Teodora, moja miłość:

życie codzienne Jana i Teodory Matejków

Autorzy:
Jolanta Antecka
Małgorzata Buyko
Ilustracje:
Barbara Ciciora-Czwórnóg
Wydawca:
Wydawnictwo Bosz (2014)
ISBN:
978-83-7576-206-8
Autotagi:
biografie
druk
4.5 (2 głosy)

Bogato ilustrowana biografia Teodory Matejkowej - żony Jana Matejki. Dla współczesnych sobie pozostawała osobą znaną głównie z widzenia. Matejkowie nie prowadzili domu otwartego, nie mieli loży w Teatrze Miejskim, prawie nigdzie nie bywali. To odosobnienie, przy bujnej urodzie pani Matejkowej i jej częstej obecności na wielkich płótnach małżonka prowokowało plotki, które – powtarzane w listach, zapiskach, wspomnieniach – stworzyły dla potomnych obraz domowego potwora, utracjuszki przepuszczającej bez umiaru ciężko zapracowane pieniądze męża, niszczącej jego talent, a niekiedy dzieła. Opierając się na zapiskach, relacjach, listach spróbujmy odtworzyć życie kobiety raczej nietuzinkowej, niewykluczone że żyjącej w epoce nie akceptującej artystycznych ambicji i marzeń o realizacji własnych marzeń kobiet tamtej epoki.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • O wybitnym malarzu Janie Matejce (1838–1893) powstało wiele publikacji. O jego żonie Kornelii Teodorze z Giebułtowskich Matejkowej (1846–1896) nie wiemy prawie nic, choć jej twarz spogląda z większości obrazów mistrza Jana. Jest więc Teodora na płótnach Barbarą Radziwiłłówną, Boną, wnuczką Wita Stwosza, Zofią Szydłowiecką, carycą, królową Zofią, Elżbietą Granowską. Od 1864 r. zaczęła pojawiać się na wszystkich obrazach historycznych artysty ukazujących sceny z udziałem kobiet. • Zdjąć z Teodory zasłonę milczenia, plotek czy niedomówień postanowiły: Jolanta Antecka, absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, wybitna dziennikarka, doskonałe pióro Dziennika Polskiego, popularyzatorka sztuki nowoczesnej, miłośniczka rzeczy pięknych, oraz Małgorzata Buyko, absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, autorka kilkunastu publikacji i kilkudziesięciu wystaw popu­lary­zują­cych­ Jana Matejkę i jego dom, starszy kustosz Muzeum Narodowego w Krakowie. • Jaka była ta dziewczyna, która mając zaledwie 18 lat wyszła za 26-letniego, dobrze rokującego malarza? Na pewno była piękna, niestety jej rysy szybko zmieniła otyłość, będąca skutkiem długo nierozpoznanej cukrzycy. Odbyła kilka podróży zagranicznych, najpierw towarzysząc mężowi, potem jeżdżąc na kuracje do wód. Trudne było wspólne życie Matejków. • Teodora, chociaż lubiła muzykę, miała talent aktorski, znała języki, nieźle rysowała, była kapryśna i zmienna, a mistrz Jan miał skłonności do chorobliwej megalomanii. • Po lekturze książki zapraszam do odwiedzenia Domu Jana Matejki przy ul. Floriańskiej 41, Dworku Matejki w Krzesławicach oraz do uroczej, maleńkiej Koryznówki w Nowym Wiśniczu, po której oprowadza gości prawnuczka siostry Teodory – Joanny Serafińskiej, kustosz Maria Serafińska-Domańska. • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków
    +2 pouczająca
  • O wybitnym malarzu Janie Matejce (1838-1893) powstało wiele publikacji. O jego żonie Kornelii Teodorze z Giebułtowskich Matejkowej (1846-1896) nie wiemy prawie nic, choć jej twarz spogląda na nas z większości obrazów mistrza Jana. Jest więc Teodora na płótnach Barbarą Radziwiłłówną, Boną, wnuczką Wita Stwosza, Zofią Szydłowiecką, carycą, królową Zofią , Elżbietą Granowską. • Od 1864 r. pojawiać się zaczęła na wszystkich obrazach historycznych artysty, ukazujących sceny z udziałem kobiet. • Zdjąć z Teodory zasłonę milczenia, plotek czy niedomówień postanowiły panie Jolanta Antecka, absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim; wybitna dziennikarka, doskonałe pióro „Dziennika Polskiego”; popularyzatorka sztuki nowoczesnej, miłośniczka rzeczy pięknych oraz pani Małgorzata Buyko ,absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim; autorka kilkunastu publikacji i kilkudziesięciu wystaw popularyzujących Jana Matejkę i jego dom; emerytowany starszy kustosz Muzeum Narodowego w Krakowie (kierownik Domu Jana Matejki). • Jaka była ta dziewczyna, która mając zaledwie 18 lat wyszła za 26-letniego , dobrze rokującego malarza? Na pewno była piękna, choć rysy jej szybko zniekształciła otyłość, będąca skutkiem długo nierozpoznanej cukrzycy. Charakter miała trudny. Lubiła muzykę, miała talent aktorski, znała języki, umiała nieźle rysować. Miała z Matejką 5 dzieci (Tadeusza, Helenę, Beatę, Jerzego i Reginę, która zmarła w niemowlęctwie). Obyła kilka podróży zagranicznych, najpierw towarzysząc mężowi, potem jeżdżąc na kuracje do wód. Ówczesna medycyna niewiele miała do zaoferowania osobom chorym na cukrzycę. Trudne było życie Matejków u swojego boku. Teodora kapryśna, zmienna, mistrz Jan ze skłonnością do chorobliwej megalomanii. • Po lekturze książki zapraszam tych, którzy jeszcze nie byli do Domu Jana Matejki ul. Floriańska 41 oraz do uroczej, maleńkiej Koryznówki w Nowym Wiśniczu, gdzie oprowadzi Was osobiście prawnuczka siostry Teodory – Joanny, pani Kustosz Maria Serafińska-Domańska! JM
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo