Wierszyki Pankiewicza są przykładem że dzisiaj Goździkowa może być lekarzem, bloger - ekspertem w dziadzinach naukowych, a grafoman - literatem. Grafomaństwo straszne, literackie disco-polo. Gdybym była prze­dsta­wici­elem­ któregoś z opisywanych w pięciu książeczkach zawodów - to obraziłabym się. Wierszyki są tak prostackie, rymy wymyślane na siłę, zwrotki pozbawione sensu i co najważniejsze, nic konkretnego o prawdziwym zawodzie nie mówią. Ot, żołnierz szuka sów w lesie a policjant ogania się od much. Taka bzdura że przykro to czytać. Szkoda że książkę dzisiaj może wydać każdy, Boże widzisz i nie grzmisz! Pozostawmy pisanie wierszyków literatom. To, że dana książeczka jest przeznaczona dla dzieci nie musi naprawdę oznaczać, że może to być książeczka głupia! Uwaga cytat:
"Na poligon lecą drony,
za nimi lecą gawrony.
Późno w nocy czołgi świecą,
za nimi żurawie lecą.
Wielu ludzi, dużo ptactwa
ciągnie do żołnierzy bractwa"
Błagam, nie dawajcie tego dzieciom!!! Roman Pankiewicz ma sprawnie opracowaną strategię prowadzenia spotkań autorkich w bibliotekach - jego przebieranki dla dzieci są ciekawe. Szkoda że nie ogranicza się tylko do prowadzenia spotkań, tylko NIESTETY bierze się jeszcze za samodzielne pisanie wierszyków...
Uwaga cytat:
"Przyleciały ufoludki,
postawili różne budki
więc strażacy przyjechali,
wszystkie budki pozbierali
Zły obrót przybrały sprawy,
plac z budkami był ciekawy"
Jeśli "Strażak" - Pankiewicza ma zastąpić klasykę "Pali się! - Brzechwy, to ja się wyprowadzam z tego kraju. Biblioteki powinny mieć zakaz promowania tych książek. Wstyd!
Ciekawa jestem czy bibliotekarki ochoczo organizujące spotkania autorskie z Pankiewiczem przeczytały wierszyki i zastanowiły się choć trochę nad nimi. Jakieś przemyślenia? Jakieś opinie??...