekt jak zwykle jest znakomity. Z recenzji Nie zabijać pająków: Matuszkiewicz sprawnie rozgrywa pomysł, zgodnie z którym motyw mają wszyscy, a cała okolica syczy od domysłów. Plus za świetną kreację Pająkowskich. Agnieszka Wolny-Hamkało, Polityka Sprawnie i z polotem napisana historia o ludziach z sąsiedztwa – momentami śmieszna, momentami smutna, ale zawsze prawdziwa, jak życie, którego polskie realia autorka tak sugestywnie opisuje. Anna Walicka, wirtualnapolska.pl Powieść, w której główny bohater bynajmniej nie jest szczupłym, przystojnym, błyskotliwym komisarzem, posiadającym rzadki dar natychmiastowego rozwiązywania zagadek kryminalnych. Wręcz przeciwnie… apeironmag.pl '
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo