Nie ma jednej Rosji

Autor:
Barbara Włodarczyk
Wydawcy:
Legimi (2023)
Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2013-2023)
Wydaw. Literackie (2013)
ISBN:
978-83-08-05087-3, 978-83-08-05170-2
978-83-05087-3
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
literatura faktu, eseje, publicystyka
Więcej informacji...
3.9 (10 głosów)

Rosja z książki Barbary Włodarczyk to nie tylko Moskwa i stołeczny glamour. Dziennikarka podpatruje nastolatki w czasie szkoleń ze strzelania w moskiewskiej szkole kadetek, śledzi historię dziewczyny porwanej w Dagestanie, w wiosce Niżniewasiliewka spotyka milionera, który przeżył nagłe nawrócenie duchowe. Bohaterowie jej opowieści to ludzie prości, z pozoru wręcz przeciętni, a jednak zdumiewający, podobnie jak czasy, w którym przyszło im żyć.

Ich losy pozwalają czytelnikowi dojrzeć wszystkie przemiany, które zaszły w Rosji w ciągu ostatnich dekad. „Nie ma jednej Rosji” - książkowy debiut Barbary Włodarczyk -to świadectwo wieloletniej, rzetelnej pracy dziennikarskiej. Zbiór reportaży, napisanych z werwą i prostotą, odsłania cząstkę owej jakoby nieuchwytnej „rosyjskiej duszy”.

Barbara Włodarczyk po studiach dziennikarskich podjęła pracę w redakcji publicystyki międzynarodowej TVP. W latach 2004–2009 była korespondentką TVP w Moskwie, obecnie jest komentatorem politycznym TVP. W ramach cyklu „Szerokie tory” zrealizowała ponad 100 reportaży poświęconych życiu mieszkańców byłego ZSRR. Cykl nagrodzony został między innymi Grand Press i The International Chicago Televisions Awards w kategorii filmów dokumentalnych.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Rewelacyjna książka. Dużo ciekawych historii. Do tego sposób pisania Barbary Włodarczyk sprawia, że lektura jest czystą przyjemnością. Z pewnością będę do niej wracać.
  • Książka Barbary Włodarczyk zawiera siedemnaście reportaży, które wcześniej były emitowane w TVP 1 w ramach cyklu „Szerokie tory”. Są to więc zapisy reportaży telewizyjnych, wszystkie według schematu-jeden dzień z życia bohatera, któremu towarzyszą dziennikarka, operator i dźwiękowiec. • Kim są bohaterowie? To bardzo różne postaci: Lida z poti­omki­nows­kiej­ wioski Mansurowo, z której pochodzą przodkowie Miedwiediewa, kreatorka mody Julia Dalakian z Moskwy, Karina, dziewczynka ze szkoły kadetek, Wasia z Dworca Jarosławskiego, sobowtór Lenina pracujący na Placu Czerwonym, neofaszysta Tasak i inni.Poznajemy nocną Moskwę, gdzie toczy się życie jak w dzień i bogaci korzystają z wielkich możliwości stolicy. Mamy też okazję „zajrzeć” do największego w Europie domu starców i inwalidów, w którym przebywa ponad 600 osób.Wśród bohaterów reportaży znajdzie się opozycjonistka Żenia Czirikowa organizująca wiece przeciw Putinowi i Matuszka Marija, która przewodzi sekcie Putina i czci go jako nowe wcielenie św. Pawła. • Barbara Włodarczyk towarzyszy swym bohaterom, stara się ich zrozumieć, zadaje pytania, docieka ich racji. Nie zawsze jest to łatwe, bo jak tu spokojnie przyjmować hasła głoszone przez członków rasistowskiej Partii Narodowo-Nacj­onal­isty­czne­j. Autorka przekazuje czytelnikowi swoje emocje (często czuje ciarki na plecach).Poprzez przedstawiane postaci pokazuje różnorodny obraz Rosji, kraju pełnego kontrastów i sprzeczności. • Nie znam telewizyjnych reportaży Włodarczyk, ale myślę, że mogą być bardzo ciekawe. Będę chciała na pewno je zobaczyć. Natomiast ich zapisana wersja nie zachwyciła mnie. Owszem, czyta się dobrze, ale potem nie zostaje za wiele w pamięci. Jeden dzień nie daje możliwości bliższego poznania bohaterów. Na dłużej zapamiętam może Jeana, czarnoskórego radnego z Głubinki, który po prostu pomaga ludziom. No ale on przecież pochodzi z Afryki. • Dla mnie o Rosji najciekawiej pisze Jacek Hugo-Bader i Mariusz Wilk, ich książki podobają mi się najbardziej. Myślę jednak, że dla znających telewizyjne reportaże Barbary Włodarczyk interesująca może być konfrontacja z ich literacką wersją.
  • Po książkę sięgnęłam przypadkiem i .. nie żałuję. Barbara Włodarczyk w reporterskim stylu przedstawia historie mieszkańców różnych zakątków Rosji. Przekrój społeczeństwa od mieszkanki Moskwy, która projektuje ubrania dla bogatych Rosjan, poprzez człowieka-sobowtóra Lenina, członków sekty czczącej Władimira Putina jako wcielenie świętego Pawła aż po bezdomnego chłopca z Dworca Jarosławskiego... Każdy reportaż to osobna historia i opowieść o Rosji: tajemniczej, pełnej sprzeczności, kontrastów ale jakże interesującej. Można się wzruszyć, uśmiechnąć, zadziwić, zastanowić a nawet przerazić. I stwierdzić z pewnością, że - tak jak mówi tytuł - nie ma jednej Rosji. Książka kończy się mrocznym reportażem z pobytu na cmentarzu w Katyniu pod koniec marca 2010 roku... Wszyscy wiemy co wydarzyło się kilkanaście dni później pod Smoleńskiem... Gorąco polecam tę książkę.
  • Jedna z najbardziej ciekawych książek jakie przyszło mi czytać ostatnimi czasy. Sam tytuł częściowo opisuje zawartość książki - składa się ona z kilkunastu historii o zwykłych mieszkańcach Rosji, bohaterach, których raczej nie spotkamy w mediach. • Pozycja zarówno dla rusofili, jak i osób nie pałających sympatią do naszego Wielkiego Brata ze wschodu.
1 2
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Barbara Włodarczyk
Lektor:Elżbieta Kijowska
Wydawcy:Legimi (2023) Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2013-2023) Wydaw. Literackie (2013)
ISBN:978-83-08-05087-3 978-83-08-05170-2 978-83-05087-3
Autotagi:audiobooki dokumenty elektroniczne druk e-booki książki literatura literatura faktu literatura faktu, eseje, publicystyka literatura stosowana nagrania sprawozdania zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 6 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo