Wodospad Wildflower" to z pozoru spokojna, klimatyczna historia. Po przeczytaniu robi się z niej mądra, wartościowa opowieść, która ukazuje jak wielką rolę odgrywa rodzina w życiu człowieka. Bliżej jej do powieści obyczajowej niż do romansu. Uczucie, które zaczęło rozkwitać między bohaterami było nieplanowane i niespodziewane. Rozwijało się powoli, naturalnie i stało się tłem innych wątków. Myślę, że to celowe zagranie autorki, by na koniec wprowadzić w tej relacji wielkie zamieszanie. • Poszukiwanie biologicznego ojca, po śmierci matki i ojczyma, mając zdawkowe informacje i wskazówki, powoduje lawinę wydarzeń, które przyniosą swoje konsekwencje. Determinacja głównej bohaterki, jej odwaga, otwartość i chęć posiadania, odzyskania rodziny wzbudza wiele emocji. Szczerze, nie wiem czy miałabym na tyle siły by postąpić tak samo... • Osoba Huntera, jego owiana tajemnicą przeszłość, dodała tej historii jeszcze większej wyrazistości. Długo nie mogłam wpaść na prawidłowy trop, który doprowadzi do rozwiązania zagadki i poznania powodu jego wędrownego trybu życia. Człowiek z wielkim demonem przeszłości, o otwartym sercu mimo wszystko. Jego zaangażowanie w bezinteresowną pomoc obcym schorowanym mieszkańcom skradło moje serce. • Mało­mias­tecz­kowy­ klimat, wsparcie i pomoc drugiemu człowiekowi napawa nadzieją i optymizmem. Autorka swoim barwnym stylem zabiera nas w piękne miejsca, które "widzimy i czujemy". Motyw koni bardzo mi się podobał. Informacje, które zostały wplecione na temat zachowań czy sposobów szkoleń bardzo interesujące.

Wybory serca” to nieprzypadkowy tytuł tej książki, bowiem bohaterowie stają właśnie przed wyborami. I te wybory musi dokonać serce. Uczucia grają tutaj pierwsze skrzypce i muszę przyznać, że pod względem emocji, całość wypada tutaj po prostu świetnie. Jestem wielką zwolenniczką tego, by to właśnie uczucia były na pierwszym miejscu. To one nadają niepowtarzalny klimat historii bohaterów. Dzięki nim czytelnik może też się wczuć w całą tą historię.

Przepiękna opowieść o miłości i jak nie należy ustawać w walce o nią, choćby nie wiem co. Nie wolno też zaniedbywać tego daru i traktować go jako należny już na stałe. • mam nadzieję, że po przeczytaniu pomyślicie tak jak ja o tych, których kochacie, i czy robicie wszystko, aby o tym wiedzieli i czuli waszą miłość każdego dnia.

„ Światełko w tunelu ” to lektura należąca zdecydowanie do tych lekkich, przyjemnych i niewymagających. Bardziej obyczajowa, niż kryminalna, zwrotów akcji tutaj jak na lekarstwo, dalsze losy Kornelii i Gerarda. Opisy co się działo u poszczególnych bohaterów, bez efektu "wow" jak w pierwszej części.

Magdalena Kordel pisze książki lekkim piórem, bawi sarkazmem i czarnym humorem (czyli to co uwielbiam najbardziej!),porusza pewne struny w ludzkich sercach oraz przypomina, o tym, o czym ludzie w dzisiejszych czasach często zapominają... Mianowicie o czło­wiec­zeńs­twie­ i wartościach niematerialnych...