Goldfinger

Reżyseria:
Guy Hamilton (1922-2016)
Aktorzy:
Sean Connery (1930-2020)
Honor Blackman (1925-2020)
Gert Fröbe (1912-1988)
Shirley Eaton ...
Scenariusz:
Richard Maibaum (1909-1991)
Paul Dehn (1912-1976)
Zdjęcia:
Ted Moore (1914-1987)
Kompozytor:
John Barry (1933-2011)
Produkcja:
Harry Saltzman (1915-1994)
Albert R. Broccoli (1909-1996)
Tłumacz:
Magdalena Balcerek ...
Lektor:
Tomasz Kozłowicz ...
Wyd. w latach:
1964 - 2013
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
DVD
filmy i seriale
nagrania wideo
Więcej informacji...
3.0

W Miami Beach James Bond spotyka swego kumpla z CIA Felixa Leitera, który opowiada mu o milionerze Auricu Goldfingerze, którego oba wywiady podejrzewają o przemyt złota. Goldfinger regularnie ogrywa w karty pewnego gościa. Okazuje się że Jill Masterson, do której apartamentu udał się Bond, podaje Goldfingerowi przez radio, jakie przeciwnik ma karty. Ktoś ogłusza Bonda. Gdy ten zbudzi się, znajdzie Jill martwą i pomalowaną złotą farbą. Bond kontynuuje swoje dochodzenie. W tym celu udaje się do Genewy. Po drodze spotyka Tilly Masterson - siostrę zamordowanej Jill. Bond zostaje schwytany przez zbirów Goldfingera. Milioner próbuje zabić Bonda laserem, ale ten wyjawia mu, że zna plany jego operacji Wielki Szlem. W samolocie lecącym do Baltimore Bond poznaje Pussy Galore, lesbijkę pracująca dla Goldfingera. Goldfinger zaprasza do swojej rezydencji mafiosów z Chicago i Nowego Jorku. Wyjawia im szczegóły operacji Wielki Szlem. Chce napaść na Fort Knox, za pomocą niewidzialnego gazu paraliżującego Omega uśmiercić strażników i ukraść złoto. Bond przysłuchuje się rozmowie złoczyńców. Goldfinger uśmierca wszystkich mafiosów, jednego wysyła na "spotkanie z prasą". Rozmawiając z Bondem milioner mówi mu, że nie chce ukraść złota, lecz skazić je za pomocą ładunku jądrowego. W ten sposób kolosalnie wzrosła by wartość złota na rynkach światowych.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „– Liczy pan, że zacznę gadać? • – Nie, panie Bond. Liczę, że pan umrze”. • Bond dostaje nowe zadanie. Ma obserwować Goldfingera, który podejrzewany jest o przemyt złota. Nikt nigdy go jednak na tym nie przyłapał. Goldfinger uwielbia wygrywać, dlatego oszukuje w karty, a pomaga mu przy tym Jill Masterson. Gdy Bond udaremnia mężczyźnie dalsze kantowanie i uwodzi jego znajomą, nie wie jeszcze, że te decyzje będą miały dla niego tragiczne skutki. James zostaje znokautowany, a Jill zabita. Na tym zadanie się jednak nie kończy. Bond zostaje wysłany na pole golfowe, gdzie ogrywa przeciwnika i jeszcze bardziej go złości. Kolejne kroki prowadzą agenta do Genewy, gdzie poznaje żądną zemsty Tilly Masterson i dowiaduje się, jak Goldfinger przewozi złoto... • Goldfinger to trzeci film o przygodach Jamesa Bonda. Scenariusz na podstawie siódmej powieści Iana Fleminga posłużył twórcom do nakręcenia dalszych losów najbardziej znanego agenta na świecie. Film ukazała się w 1964 roku. • Tym razem przeciwnikiem Bonda jest tytułowy Goldfinger. Ma obsesję na punkcie złota i nie cofnie się przed niczym, by je zdobyć. Układa się z najbardziej wpływowymi i niebezpiecznymi ludźmi świata i wyjawia im swój plan. Chce uśpić żołnierzy w Fort Knox i ukraść złoto przechowywane w skarbcu. Okazuje się jednak, że plan jest nieco bardziej skomplikowany i podły, niż ujawnia to jego twórca. • Pomocnikiem Goldfingera jest Oddjob – niemy Koreańczyk o dużej sile, zabójczym kapeluszu i niemal stalowej skórze. Jest niebezpieczny i nieprzewidywalny. Jego złośliwy uśmieszek wywołuje u widza ciarki. • W filmie mamy trzy kobiety, które pojawiają się obok agenta. Na początku Jill Masterson (Shirley Eaton), potem jej siostra Tilly (Tania Mallet) i na końcu Cipcia Obfita (Honor Blackman). Dwie pierwsze z powodu znajomości z Bondem kończą raczej marnie, trzecia dotrwa do końca filmu i zamknie go sceną typową dla produkcji o Bondzie – podczas ratunku Bond skupi się raczej na ciele partnerki niż na ucieczce. • Główną rolę powierzono ponownie Seanowi Connery’emu. To doskonały aktor, który pasuje tu jak nikt inny. Jego elegancja, styl i klasa są odpowiednie dla postaci Bonda. Connery nadaje granemu przez siebie bohaterowi pewnego luzu, nonszalancji, uroku. Głównym przeciwnikiem 007 jest Goldfinger grany przez Gerta Froba. • Nie zabrakło też postaci znanych z poprzednich części. Widzimy na ekranie M – w tej roli ponownie Bernard Lee. Jest też Moneypenny, którą znowu zagrała Lois Maxwell. Do tego nieśmiertelny Q w postaci Desmonda Llewelyna. Co ciekawe pojawia się też postać znana z pierwszego filmu o Bondzie – Felix Leiter – ale tym razem gra go zupełnie inny aktor, co zresztą będzie kontynuowane w kolejnych częściach serii. • Goldfinger to nie tylko film akcji, w którym wiele się dzieje. Historia przedstawiona w tym obrazie to naprawdę fenomenalny pomysł. Akcja napisana z rozmachem, cała gama gadżetów, sceny walki i pościgów (co prawda nakręcone tak, że dziś raczej śmieszą, ale pokazują też magię kina tamtych lat). Dodatkowo mamy piękny muzyczny motyw przewodni, który nie tylko otwiera film, ale jako ścieżka dźwiękowa przewija się w nim wiele razy. • Ze smaczków, które zainteresują bondomaniaków, warto wspomnieć o tym, że właśnie w Goldfingerze Bond zmienia samochód. Przesiada się z Bentleya na Astona Martina. W tej części jest też scena, która potem pojawi się w wielu innych filmach – Bond rozciągnięty na stole ze złota czeka, aż promień lasera przetnie go na pół. • Goldfinger to niezły film, w którym nie brakuje akcji i sensacji. Co prawda nie mamy przeciwnika, który pragnie zniszczyć cały świat, ale nadal jest niebezpieczny i szalony. Od połowy filmu dzieje się naprawdę wiele, dlatego warto chwilę poczekać i dać mu szansę. Przymknijmy też oko na niektóre sceny – jak ta na końcu w samolocie. Zachęcam, bo Goldfinger to ciekawy film. • A na koniec... wiecie, jak przyjaciel Bonda, Felix, go podsumował? Ja wiem! • „– Gdzie jedzie ten twój koleś? • – Albo na kielicha, albo do panienki”.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Reżyseria:Guy Hamilton (1922-2016)
Aktorzy:Sean Connery (1930-2020) Honor Blackman (1925-2020) Gert Fröbe (1912-1988) Shirley Eaton Desmond Llewelyn Rick Yune
Scenariusz:Richard Maibaum (1909-1991) Paul Dehn (1912-1976)
Zdjęcia:Ted Moore (1914-1987)
Kompozytor:John Barry (1933-2011)
Produkcja:Harry Saltzman (1915-1994) Albert R. Broccoli (1909-1996)
Tłumaczenie:Magdalena Balcerek Tomasz Beksiński (1958-1999)
Lektorzy:Tomasz Kozłowicz Maciej Gudowski
Autor oryginału:Ian Fleming (1908-1964)
Wydawcy:Imperial CinePix (2007-2013) Edipresse Polska (2010) Imperial Entertainment Home Video (2006) MGM UA Home Video (1995) Twentieth Century Fox (1964)
Serie wydawnicze:James Bond 007 007 Special Edition James Bond Kolekcja Filmów Jamesa Bonda 007 Kolekcja filmów Jamesa Bonda Legendy Kina
Autotagi:CD dokumenty elektroniczne DVD filmy filmy i seriale film i wideo kasety wideo nagrania wideo VHS zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 11 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo