Remigiusz Mróz z zupełnie innej strony. Czy da się jednak być tak wszechstronnym? Przeczytajcie recenzję, a się dowiecie. • Remigiusz Mróz – polski pisarz, autor sześciu powieści oraz cyklu publ­icys­tycz­nego­ "Kurs pisania". Ukończył z wyróżnieniem Akademię Leona Koźmińskiego w Warszawie, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych. W swojej twórczości sięga po różne gatunki literackie (powieść historyczna, kryminał prawniczy, science fiction).* • Moje kolejne spotkanie z Mrozem uważam za udane. "Chór zapomnianych głosów" jest science fiction w wersji light. Nieodłącznym elementem książki są: wartka akcja, charyzmatyczni bohaterowie, niebanalna fabuła oraz świetne zakończenie, którego w ogóle się nie spodziewałem. Fakt, były momenty, które mnie przynudzały, ale to może dlatego, iż nie jestem wielkim fanem sci-fi. Utworowi daję mocne 7. • Okręt badawczy "Accipiter" przemierza bezkres kosmicznej próżni, a jego załoga pogrążona jest w głębokiej kriostazie. Nieliczni świadomi są dramatu, który rozgrywa się na pokładzie. • Astrochemik Håkon Lindberg budzi się przedwcześnie z kriogenicznego snu i widzi, jak ginie jeden z ostatnich członków załogi. • Prócz niego rzeź przetrwał tylko nawigator, Dija Udin Alhassan. Czy to on jest odpowiedzialny za fiasko misji? A może stoi za tym jakaś niew­ypow­iedz­iana­ siła? Obca cywilizacja? Nieokreślony byt? Ludzkość podróżuje między gwiazdami, odkrywa miriady światów, ale nigdy nie napotkała żadnych oznak życia. • "Chór zapomnianych głosów" to SF z tempem właściwym powieściom sensacyjnym, intrygą iście kryminalną i klimatem rodem z horrorów. Zakończenie powinno zaskoczyć nawet najbardziej przewidującego czytelnika** • Muszę napisać coś o okładce – grafik bardzo dobrze ją zaprojektował, używając kontrastu pomiędzy bielą, czernią a barwami ciepłymi. Super wykonanie! Według mnie czcionka mogłaby być ciut większa. Gdy trzymam książkę w dłoni, sprawia wrażenie bardzo ciężkiej. • Spodobały mi się przepychanki słowne Håkona i Udina, które czasem wywoływały uśmiech na mej twarzy. Są oni bardzo ciekawymi bohaterami, których lubi się od początku. Przyznaję, że czasem ich zachowanie wydawało mi się przereklamowane, gdyż ciężko jest się przekomarzać, gdy prawdopodobnie się zginie. • Mam nadzieję, że ta krótka recenzja zachęci Was, by sięgnąć po ten utwór, bo naprawdę warto go przeczytać. Raczej nie sięgną po drugą część ze względu na to, iż staram się teraz unikać SF, bo to nie moja bajka. • notka pochodzi z Wikipedii • ** opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Chór zapomnianych głosów" • Autor: Remigiusz Mróz • Wydawnictwo: Genius Creations • Seria: Chór zapomnianych głosów • Korekta: dr Marta Kładź-Kocot • Projekt okładki: Paweł Dobkowski • Ilustracja na okładce: Paweł Dobkowski • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 10 grudnia 2014 • Liczba stron (tekstu): 404 • ISBN: 978-83-7995-016-4

"Myślałem, jak zacząć. • Jak ubrać to wszystko w słowa. • Ale one same nie wystarczą. • Ten nowy początek jest wielki i straszny. • Na początku była tylko woda i powietrze..." • Timo Parvela należy do grona niezwykle popularnych fińskich autorów piszących dla dzieci i młodzieży. W Polsce ukazały się dwie jego książki z serii "Ella i przyjaciele". • "Miecz" to lekko napisana opowieść oparta na motywach fińskiego eposu "Kalevala", która w ciekawy sposób łączy elementy mitologii fińskiej ze współczesną rzeczywistością i problemami nękającymi świat. Pojawiają się drobne błędy interpunkcyjne, ale nie przeszkadzają one w czytaniu. Książka jest krótka, przez co odniosłem wrażenie, że niektóre rzeczy nie zostały do końca rozwinięte. Nie spodziewałem się, że książka aż tak mnie wciągnie. Moje pierwsze spotkanie z fińską książką młodzieżową uważam za bardzo udane. Z niec­ierp­liwo­ścią­ czekam na kolejne części. • ” Woda spieniła się. Z jej ciemnej głębi wyłonił się lśniący, czarny wąż wodny – smolista, stuoka żmija Tuoneli, która swojego czasu zabiła Lemminkäinena. Sycząc przeraźliwie i plując trującą śliną, uniosła się jak wieża, odgradzając łabędzia od brzegu. Joker nie mógł już zatrzymać się w locie i wpadł prosto na węża. Ostrze wyciągniętego miecza wbiło się w pancerną skórę stwora. Joker zawisł w powietrzu, a żmija uciekła z powrotem w odmęty rzeki z mrożącym krew w żyłach sykiem. • • Kowal Ilmarinen wykuł na prośbę Väinämöinena wykuł Sampo – przedmiot, który przynosił nieograniczone ilości pożywienia, bogactwa i dobrobytu. Po pewnym czasie Väinämöinen zaczął tego żałować. Chciał zagarnąć Sampo dla siebie. Rozpoczęła się walka, której wynikiem było rozpadnięcie się tegoż przedmiotu, który zatonął w morzu. Louhi, dla której owa rzecz była zrobiona, wzięła pokrywę dla siebie, natomiast Väinämöinen dwa największe kawałki ukrył, by przynosiły korzyści jego ludowi i każdej żywej istocie na Ziemi. Nie wszystko odbyło się tak, jak on chciał. Louhi zaczęła szukać tego, co on ukrył. Dwaj chłopcy są nowymi Strażnikami Sampo. Muszą strzec wszystkich jego kawałków. Wraz z paroma innymi ludźmi mieszają się w wir niebezpiecznych wydarzeń. • Ahti i Ilmari to najgłówniejsi bohaterowie utworu, którzy mają bardzo ważne zadanie. Różnią się bardzo od siebie. Ten pierwszy umie bardzo dobrze kłamać, jest impulsywny oraz nie słucha rad innych ludzi. Ilrami jest spokojny przezorny i planuje, gdy coś chce zrobić. Ich wspólną cechą jest naiwność. Ci dwaj odmienni chłopcy mają być Strażnikami Sampo. Czy dadzą sobie radę? Anni też jest ważną osobą. Cechuje się mądrością, opanowaniem oraz odwagą. Poznajemy również Jokera, czyli jednego z najlepszych złodziei. Bardzo dobrze włada mieczem, ma cięty język oraz umie odgrywać różne role, np. osoby smutnej. • Reasumując, bardzo polecam tę książkę. Niestety nie jest ona bardzo znana. Utwór najbardziej spodoba się młodzieży. Mnie zachwycili bohaterowie, gdyż każdy z nich jest inny, jednak razem tworzą spójną całość, grupę, która pokona wszystko i wszystkich. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Kojro. • Tytuł: "Miecz" • Tytuł oryginału: "Tuliterä" • Autor: Timo Parvela • Wydawnictwo: Kojro • Seria: Strażnicy Sampo (tom I) • Przełożyła: Bożena Kojro • Korekta: Ewa Malec • Projekt okładki: Anna Kojro • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 2011 (data przybliżona) • Liczba stron (tekstu): 200 • ISBN: 978-83-928235-2-0

Zapomnij wszystko, co wiesz o istocie magii... • Trudi Canavan mieszka w Melbourne w Australii. Odkąd pamięta, wymyśla historie o nieistniejących ludziach i miejscach. W czasie pracy w charakterze ilustratorki i projektantki napisała bestsellerową "Trylogię Czarnego Maga", wydaną w latach 2001-2003, za którą "Bookseller" przyznał jej nagrodę Evergreen w 2010 r. "Uczennica Maga" prequel do trylogii, zdobyła nagrodę Aurealis dla najlepszej powieści fantasy w 2009 r., a ostatnia część serii będącej dalszym ciągiem trylogii, "Królowa Zdrajców", trafiła na listę bestsellerów magazynu "The Times" w 2011 r. Więcej informacji na stronie www.trudicanavan.com • Prawo Milenium – Księga Pierwsza • • Akcja powoli się rozkręca, dzięki czemu dostajemy bardzo dużo szczegółów. Dochodzi do momentu, w którym zaczyna się dużo dziać, gdyż główni bohaterowie mają poważne problemy. Autorka stworzyła świat, który jest niezwykle dopracowany. Lekki język sprawia, iż utwór czyta się bardzo szybko i z wielką przyjemnością oraz czystą ciekawością zagłębiamy się w magiczną fabułę. Po prostu każdy wierny fan fantasy musi to przeczytać. • W świecie, w którym magia napędza rewolucję przemysłową, student archeologii Tyen odkopuje Velle – księgę, która posiada zdolność odczuwania. Vella, niegdyś młoda czarodziejka zajmująca się intr­olig­ator­stwe­m, została zmieniona w pożyteczne narzędzie przez jednego z najp­otęż­niej­szyc­h czar­noks­iężn­ików­ wszech czasów. Od tamtej chwili zbiera informacje, między innymi kluczowe wskazówki na temat katastrofy czekającej świat Tyena. • Tymczasem w krainie rządzonej przez kapłanów córce farbiarze Rielle wpajano od dziecka, że używanie magii oznacza okradanie Aniołów. Dziewczyna wie jednak, że ma do tego talent i że w mieście przebywa zdeprawowany człowiek, który chętnie ją nauczy, jak się posługiwać magią – jeżeli tylko odważy się zaryzykować gniew Aniołów. • Nie wszystko jednak jest zgodne z przekonaniami, w jakich wychowano Tyena i Rielle. Ani natura magii, ani prawa ich krajów. • Ani nawet ludzie, którym ufają...* • Muszę pochwalić wszystkie osoby, które wzięły udział mniejszy lub większy, aby książka została wydana. Ma idealną czcionkę, papier nie jest śnieżnobiały, co ułatwia czytania, korektorka bardzo się postarała, by nie było literówek czy ogólnie błędów (rzadko się to zdarza), a okładka to jest już po prostu majstersztyk. Gdy dłużej się w nią wpatruję, mam wrażenie, że te płomienie są rzeczywiste. Jeszcze raz wielkie owacje na stojąco! • W utworze przewija się m.in. problem przymusowego zamążpójścia za kogoś z dobrego rodu oraz podp­orzą­dkow­aniu­ się rodzicom. Rielle przymusowo musi chodzić na zajęcia do świątyni tylko po to, by zaprzyjaźnić się z innymi ustawionymi dziewczynami, które w swoich rodzinach mają bogatych kawalerów. Nie może ona sama daleko chodzić. Tylko jej ciotka wydaje się osobą normalną. • Tyen – uczy się w Akademii archeologii i magii. Jest on osobą dokładną, która nie szuka skarbów tak jak inni, czyli na chybił trafił, ale robi obliczenia współrzędnych geograficznych, gdzie powinny znajdować się skarby. Ma on kolegów, którym nie do końca się z wszystkiego zwierza. No, jest jeden jedyny wyjątek. Oni są przeciwieństwem Tyena – nie uczą się tyle ile on, wolą pójść do jakiejś knajpy, by się napić oraz mają wielkie plany miłosne, które nie do końca im wychodzą. Bohaterka Rielle bardziej przypadła mi do gustu, niż Tyen. Jest ona trochę skryta, ma 'przyjaciółki', z którymi jakoś szczególnie się nie dogaduje. Potrafi ona dobrze rysować. Przeważnie mówi samą prawdę, choć zdarzały się wyjątki. Z czasem poznajemy ją z zupełnie innej strony. • Reasumując, bardzo polecam tę książkę. Gwarantuję, że się nie zawiedziecie. Początek może Wam się wydawać trochę nudny, ale warto się na nim nie zatrzymywać. Trudi Canavan, mistrzyni książek fantasy, stworzyła świetną powieść. Nie pozostaje mi nic innego, jak wziąć się za drugą część tejże trylogii oraz przeczytać wcześniejsze jej dzieła. • opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Złodziejska magia" • Tytuł oryginału: "Thief's Magic" • Autor: Trudi Canavan • Wydawnictwo: Galeria Książki • Seria: Prawo Milenium (tom I) • Korekta: Barbara Turnau • Przełożyła: Izabella Mazurek • Opracowanie okładki i DTP: Stefan Łaskawiec • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Data wydania: 13 maja 2014 • Liczba stron (tekstu): 580

Tajemnicze zniknięcia. • Kobieta, która zataja prawdę. • Ktoś kłamie. • Tylko kto? • Camilla Läckberg – szwedzka autorka powieści kryminalnych, z wykształcenia ekonomistka. Głównym hobby pisarki jest gotowanie. Napisała książkę kucharską pt. "Smaki z Fjällbacki".Książki Läckberg trafiają na czołowe miejsca list bestsellerów w Szwecji. Jej powieści zostały przetłumaczone na kilkanaście języków i również poza Szwecją cieszą się powodzeniem. Prywatnie jest żoną i matką trójki dzieci (dwoje z pierwszego małżeństwa). • Dziewiąta część sagi o Fjällbace. • "Pogromca lwów", tak jak wcześniejsze części sagi, są bardziej wersją light kryminałów, gdyż autorka oszczędza nam wielu szczegółów, które sprawiłyby, że morderstwa byłyby bardziej przerażające. Znów dostajemy ciekawych i tajemniczych bohaterów, wartką akcję, lekki język, wątek kryminalny, który zgrabnie miesza się z równie ciekawym obyczajowym oraz tajemnicze morderstwo i zniknięcia. Czy policjanci z komisariatu w Tanumshede dadzą radę? • Styczeń, mroźna Fjällbacka. Z lasu wprost pod koła nadjeżdżającego samochodu wybiega półnaga dziewczyna. Kierowca nie jest w stanie jej wyminąć. Nastolatka ginie na miejscu. Prowadzący śledztwo Patrik Hedström szybko ustala, że ofiara to Victoria, która cztery miesiące wcześniej zaginęła, wracając do domu ze szkółki jeździeckiej. Z przerażeniem odkrywa też, że dziewczynkę poddano okrutnym torturom. • W tym samym czasie Erika Falck bada sprawę sprzed lat, rodzinną tragedię, która skończyła się śmiercią ojca. Odwiedza w więzieniu jego żonę skazaną za morderstwo. Erika czuje, że coś się nie zgadza, a kobieta ukrywa przed nią prawdę...* • ” Ma nową żonę i nowe dzieci. Widocznie nie starcza mu miłości dla tylu osób. • • Utwory Camilli Läckberg są idealnym przykładem tego, że los nie zawsze bywa sprawiedliwy i dzieli po równo. Erika ma wspaniałego męża, który pomaga jej jak może oraz trójkę zdrowych dzieci. Jej siostra, Anna, miała mrożące przeżycia – najpierw ożeniła się z gościem, który ją bił, potem wprawdzie poznała nowego, który opiekował się nią itd., ale straciła dziecko oraz przespała się z obcym facetem. Jestem ciekaw, czy autorka w kolejnych częściach (jeśli one będą) zaburzy wesołe życie Eriki powodując, iż ona trochę bardziej pocierpi. • Patrik Hedström jest naja­mbit­niej­szym­ policjantem z komisariatu w Tanum. Łamie wszelkie stereotypy o policjantach (tych złośliwych, którzy wszystko robią byle jak, aby było). On jest przykładny, ma poczucie humoru, umie przekazywać ludziom smutne wieści tak oraz jest niebywale skuteczny. Niestety, tacy ludzie zdarzają się bardzo rzadko. Nie pozostaje nam nic innego, jak marzyć, by bohaterowie książek ożywali. Erika Falck jest pisarką, która wszędzie dorzuca swoje trzy grosze. Utrudnia śledztwo policjantom, przez co normalnie trafiłaby za kratki, choć czasem jest skuteczna. Według mnie byłaby idealną policjantką. • "Pogromcę lwów" polecam najbardziej osobom, które dopiero wyrabiają sobie gust kryminalny i zaczynają swoją przygodę z tymże gatunkiem. Ludzie, którzy mają już za sobą masę świetnych kryminałów, raczej będą mówić o tej książce, że jest słaba. Nie jest to prawdą. • opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Pogromca lwów" • Tytuł oryginału: "Lejontämjaren" • Autor: Camilla Läckberg • Wydawnictwo: Czarna Owca • Cykl: Saga o Fjällbace (tom 9) • Przełożyła: Inga Sawicka • Koncepcja graficzna serii: www.blacksheep-uk.com • Projekt okładki: Panczakiewicz Art.Design • Zdjęcie na okładce: Ilona Wellmann / Trevillion Images • Korekta: Maciej Korbasiński • Wydanie: II • Oprawa: miękka • Data wydania: 3 czerwca 2015 • ISBN: 978-83-8015-115-4

” Chloe wciąż patrzyła na niego z lekko rozchylonymi ustami, nie mogąc uwierzyć w to, co słyszy. Stefan kontynuował swoją wypowiedź, od czasu do czasu krojąc sobie nową porcję mięsa i przeżuwając ją powoli w ustach. • – Tak mi się skojarzyło to z taką zagrywką w szachach. • – No i teraz z szachami mi wyjeżdża. Stefan, skoncentruj się. • Chloe była coraz bardziej niecierpliwa. • – Chodzi mi o gambit. • – Jaki znów gambat? • – Gambit! Gamoniu. Zagrywka. w której poświęcasz pionka lub nawet jedną z figur, aby wygrać całą partię. • Fred Madison - autor piszący pod pseudonimem literackim. Debiutował książką „Prezydencki Gambit”, która może stać się w Polsce powieścią skandalizującą. Chociaż jej akcja toczy się na kontynentach amerykańskich, to roi się w niej od aluzji do niedawnej i ciągle żywo komentowanej w Polsce katastrofy samolotu prezydenckiego w Smoleńsku. • Książka nie spodobała mi się, ale to raczej dlatego, że nie interesuję się za bardzo polityką. Akcja jest miejscami nudna, tak samo jak język utworu. Pomysł jest dość ciekawy, ale tego utworu na pewno nie czyta się jednym tchem. Bohaterowie są płytcy. • "Prezydencki Gambit" Freda Madisona doskonale wpisuje się w kanon literatury spod znaku political fiction. Zgodnie z jej definicją, fikcja polityczna dostarcza nam komentarza na temat współczesnych, bądź ogólnie istotnych dla historii wydarzeń politycznych. Chociaż akcja powieści toczy się na kontynentach amerykańskich, rosi się w niej od aluzji do niedawnej i ciągle żywo komentowanej w Polsce katastrofy samolotu prezydenckiego w Smoleńsku. I w ogóle do polskości. Jednak, gdy Czytelnik zaczyna snuć zbyt śmiałe analogie, zderza się z komunikatem opublikowanym na początku powieści: Wszystkie postaci i wydarzenia są fikcyjne. Jakiekolwiek podobieństwo do osób żyjących jest całkowicie przypadkowe. Powieść z pewnością zdobędzie uznanie, zwłaszcza u tych Czytelników, którzy rozumieją fikcję literacką i potrafią znaleźć w sobie dystans do bieżących zjawisk politycznych.* • Stefan jest jednym z głównych bohaterów. Mieszka w Stanach Zjednoczonych. Współpracę z CIA podjął, gdy był na trzecim roku studiów. Prowadzi biuro dete­ktyw­isty­czne­. Jest uzależniony od alkoholu, gdyż ciągle pije Jacka Danielsa. Agencja wywiadowcza zleca jemu zadanie sprawdzenia, kto czyha na życie prezydenta USA. Pomaga jemu Cloe – hakerka, która podoba się Stefanowi. Miała dość ciężkie dzieciństwo, bo gdy była mała jej ojciec zmarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Na szczęście jej rodzina dostała duże odszkodowanie, dzięki czemu mogła rozwijać swoje zainteresowania informatyczne. • Książki nie polecam ani nie odradzam. Osoby, które interesują się polityką powinny zwrócić uwagę na ten utwór, gdyż raczej będzie się im podobał. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Psychoskok. • opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Prezydencki gambit" • Autor: Fred Madison • Wydawnictwo: Psychoskok • Projekt okładki: Fred Madison, Wydawnictwo Psychoskok • Zdjęcia okładki: pupes1 – Fotolia.com • Korekta: Paweł Markowski • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 30 kwietnia 2014 • Liczba stron (tekstu): 252 • ISBN: 978-83-7900-192-7