„Ukochany, ukochany, • Pamiętasz ten krzyk, • Gdy zima ustąpiła wiośnie? • On rośnie, on rośnie. • A my wzięliśmy swoje ziarno • I stworzyliśmy pieśń • Przeciwko ich chciwości. • Na dnie doliny • Usłysz kosy świst, kosy świst. • Na dnie doliny Usłysz żniwiarza śpiew • I pieśń o końcu zimy. • Synu mój, synu mój, • Pamiętaj niewolę, • Gdy złoci rządzili żelazną ręką. • Krzyczeliśmy, krzyczeliśmy, • Wołając o swoje, • Wołając o lepsze sny.” • Oto, co nam okładka mówi o autorze: • Dzieciństwo Pierce'a Browna upłynęło na budowaniu fortów i zasadzek na kuzynów, co odbywało się w lasach sześciu stanów USA oraz na pustyniach kolejnych dwóch. Ukończył college w 2010 i wówczas zaświtała mu w głowie idea kontynuowania nauki w Wyższej Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Niestety, nie posiada pierwiastka magii, więc czyniąc wysiłki, by zostać pisarzem, pracował jednocześnie jako manager mediów społ­eczn­ości­owyc­h w nowo powstałej firmie technologicznej, harował jako wyrobnik dla Disneya – głównie w ABC Studios, poświęcał czas internetowej stronie NBC i nadawał nowe znaczenie stanowi braku snu, udzielając się jako pomocnik kampanii senackiej. • Obecnie mieszka w Los Angeles, gdzie skrobie opowieści o statkach kosmicznych, czarodziejach, ghulach oraz rzeczach dawnych i dziwnych. • Jestem pozytywnie zaskoczony tą książkę. Nie należę do zagorzałych fanów literatury science fiction, ale ten utwór przekonał mnie do tego gatunku. Od początku do końca dużo się dzieje, a od połowy akcja trzyma w napięciu, lekki język, świetny pomysł, który został wykonany bardzo dobrze, narracja pierwszoosobowa. Nie ma sposobu, w którym udałoby mi się napisać wszystko to, co chciałbym powiedzieć o tej książce. Musicie to przeczytać! • Opis (źródło - okładka) • Życie Czerwonych na Marsie nie jest łatwe. Zwłaszcza życie Helldiverów, którzy w kopalniach Marsa wydobywają cenne helium-3. Nigdy nie widzą słońca. Nie zawsze mają co jeść. Żyją krótko. Umierają młodo. • I NIE MA DLA NICH SPRAWIEDLIWOŚCI. • Darrow, Helldiver, Czerwony górnik, przez okrutne prawo Złotych władców traci żonę, a potem sam zostaje skazany na śmierć. Nie wie jeszcze, że to dopiero początek. • Los daje mu szansę, aby walczyć o wolność dla swoich ludzi. O wolność wszystkich Kolorów niewolonych surowym prawem Złotych najeźdźców, którzy przed wiekami opanowali Układ Słoneczny. • Darrow musi tylko stać się Złotym. Wślizgnąć się w szeregi panujących i rozbić system od środka. • Przed nim nie tylko bolesna przemiana, lecz także długa i żmudna walka o pozycję na szczycie społecznej piramidy. Żeby stać się Złotym, Czerwony Helldiver musi nie tylko zmienić skórę, lecz także przeżyć. Co wcale nie jest takie proste, bo Instytutem Marsa, szkołą przyszłych władców, rządzi tylko jedna zasada: przeżyją najsilniejsi. • CZY SŁABY CZERWONY ZDOŁA SKOŃCZYĆ SZKOŁĘ BOGÓW? • CZY ZDOŁA ROZPALIĆ ZARZEWIE ZAGŁADY I OBALIĆ ZŁOTĄ TYRANIĘ? • „Nawet najsilniejsza mrówka pozostaje tylko mrówką.” • Bardzo spodobały mi się walki pomiędzy bohaterami. Są one bardzo dopracowane, dzięki opisom jesteśmy w stanie sobie je wyobrazić. Według mnie przy pisaniu kolejnych książek, autor powinien pójść w tę stronę. • W książce jest pokazana różnica między ludźmi, którzy należą do różnych (nazwijmy to) warstw społecznych. Złoci są tymi najlepszymi, którzy nie muszą nic robić, dowodzą innymi, przy okazji ich poniżając. Natomiast Czerwoni to ci od brudnej roboty, którzy mają najcięższą robotę do wykonania. Można to porównać do tego, co działo się kiedyś, mianowicie niewolnicy (w sumie chłopi również) robili to, co najcięższe fizycznie, a szlachta siedziała sobie, dyrygowała nimi i... wzbogacała się, by móc chodzi na bankiety. • Darrow, jest Helldiverem, pracuje w kopalniach wydobywając helium-3. Na początku wydaje mi się taki ciapowaty, starający się pokazać, iż jest prawdziwym mężczyzną, zazdrosny... Jednak pod wpływem późniejszych wydarzeń staje się facetem, dowódcą, od którego zależy życie innych, mężną i odważną osobą, z której można brać przykład. Na szczęście jego wrażliwość nigdy nie zniknęła. • Bardzo dziękuję wydawnictwu Drageus Publishing House za przekazanie egzemplarza recenzenckiego. Na początku bałem się, czy sięgnąć po ten utwór, bo, jak wspominałem, nie należę do zagorzałych fanów tego gatunku. Na szczęście się nie zawiodłem i niebawem przeczytam drugi tom. Szczerze polecam wszystkim tę książkę. Gwarantuję, że się nie zawiedziecie. • Tytuł: „Red Rising: Złota krew” • Tytuł oryginału: „Red Rising Trilogy #1: Red Rising” • Wydawnictwo: Drageus Publishing House • Seria: Red Rising (tom I) • Przekład: Kinga Składanowska • Projekt okładki: Design Partners • Korekta: Agnieszka Pawlikowska • Wydanie: II • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 428 • Data wydania: 19.11.2015 • ISBN: 978-83-64030-67-3

Jest tylko jedna droga, by się stamtąd wydostać. • Piotr Patykiewicz jest autorem kilku książek dla dorosłych oraz powieści dla młodszych nastolatków Łukasz i kostur czarownicy. Samotnica to jego druga książka dla młodzieży. • Spotkałem się wcześniej z książką Piotra Patykiewicza - „Dopóki nie zgasną gwiazdy”, która bardzo mi się podobała i, o której był niemały szum w Internecie. Dużo osób polecało Dopóki... (też należę do tego grona). Spodziewałem się niesamowitej przygody literackiej, której – bądź co bądź – tak do końca nie było. • Początek książki jest nudny – mało co się dzieje, bohaterowie są papierowi... Po prostu wstęp idealny dla gniotów. Jednakże potem zaczęło się robić już ciekawiej – więcej akcji, która trzymała w napięciu, opisów oraz jakiejś niezwykłości i magiczności, język z nudnego, zmienił się na lekki i płynny. Cytat Nie ważne jak zaczynasz, ważne jak kończysz idealnie wpasowuje się w ten utwór. Okładka bardzo mi się podoba, wyraża bardzo dużo: smutek, samotność, rozgoryczenie, niezwykłość... Autor stworzył dość ciekawy świat – zimny, skuty lodem, pełen dziwnych i strasznych stworów, których nie zobaczymy w naszym świecie... Pomysł nie jest oryginalny. W literaturze dużo jest dzieł, w których nastolatkowie (albo ludzie w innym wieku) dostają się do innego świata, z którego próbują się wydostać i okazuje się, że jedynym wyjściem jest pokonanie jakieś trudnej drogi, zabicie kogoś lub zrobienie czegoś, co jest niemalże niemożliwe. Mimo to Samotnica spodobała mi się i polecam ją. • To, co okładka nam mówi o utworze: • Trzej koledzy – Szufla, Pawian i Karoten – w czasie ferii zimowych nudzą się przy trzepaku, narzekając na bezśnieżną zimę. Od przechodzącego przez podwórko zbieracza złomu dostają szamański bębenek i wtedy okazuje się, że jeden z nich ma niezwykłe umiejętności posługiwania się tym instrumentem. Transowy rytm bębenka przenosi chłopców do skutej lodem, śnieżnej i mroźnej krainy, gdzie będą musieli sobie radzić z surową przyrodą, przystosować się do sposobu życia i zwyczajów nieprzyjaźnie nastawionego do obcych miejscowego plemienia, nauczyć się porozumiewać z istotami, których wcześniej sobie nawet nie wyobrażali, oraz podjąć trud wydostania się z tego świata, co jednak może nastąpić dopiero po złożeniu ofiary legendarnej górze – Samotnicy • „To, co dla ciebie jest odpadkiem, dla kogoś innego może być skarbem.” • Mimo iż bohaterowie nie mają wiele lat, są bardzo dojrzali (ech... to samo, co w większości książkach z młodzieżą). Pawian lubi się wygłupiać, Karoten uwielbia spać, jest przemądrzały, a Szufla jest wysoki i wysportowany. • Co mi się najbardziej podobało? Hm... pomysł jest powtarzalny, a bohaterowie mało oryginalni. Wiem! Świat stworzony przez autora, który jest tajemniczy i pełny dziwnych i magicznych stworzeń. Okładka jest również lepszą stroną książki. • Recenzja jest krótka, ale nie ma co się dużo rozpisywać o tej książce. Mnie się podobała, ale nie tak bardzo, by wychwalać ją pod niebiosa. Polecam głównie młodszym czytelnikom. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu BIS. • Tytuł: „Samotnica” • Autor: Piotr Patykiewicz • Wydawnictwo: BIS • Projekt okładki: Dariusz Kocurek • Oprawa: miękka • Wydanie: I • Liczba stron: 487 • Data wydania: 2013 (data przybliżona) • ISBN: 978-83-7551-303-5

" – To nie prawda, że Bóg nie lubi "Pottera", Małgosiu. W Kościele są jednak ludzie, jak biskupi, jak papież, których zadaniem jest wskazywanie właściwej drogi. W przypadku tak popularnych książek dla młodzieży powinni wyrazić swoje zdanie i to zrobili. Osobiście ubolewam, że ulegli mocy słowa "magia" i nie dostrzegli, że to tylko przebranie dla opowiastki o przyjaźni i walce dobra ze złem. Ale to dla nas lekcja, żebyśmy nie oceniali po pozorach, prawda?" • Jakub Ćwiek – polski pisarz, miłośnik i znawca popkultury oraz muzyki rockowej. Studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Prywatnie ojciec dwójki dzieci – Zuzi i Samuela. • Lekko napisania książka, jakiej jeszcze nie było. Autor wpadł na świetny pomysł przedstawienia w trochę żartobliwy sposób gangu motocyklowego. Nie zabraknie humoru, akcji, która trzyma w napięciu, bójek, krwi... Od dziś uwielbiam ten utwór. Szukacie książki, która zabierze was w ciekawą przygodę? Dzieła, od którego nie będziecie mogli się oderwać? W takim razie musicie przeczytać "Chłopców". Mnie, do sięgnięcia po książkę, przekonał napis: BESTSELLEROWY CYKL. Drugie wydanie zostało wzbogacone o nowe opowiadanie, które jest świetne tak samo jak rysunki znajdujące się wewnątrz utworu. • Rykiem silników, hukiem wystrzałów i głośnym: BANGARANG! – tak zwiastują swoje przybycie Zagubieni Chłopcy, najbardziej niezwykły gang motocyklowy na świecie. Niegdyś wierni towarzysze Piotrusia Pana, dziś odziane w skórzane kurtki zakapiory pod wodzą zabójczo seksownej Dzwoneczek. Zrobią wszystko, by przetrwać... I dobrze się przy tym bawić. Bez względu na cenę opis pochodzi z okładki książki. • Dzwoneczek – mama wszystkich chłopców, niep­rawd­opod­obni­e chuda, służy dobrą radą. Można śmiało powiedzieć, że jest bardziej męska od wielu facetów, ale również seksowniejsza. Lepiej z nią nie zadzierać. Stalówka – człowiek, który zna się na naprawianiu różnych sprzętów. Jest brzydki, ma czerwone oczy oraz brak włosów na głowie. Milczek – jak z jego ksywki można wywnioskować, jest niemową. To najbardziej tajemniczy bohater utworu, gdyż posługuje się językiem migowym, przez co czasem czytelnik musi się domyślić, co on chciał powiedzieć. Dowiadujemy się o nim bardzo mało rzeczy. Nie jest na pewno niezwykle inteligentny, ma poczucie humoru, jest szczery, ciągle ma przy sobie nóż. Opisałem tylko trzech bohaterów, gdyż na innych mogłoby nie starczyć miejsca, ale z uprzejmości wymienię niektórych ksywki: Pierwszy, Drugi, Kruszyna, Kędzior. • Podsumowując tę krótką, ale mam nadzieję przekonującą recenzję, polecam wam ten utwór. Jest on bardzo dobry. Na pewno spędzicie z nim miło czas. Ja się nie zawiodłem i niedługo zabiorę się za drugi tom. Jakub Ćwiek mistrzem pióra! Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Sine Qua Non. • Tytuł: Chłopcy • Autor: Jakub Ćwiek • Wydawnictwo: Sine Qua Non • Seria: Chłopcy • Okładka: Paweł Szczepanik / BookOne.pl • Rysunek na okładce: Iwo Strzelecki • Rysunki w środku książki: Robert Adler • Korekta: Joanna Mika-Orządała • Wydanie: II • Oprawa: miękka • Liczba stron: 308 • Data wydania: 22.10.2014 • ISBN: 978-83-7924-257-3

Będzie ci przykro, • kiedy zrozumiesz, • do czego mnie zmusiłaś... • Dobra wiadomość jest taka, • że niczego nie żałuję. • Caroline Kepnes – pochodzi z Cape Cod (USA), jest autorką wielu opowiadań. Wyreżyserowała film krótkometrażowy Miles Away. Ukończyła historię Stanów Zjednoczonych na Uniwersytecie Brownów. Mieszka w Los Angeles. Ty to jej debiut powieściowy. • Spodziewałem się czegoś lepszego. Było dużo momentów nudnych, ale przeważały te ciekawsze, zabawniejsze... Na pewno nie mogę zgodzić się z tym, iż Ty trzyma w napięciu. Narratorem jest główny bohater, Joe Goldberg, który prowadzi długi monolog. Pomysł bardzo mi się spodobał, aczkolwiek wykonanie niekoniecznie. Do przeczytania powieści zachęcił mnie tylko i wyłącznie opis, bo okładka, jak sami widzicie, jest... odrażająca. • Kiedy do księgarni w nowojorskiej West Village wchodzi początkująca pisarka Guinevere Beck, zatrudniony tam Joe zupełnie traci dla niej głowę. Beck jest bowiem wszystkim, czego Joe pragnie: kobietą nieustępliwą i obdarzoną ciętym językiem, a przy tym olśniewająco piękną i seksowną. • Beck jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że jest dla Joego ideałem, wkrótce jednak ulega czarowi mężczyzny, który wydaje się dla niej stworzony. Rzecz w tym, że nie wie o nim wszystkiego. Ich związek oparty na wzajemnej fascynacji nabiera tempa, ale obsesja ma zgubne konsekwencje opis pochodzi z okładki książki. • "– Każdy się napina, żeby być lepszy, zrzucić parę kilo, przeczytać pięć książek, pójść do muzeum, kupić płytę z muzyką poważną, posłuchać jej i ją polubić. A tak naprawdę wszyscy wolą napychać się pączkami, przeglądać kolorowe pisemka i kupować albumy popowych gwiazdek." • Joe jest bohaterem mającym w sobie dwie, różne 'osoby'. Z jednej strony jest uroczy, inteligentny, olśniewający, przystojny, zabawny, lecz z drugiej: psychopatyczny, agresywny, wulgarny, taki, który zrobi wszystko, by osiągnąć zamierzony cel. Umie owinąć sobie wokół palca kobiety. On dla jednej dziewczyny może zrobić wszystko – jest w stanie sprawdzić o niej wszystkie informacje w Google oraz mediach społ­eczn­ości­owyc­h, ukraść telefon i podszywać się pod daną osobą. • Ty to według mnie utwór średni, nie jest bardzo dobry, zapadający w pamięć, aczkolwiek nie uważam tej powieści za gniota. Nie polecam ani odradzam. Musicie sami zdecydować, czy warto sięgnąć. Pamiętajcie! Zajrzyjcie na stronę 228! Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Domowi Wydawniczemu PWN. • Tytuł: Ty • Tytuł oryginału: You • Autor: Caroline Kepnes • Wydawnictwo: Dom Wydawniczy PWN • Przełożył: Jacek Żuławnik • Korekta: Joanna Morawska, Agnieszka Więckowska • Projekt okładki: Urszula Gireń • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 412 • Data wydania: 22.06.2015 • ISBN: 978-83-7705-774-2

źródło • House of Cards. Ograć króla to kolejna odsłona mrocznej opowieści o chciwości, korupcji i nienasyconej ambicji na najwyższych szczeblach władzy. Seria powieści sir Michaela Dobbsa, byłego doradcy Margaret Thatcher, stała się podstawą słynnego serialu i światowym bestsellerem. • Michael Dobbs przez wiele lat był politykiem. Aktualnie jest bardzo dobrym pisarzem. • Drugi tom świetnej serii o polityce. Pisze to nastolatek kompletnie nie interesujący się nią. Lekki język, intrygi, manipulacje, nienasycone ambicje, warta akcja, świetnie wykreowani bohaterowie, bardzo dobrze wykonany pomysł... W nieskończoność można wymieniać zalety tegoż utworu. Krótko mówiąc: trzeba to przeczytać (czyt. pochłonąć)! Nie mogę uwierzyć, że dopiero teraz ktoś wpadł na pomysł na stworzenie takiej powieści. Być może jest to spowodowane tym, iż Michael Dobbs był politykiem. Kto wie? • ” Czasami jednak wszystko, co sobie zaplanowaliśmy, wymyka nam się jak piasek przesypujący się między palcami: im bardziej usiłujemy go złapać tym bardziej nieuchwytny się staje. • Francis osiągnął swój cel – w wyniku politycznej gry stanął na czele rządu. Teraz jednak musi umocnić pozycję i utrzymać władzę, stawić czoła kolejnym wyzwaniom. • Tymczasem stawka rośnie: w grze o władzę będzie się musiał zmierzyć z samym królem Anglii, który okaże się jego zaciekłym wrogiem. Czy uda mu się ograć króla? opis pochodzi z okładki książki • House of Cards. Ograć króla to nie jest tylko książka, która ma nam ukazać to, jak politycy potrafią iść do trupach do celu (choć to samo w sobie jest już świetne). Książka przekazuje dużo wartości i mądrych słów, które mają odzw­ierc­iedl­enie­ w życiu codziennych. Być może za kilkanaście lat mądrości autora staną się tak samo 'sławne' jak aforyzmy z książek Stary człowiek i morze czy Mały książę. Oby! • Francis Urquhart jest jedną z najważniejszych postaci w książce. To bohater, którego albo się lubi albo nie. Ja osobiście bardzo go lubię i nie wyobrażam sobie tego utworu (jak i popr­zedn­iejs­zego­) bez tak świetnej osoby. Ma on dużo pomysłów, czasem stawia wszystko na jedną kartę, jest sarkastyczny i strasznie nie lubi przegrywać. • ” Oczywiście, że mam zasady. Lubię je regularnie odkurzać. Ściereczką. • Bardzo, bardzo, bardzo, bardzo, bardzo... polecam wam tę książkę! Jest ona prześwietna. Francis Urquhart najlepszy bohater! Na 100% przeczytam kolejny tom. Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu Znak Literanova. • Tytuł: House of Cards. Ograć króla • Tytuł oryginału: To Play the King • Autor: Michael Dobbs • Wydawnictwo: Znak Literanova • Cykl: Francis Urquhart (tom II) • Tłumaczenie: Agnieszka Sobolewska • Projekt okładki i fotografia na okładce: Magda Kac • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 7.09.2015 • Liczba stron: 398 • ISBN: 978-83-240-3507-6