Jeśli czytało się serię rosyjską tak naprawdę zna się cześć historii, tu mamy jej rozwinięcie. Mimo wszystko bardzo fajnie się czytało, pochłaniając kolejną stronę. Poznajemy Igora i jego rozterki, na naszych oczach zaczyna odczuwać, przestaje być bezwzględnym mordercą. Polecam i biorę się za kolejną część.

Bardzo pozytywne i optymistyczna książka. Po tej lekturze mam ochotę wyjechać do Szczawnicy. Książka o tym że warto podążać za swoimi marzeniami i głosem serca. • Chcąc zmienić swoje dotychczasowe życie, Agnieszka decyduje się wybrać razem z przyjaciółką na kurs przewodników po malowniczych Pieninach. Kobieta ma dość swojej nieciekawej pracy i wierzy, że nie ma nic do stracenia, a taki wyjazd pomoże jej oczyścić umysł i odnaleźć sens życia. Na miejscu poznaje sympatycznych i przychylnych ludzi, zakochuje się w tamtejszych krajobrazach i postanawia wrócić do dawno zapomnianego zajęcia, które porzuciła wiele lat temu.

Muszę przyznać, że każda kolejna część jest lepsza od poprzedniej, bardziej wciąga, tu nie można było się oderwać od czytania. • Jednak miłość faktycznie z jednej strony osłabia, miękniesz, nie myślisz racjonalnie działasz pod wpływem emocji a z drugiej strony motywuje do działania - tu widzimy że nawet morderca/rzeźnik potrafi zmięknąć... A Izjasław na swój popaprany sposób chyba naprawdę dażył Martę uczuciem, w tej części poznajemy trochę jego popaprany mózg i sposób działania, jego obsesję i cóż chyba się jednak z nim jeszcze spotkamy. Polecam

Tak jak w poprzedniej części tak samo w tej akcja zaczyna się od pierwszych stron i nie zwalnia tempa. Jest niep­rzew­idyw­alna­, intrygująca i efektowna. • Autorka funduję nam znów wstrząsające zwroty akcji, pełne emocji, które łamią nam serca plus niesamowity klimat, że od książki nie można się oderwać. • Jak potoczą się losy Nikołaja i Marty pewnie dowiemy się w części 3.

To historia dziewczyny, która zostaje wyrwana ze znanego jej świata i wrzucona w sam środek wojny między bractwa mafijne. Scenariusz, który napisało życie siedemnastoletniej Marcie jest nie do pozazdroszczenia. Rozpoczyna się jej walka o przetrwanie, nie wie komu może ufać, ale na szczęście do głosu dochodzi jej instynkt samozachowawczy. Nie zdradzając zbyt wiele z ciekawej fabuły, napiszę tylko, że dramatyzmem jej codzienności można by obdzielić kilka osób. W tym koszmarze jest coś co pozwala jej przetrwać, to myśl o ucieczce i powoli rodzące się uczucie. • Co z tego wyniknie?Przeczytajcie sami, bo warto.