Fryderyk Chopin i jego muzyka

Autor:
Barbara Smoleńska-Zielińska
Ilustracje:
Marta Ignerska
Wydawcy:
Narodowy Instytut Fryderyka Chopina (2010)
Wydawnictwo Muzyczne Triangiel (2010)
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne (1995)
Autotagi:
druk
Więcej informacji...
5.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel /Cyprian Kamil Norwid/ • Chociaż nie znam zbyt wielu utworów Chopina, a moim ulubionym jest tylko Marsz żałobny, z ciekawością przeczytałam znakomitą książkę prof. Barbary Smoleńskiej-Zielińskiej Fryderyk Chopin i jego muzyka. • Autorka, pedagog i muzykolog, w przystępny i ciekawy sposób przedstawiła życie jednego z najw­ybit­niej­szyc­h kompozytorów romantycznych na świecie. Tysiące książek sławi talent polskiego pianisty, nazywanego poetą fortepianu. Wybraną przez mnie lekturę polecić można każdemu, bez względu na wiek czy zainteresowania. Doskonały zarys epoki oraz stylowe ilustracje i fotografie dodatkowo wzbogacają wyobraźnię. Fryderyk urodził się w szczęśliwej rodzinie w roku 1810. Ojciec jego, Mikołaj, był z pochodzenia Francuzem. Młody Chopin od najmłodszych lat interesował się fortepianem i muzyką. Nie wszyscy wiedzą, że miał ogromny talent literacki, który widać choćby w pisanych listach, tworzył wiesze, dobrze rysował, a także był świetnym aktorem. Był również wnikliwym obserwatorem przyrody. W wieku 16 lat wykryto u niego pierwsze objawy gruźlicy. W 1828 r. na zakończenie nauki w Szkole Głównej Muzyki w Warszawie otrzymał świadectwo z opinią Józefa Elsnera – geniusz muzyczny. Europa czekała na jego talent. Był najdroższym nauczycielem muzyki w Paryżu, a jego uczennicami były głównie piękne arystokratki. Bywał w salonach, modnie się ubierał, lato spędzał na wsi. W książce nie zabrakło wątków o damach jego serca – Konstancji Gładkowskiej, Marii Wodzińskiej, George Sand… • Chopin do końca swoich dni nosił w sobie poczucie winy za nieu­czes­tnic­zeni­e w powstaniu listopadowym. Przed śmiercią poprosił o zniszczenie wszystkich niedokończonych dzieł. Nieuleczalna wówczas gruźlica była przyczyną jego zgonu – 17 października 1849 roku o godzinie 2 w nocy. Został pochowany na paryskim cmentarzu Pѐre-Lachaise, a jego serce siostra Ludwika zabrała do Polski, gdzie zostało wmurowane w filar kościoła św. Krzyża w Warszawie. Był to jego kościół parafialny z czasów zamieszkiwania w Warszawie. Serce zachowało się do czasów dzisiejszych. W październiku br. obchodzić będziemy 170. rocznicę śmierci artysty. • Książkę wydano dwa razy: w 1995 oraz w 2010 roku. Polecam! • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Barbara Smoleńska-Zielińska
Ilustracje:Marta Ignerska
Wydawcy:Narodowy Instytut Fryderyka Chopina (2010) Wydawnictwo Muzyczne Triangiel (2010) Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne (1995)
ISBN:83-02-05738-X 978-83-61142-42-3 978-83-88924-43-9 978-83-931454-4-7 83-02-0538-X
Autotagi:biografie druk elementy biograficzne książki literatura
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 7 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo