"BURAN. Kirgiz wraca na koń" • Autor: Wojciech Górecki. Moja ocena: 9/10. • BURAN. Kirgiz wraca na koń to znakomita książka poświęcona współczesnej Azji Centralnej. Choć nawiązuje do klasycznego reportażu Ryszarda Kapuścińskiego Kirgiz schodzi z konia, Górecki podchodzi do tematu z nowej perspektywy, opisując region już po rozpadzie ZSRR. Autor nie tylko przybliża aktualną sytuację polityczną i społeczną tych państw, ale także zadaje pytanie, czy mentalność radziecka rzeczywiście opuściła te narody. • Górecki, w zwięzły i przystępny sposób, przedstawia specyfikę poszczególnych krajów Azji Centralnej. Dla mnie szczególnie interesujące były rozdziały poświęcone Turkmenistanowi i Tadżykistanowi, które autor opisuje z wyjątkową wnikliwością. Jego podejście do historii i współczesnych wyzwań tych państw pokazuje, jak skomplikowane są ich losy po upadku radzieckiego imperium. • Książka nie tylko dostarcza fascynujących informacji, ale również skłania do głębszych refleksji nad tym, jak przeszłość kształtuje teraźniejszość. Górecki potrafi z niezwykłą przenikliwością przedstawić przemiany, jakie zaszły w Azji Centralnej, zarówno na poziomie politycznym, jak i społecznym. • Z całym przekonaniem polecam tę książkę, szczególnie tym, którzy interesują się regionem Azji Centralnej oraz wpływem radzieckiego dziedzictwa na dzisiejsze życie tych narodów.

"Kirgiz schodzi z konia" • Autor: Ryszard Kapuściński. Moja ocena: 9/10. • Kirgiz schodzi z konia to niezwykle interesująca pozycja autorstwa Ryszarda Kapuścińskiego, która przybliża czytelnikom życie i kulturę regionów Zakaukazia. Książka, wydana pod koniec lat 60. XX wieku, opisuje te obszary w czasach, gdy były one republikami Związku Radzieckiego. Mimo że państwa te były wówczas częścią ZSRR, autor nie stara się na siłę łączyć ich wspólną historią radziecką. Każdy kraj zostaje przedstawiony w osobnym rozdziale, co pozwala lepiej zrozumieć jego specyfikę. Dodatkowym atutem są załączone mapki, które pomagają w lepszym zorientowaniu się w geografii opisywanych regionów. • Była to pierwsza książka Kapuścińskiego, którą przeczytałem, i muszę przyznać, że jego styl mnie oczarował. Autor pisze w sposób niezwykle wciągający, łącząc piękny, literacki język z reporterską precyzją. Jego opisy są pełne detali, a jednocześnie zwięzłe, co sprawia, że lektura staje się prawdziwą podróżą po zakaukaskich republikach. • Choć książka jest stosunkowo krótka, liczy zaledwie 140 stron, autor zdołał zawrzeć w niej esencję życia w Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Turkmenistanie, Tadżykistanie, Kirgizji i Uzbekistanie. Każdy z tych krajów ma swoją unikalną historię, kulturę i tradycje, które Kapuściński umiejętnie przedstawia, tworząc fascynujący obraz tej części świata. • Kirgiz schodzi z konia to lektura, która zdecydowanie warta jest uwagi, zwłaszcza dla miłośników reportażu i podróży. Polecam każdemu, kto chce poznać historię i kulturę tych dawnych republik radzieckich z perspektywy jednego z najw­ybit­niej­szyc­h polskich reporterów.

"Kraj niespokojnego poranka. Pamięć i bunt w Korei Południowej" • Autor: Roman Husarski. Moja ocena: 8/10. • Roman Husarski w swoim reportażu "Kraj niespokojnego poranka" w przystępny i szczegółowy sposób przybliża czytelnikowi kraj, który często pozostaje poza głównym nurtem zainteresowań – Koreę Południową. Autor ukazuje zarówno jej bogatą kulturę, jak i skomplikowaną historię, której kluczowym elementem jest ciągłe napięcie z Północą. Choć tytuł sugeruje, że skupimy się wyłącznie na Południu, w książce znajdziemy również liczne nawiązania do sytuacji w Korei Północnej, co czyni ją pełniejszą i bardziej wielowymiarową. • Książka składa się z dziewięciu rozdziałów, w których każdy poświęcony jest innemu aspektowi koreańskiego społeczeństwa, historii i współczesności. Momentami poszczególne rozdziały mogą wydawać się nieco zbyt długie, jednak styl pisania Husarskiego jest na tyle płynny i przyjazny, że lektura nie nuży. Dzięki temu nawet najbardziej skomplikowane zagadnienia są przedstawione w sposób zrozumiały i interesujący. • Dzięki tej książce odkryłem nieznane mi wcześniej szczegóły dotyczące Korei, zarówno Południowej, jak i Północnej, co czyni ją wartościową pozycją nie tylko dla osób zain­tere­sowa­nych­ regionem, ale także dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z tematyką azjatycką. • Zdecydowanie polecam.

"Raskoł i sekty w Prawosławnej Cerkwi rosyjskiej" • Autor: Karol Dębiński. Moja ocena: 9/10. • Książka Karola Dębińskiego "Raskoł i sekty w Prawosławnej Cerkwi rosyjskiej" to niezwykle interesujący leksykon, który szczegółowo opisuje różnorodne ruchy religijne, wyłonione z Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Autor wnikliwie przedstawia, jak na syberyjskich terenach rozwinęły się grupy o unikalnych, często nieoczywistych wierzeniach. Ich geneza oraz wartości, które wyznają, ukazane są z dużą precyzją, co pozwala lepiej zrozumieć ich duchowy świat. • Szczególnie fascynujące jest to, jak różne grupy kształtowały swoje wyobrażenie Boga – często w sposób bardzo odbiegający od głównego nurtu prawosławia. To nie tylko opowieść o religijnych odłamach, ale także o różnorodności kulturowej i duchowej tego ogromnego obszaru, który możemy nazwać "Dzikim Wschodem". • Książka, wydana w 1910 roku, posiada specyficzny styl językowy, char­akte­ryst­yczn­y dla tamtego okresu, co sprawia, że choć liczy niewiele ponad 160 stron, jej lektura wymaga skupienia i czasu. Mimo to, publikacja pozostaje wartościowym źródłem wiedzy dla każdego, kto interesuje się historią rosyjskiego prawosławia oraz jego licznymi odłamami. • Dębiński opisał ponad 100 grup religijnych, co czyni książkę prawdziwym kompendium wiedzy na temat ruchów sepa­raty­styc­znyc­h w rosyjskiej Cerkwi.

"Zaśnięcie Anisy. Opowieść o polskich starowierach" • Autor: Katarzyna Roman-Rawska. Moja ocena: 8/10. • "Zaśnięcie Anisy" to niezwykle interesująca publikacja, która przybliża nam mało znaną i tajemniczą społeczność polskich starowierów. Temat od dawna mnie intrygował, a autorka w sposób przystępny i klarowny wprowadziła mnie w ten zamknięty, fascynujący świat. Roman-Rawska po mistrzowsku łączy elementy reportażu z rzetelną wiedzą historyczną i naukową, co sprawia, że książka jest nie tylko wciągającą lekturą, ale również wartościowym źródłem wiedzy. • Forma reportażu pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć codzienne życie starowierców – ich obyczaje, tradycje i religijne praktyki. Autorka opisała życie starowierów w pełnym cyklu – od narodzin aż po rytuały związane z pogrzebem, co nadaje publikacji szeroki i kompleksowy charakter. • Cennym dodatkiem jest rozbudowana bibliografia, co rzadko zdarza się w literaturze reportażowej, a dla osób bardziej zain­tere­sowa­nych­ tematem stanowi doskonałe źródło do dalszych badań. Jeśli ktoś chciałby zgłębić temat starowierców jeszcze bardziej, polecam również książkę "Raskoł i sekty w Prawosławnej Cerkwi rosyjskiej" autorstwa Karola Dębińskiego. • Publikacja Roman-Rawskiej to nie tylko fascynujący obraz starowierców, ale także ważne świadectwo historyczne i kulturowe, które warto poznać.