W tej części ponownie spotykamy się z detektywem Deckerem oraz całą grupą policjantów z jego wydziału. Jednak tym razem nastolatkowie z Los Angeles zaczynają popełniać samobójstwa. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że oba te wydarzenia się po części ze sobą łączą (chociażby za sprawą uczęszczania do tej samej szkoły i kradzieży z miejsca zdarzenia samobójstw). • Język, fabuła, akcja! • Tak jak w przypadku pierwszej części, nie mam zbytnio zarzutu do samego języka tego autora. Jego powieść czyta się lekko i przyjemnie. Do tego książka ta wydrukowana jest też w sprzyjającym szybkiemu czytaniu trybie, więc tutaj nie mam na co narzekać, ale... Miałam wrażenie, że przez całą książkę nic się nie działo, brak jakiś tajemniczych zwrotów akcji, same nudne wydarzenia. Do tego prawie połowa książki została skupiona na Gabe'ie i jego problemach. Owszem, miało to jakieś nawiązanie, ale zdecydowanie można to było rozpisać krócej. Tym bardziej, że Gabe jest taki nijaki, że aż ciężko o nim czytać! I na sam koniec spadła na nas bomba w postaci kilkunastu bohaterów. Gubiłam się kto jest policjantem, a jeśli nawet nim był, to nie miałam pojęcia skąd się tutaj tak nagle wziął. Krótko mówiąc, zawiodłam się :( • Kto jest kim? • Wielu bohaterów powiela się ze wcześniejszej części, więc wskazane byłoby przeczytać je po kolei. Tym bardziej, że tutaj łatwo się pogubić (w szczególności na końcu!). Mam wrażenie, że autor chciał mieć bogatą kolekcję bohaterów, ale ich nie dopracował i nieumiejętnie wprowadził, co mnie zdziwiło, bo to nie jest jego debiut. Chyba miał zbyt wiele pomysłów i na końcu już sam nie wiedział, o czym pisze. • Estetyka • Ogólnie okładka została wykonana podobnie do poprzedniej części, ale mogłaby mieć zaakcentowane czerwone akcenty, tak jak było w poprzedniej części, bo wtedy wszystko razem by lepiej współgrało. • Moja ocena książki: 4/10 • Nie chciałam być jakoś mega ostra w stosunku do tej książki, ale nie chcę was oszukiwać i jednak jest tutaj więcej wad niż zalet. Jeśli chodzi o takie krótkie podsumowanie to: • *totalny misz-masz na końcu • *zbyt dużo o życiu nijakiego Gabe'a • *widoczny znacznie niższy poziom niż w "Pętli"

Książką, którą chciałabym Wam dzisiaj polecić jest "Niezrównani" Alyson Noel. Jest to pierwsza część serii "Beautiful Idols". Jest to historia trojga młodych ludzi z Los Angeles, którzy biorą udział w konkursie, których nagrodą jest wielka suma pieniędzy, której potrzebują. Wchodzą do świata sławnych i muszą dać z siebie wszystko. • Aster pochodzi z dobrego domu i jej jedynym celem jest zostanie sławna aktorką. Za namową swojego agenta zgłasza się do konkursu Iry, aby mieć możliwość wybicia się. Nikt z jej rodziny nie wie, co tak naprawdę robi dziewczyna, bo jej marzenia są wielką przeszkodą dla tradycji rodziny. • Tommy pochodzi z małego miasteczka. Jest wielkim fanem muzyki chciałby występować. Wyjechał z rodzinnego miasta, aby zrobić karierę, ale nie wszystko ułożyło się po jego myśli. Los Angeles wcale nie jest takie, jakie się być wydaje. Konkurs jest jego jedyną szansą na zarobienie pieniędzy i dostanie pracy w branży muzycznej. • Layla jest córką artysty. Oboje ledwo wiążą koniec z końcem, a marzeniem dziewczyny jest wyjazd na studia dziennikarskie do Nowego Jorku. Potrzebuje gotówki na dalszą edukację, dlatego pomimo stanowczym protestom swojego chłopaka decyduje się wziąć udział w konkursie. • Każdy z tej trójki jest inny, ale to właśnie z ich perspektywy poznajemy całą tą historię. Do tego świat przedstawiony jest też oczami Madison, która jest sławną aktorką z sekretami, ale nie chcę psuć Wam całej książki, dlatego o niej się zbyt nie rozpisuję ;) • Bardzo podobał mi się pomysł autorki, aby każdy rozdział zatytułować piosenką. Akurat jeden z nich był "Shut up and dance", a ja kocham ten singiel! Dlatego też taki niecodzienny podział, zachęcił mnie do czytania. • Myślę, że ta książka miała być przestrogą dla ludzi, którzy dążą do sławy. Pokazuje ona dość brutalnie cały świat show-biznesu. Tego, jak bardzo oparty jest na kłamstwach, aby tylko osiągnąć lepsze sukcesy. Główni bohaterowie mają nieco inny sposób spoglądania na świat, dlatego łatwo można się z którymś z nich zżyć. Ja chyba nie mogę wybrać swojego ulubieńca, bo każdy z nich miał w sobie to coś, co zdecydowanie trafia na jego korzyść. • Rozdziały nie są zbyt długie, dlatego szybko się tę książkę czyta. W szczególności wieczorami, gdy "tylko jeden rozdział" ciągnie się przez pół godziny, bo jest się ciekawym, co będzie dalej. W każdym razie ja byłam, gdyż lubię takie książki ze sławą, tajemnicą w tle, które nie wymagają zbyt wiele od czytelnika. • Moja ocena książki: 9/10 • Nie jest może to książka, która wstrząsnęła mną bardzo, ale przyjemnie mi się ją czytało. Co więcej, zaskakiwała mnie, co nie zdarza się już tak często i mam wrażenie, że jej tematyka była inna niż pozostałe. Dlatego polecam tę powieść wszystkim! :)

Zast­anaw­iali­ście­ się kiedyś, jak to jest być geniuszem? Być mądrzejszym od pozostałych. Właśnie w takiej sytuacji przedstawiona została główna bohaterka tej powieści. Ma zaledwie 19 lat, a już skończyła Harvard, a w między czasie "przeskoczyła" 3 klasy. Jednym słowem dziewczyna-geniusz. Jednak czegoś w jej życiu brakuje. I chociaż mogłoby się zdawać, że ma wszystko to jednak najbardziej doskwiera jej samotność. Dostaje od swojego terapeuty listę, którą musi wykonać przed końcem roku. • Carrie jest bohaterką, która na samym początku bardzo mnie irytowała. Była bardzo antypatyczna i każde poszczególne słówko sprawdzała w słowniku, a jedynym jej tematem do rozmów była nauka. Jednak w między czasie, podczas swojej podróży przez życie, przechodzi metamorfozę i zmienia się na lepsze, dzięki czemu zyskała moją sympatię. • W dziele Caren Lissner przeważają opisy, ale chociaż zazwyczaj jestem ich wielką przeciwniczką, to tym razem mnie wciągnęły. Samą książkę pochłonęłam w niecały tydzień i myślę, że to za sprawą języka całej powieści oraz całkiem ciekawej fabuły. • Jeśli chodzi o drugoplanowych bohaterów to nie są oni aż tak dobrze wykreowani. O większości z nich wiemy w miarę dużo, jednak tutaj czułam lekki niedosyt, bo nie mogę zbyt dużo o nich powiedzieć. Mam do nich neutralny stosunek. • Podsumowując, polecam tę książkę każdemu, kto lubi lekkie, przyjemne do czytania powieści. Nadaje się ona idealnie na urlop i pasuje do czytania pod kocykiem ;)