Księżna Mediolanu:

dzieje Izabeli Aragońskiej, matki królowej Bony

Autor:
Renata Czarnecka
Wydawcy:
Publicat (2017)
Książnica (2015)
Książnica - Publicat. Oddział (2015)
Wydane w seriach:
Izabela i Bona
Cykl: Izabela Aragońska
Izabela Aragońska
ISBN:
978-83-245-8170-2, 978-83-245-8286-0
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
4.3 (8 głosów)

XV-wieczna Italia. Czasy Ludwika Sforzy, świetności rodu Borgów i wojen francusko-włoskich. W 1489 roku Gian Galeazzo Sforza spotyka po raz pierwszy poślubioną per procura Izabelę Aragońską, wnuczkę króla Neapolu. Młody książę Mediolanu nie kryje rozczarowania urodą małżonki, lecz docenia sto tysięcy złotych dukatów, które wniosła mu w posagu. Izabela, nieświadoma niechęci męża, pragnie go kochać i być dobrą żoną. Jednak zamiast oczekiwanej miłości poznaje smak upokorzenia i zdrady. Z czasem odkrywa także niepokojące tajemnice rodu Sforzów. Faktyczną władzę w Mediolanie sprawuje Ludwik Sforza, zwany Moro, usuwając w cień bratanka. Młoda księżna staje do walki z regentem osamotniona, pozbawiona wsparcia męża. Charakter Izabeli hartuje się w walce z przeciwnościami. Czy samotna kobieta zdoła jednak zapewnić swym dzieciom należną im schedę?
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Książka fajnie napisana, którą chętnie się czyta. W bardzo fajny sposób ukazane życie dworskie, a także problemowe życie Izabeli Aragońskiej, która próbowała wszelkich środków aby uchronić miłość do męża i ich małżeństwo przed przeciwnościami losu. Pokazane w tej książce zostało również to, ile kobieta jest w stanie znieść i zrobić aby zapewnić swym dzieciom dostatnie życie i bezpieczeństwo.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo