Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
lottaczyta
Najnowsze recenzje
1
...
5 6 7
...
13
  • [awatar]
    lottaczyta
    Niezwykle ciekawy pomysł na książkę. Główny bohater jest jednocześnie narratorem. Opowiada swoje życie w sposób przejrzysty i stopniowy. Nie mówi o wszystkich problemach od razu. Przecież musi się z nami "zaprzyjaźnić". Co jakiś czas podkreśla też, że chce napisać książke. Mówi o swoich marzeniach, problemach, wizjach, uzależnieniach. Po prostu o wszystkim. Niczego nie ukrywa. Przeprasza czytelnika, że od razu nie przyznał się do pewnych rzeczy. Taki sposób narracji bardzo przypadł mi do gustu. Autor wykonał zabieg z jakim wcześniej (aż w takim stopniu) się nie spotkałam. Świat wizji... Bardzo realistyczny. Jednak od połowy książki wiedziałam gdzie Dorian popełnia błąd. Wiedziałam, że próbuje ratować nie tę osobę. Wielce prawdopodobne, że stało się tak z jednego powodu, trudno mnie zaskoczyć. Z drugiej zaś strony umysł bohatera był zamglony wieloma rzeczami. To oczywiste, że popełniał proste błędy. Z psyc­holo­gicz­nego­ punktu widzenia nie dziwie się jego zachowaniom. Ukłony w strone Dawida Waszaka za ujęcie głównego problemu Doriana. Pozwólcie, że nie powiem wam jaki to problem. Sami musicie się przekonać czytając książkę! Powieść czyta się szybko. Zdecydowanie się o niej pamięta. Osobiście potrzebowałam kilku dni aby napisać coś o niej. Dlaczego? Bo nie podobało mi się zakończenie! Za szybko się ta część skończyła. Zostałam z niedosytem. Jednakże z jeszcze większą ochotą czekam na tom drugi. • Czy jest to powieść dla każdego? Według mnie nie. Nie każdy poradzi sobie z problemami z jakimi boryka się bohater. Ludzie bardzo wrażliwi i bardzo biorący wszystko do siebie, powinni odpuścić sobie lekturę. Jednak warto wiedzieć o tej książce. Znać ten tytuł. Zdecydowanie, znać autora. Całą reszte czytelników zapraszam do księgarni! • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca
  • [awatar]
    lottaczyta
    Utwór obrazoburczy i prowokujący, pełen skrajności – z jednej strony pokazujący w sposób realistyczny i obnażający życie współczesnej młodzieży, z drugiej zaś traktujący o kwestiach egzystencjalnych, problemach płci, orientacji seksualnej, uprzedzeniach i stereotypach, a także o uczuciach przyjaźni i miłości. • Powieść, napisana w sposób stanowiący połączenie strumienia świadomości i narracji pierwszoosobowej, ukazuje pełen odważnych oraz niebezpiecznych zabaw świat współczesnej młodzieży przez pryzmat doświadczeń ponadprzeciętnie inteligentnej i nadwrażliwej dziewczyny, która, czując wobec niego nieznośny dystans, stara się na różne sposoby go zrozumieć i zarazem nie zatracić siebie. • Akcja powieści, w której nie brakuje imprez, seksu i przemocy, przepleciona jest rozważaniami i obserwacjami z pogranicza filozofii, psychologii oraz socjologii, które stopniowo zarysowują skomplikowany światopogląd głównej bohaterki, stykającej się z ludźmi najróżniejszego typu – od najbardziej prymitywnych po najbardziej wyrafinowanych, od pospolitych po nietuzinkowych, od dobrodusznych po nikczemnych, od przyjacielskich i swojskich po obcych i niezrozumiałych. (źródło: [Link] ) • Moja opinia:Ostatnio na blogu pojawiło się kilka rozczarowań. Tym razem jest inaczej. Opis książki (widać powyżej) nastawił mnie na kiepską lekturę. Zwykły pornos z filozoficznymi myślami lesbijki. Jak przez to przebrnąć?! Normalny czytelnik, zapewne nawet by nie spojrzał na tę książkę, mając takie myśli. Jednak ja postanowiłam ją sprawdzić. W końcu dostałam ją w prezencie. Szczerze powiedziawszy to nawet nie wiedziałam jakie w internecie krążą opinie. Jaka jest moja? Pozytywne zaskoczenie. Nie było tego czego się spodziewałam. Nati wypiera swą miłość. Nie chcę dać się ponieść emocją. Nie czuję się lesbijką. Mężczyźni wciąż pociągają ją fizycznie. Mimo wszystko uważa ich za dupków. Miłość, którą obdarzyła swoją przyjaciółkę (Pati) jest po prostu miłością do człowieka. Nie ma podziału mężczyzna czy kobieta. Główna bohaterka jest niezwykle inteligentną osobą. Nie rozumie co się z nią dzieje. Znajomość z Manat nie ułatwia. Komplikuje pomimo, że to dzięki tej znajomości, bohaterka odkrywa prawdę o swych uczuciach. Manat nie polubiłam przez jej podejście do ludzi. Odniosłam wrażenie, że lekceważy ich i uważa się za najlepszą. Pati wydała mi się głupiutką dziewczynką aczkolwiek świetną przyjaciółką. Nati... Ją jest najtrudniej ocenić. Zdecydowanie zagubiona i za bardzo rozkłada wszystko na czynniki pierwsze. • Lektura tej książki nie należy do najłatwiejszych. Porusza wiele tematów kont­rowe­rsyj­nych­ oraz tabu. Zdecydowanie dla osób z otwartym umysłem, tolerancyjnych i inteligentnych. Inteligentnych, a nie mądrych (jeśli wiecie co mam na myśli :P) • Świetna książka, którą powinno się znać. • Pragnę jeszcze zauważyć, że temat homoseksualizmu nie jest na pierwszym miejscu, nie razi. Na pierwszym miejscu są rozterki człowieka, który poszukuje siebie. Zakończenie historii każdy może dopisać sobie samodzielnie. • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
  • [awatar]
    lottaczyta
    Na wstępie pragnę zaznaczyć, że trochę się rozczarowałam. Słyszałam tysiące wspaniałych opinii. Słyszałam, że wzrusza, jak żadna inna. W takim razie okazuje się, że jestem nieczuła. Muszę przyznać jednak, że książka jest świetnie napisana. Zdecydowanie wciąga. Nie można jej też odmówić wywoływania pewnych emocji w trakcie czytania. Złości, rozczarowania, radości, uśmiechów. Irytowałam się również na zachowanie głównych bohaterów. Wzruszenie? Nie u mnie. Dla mnie książka była za bardzo przewidywalna. Postaci za mało wyraziste. Wszystkiego albo za mało, albo za dużo. Mimo tych wszystkich, jakby nie patrzeć, niedoskonałości, ciężko się oderwać. Czyta się szybko i nie chcę się przerywać. Jest to na pewno książka, która zostaje w pamięci. Tylko, że mnie nie zachwyciła, nie oczarowała na 100%. Nie miałam po niej kaca. Miałam za to pewien niedosyt. • Mimo wszystko czekam na ekranizacje. Może będzie to jeden z nielicznych filmów, przy których stwierdzę, że jest lepszy od książki. • Moja ocena: **** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • więcej na www.lottaczyta.blox.pl
  • [awatar]
    lottaczyta
    Minęło pięć lat, odkąd Lilka straciła wzrok. Dzisiaj stoi u progu dorosłości, a jej życie wydaje się szczęśliwe, choć nieco monotonne. Wszystko się zmienia, gdy na jej drodze pojawia się Tomek. Znajomość, która początkowo miała ograniczać się do zwykłych korepetycji z fizyki, dość szybko przeradza się w znacznie głębszą zażyłość. Lilka na nowo odkrywa świat, w którym żyje. Każdego dnia coraz śmielej przekracza własne granice i robi to, co wcześniej wydawało jej się niewykonalne. Jednak nowa rzeczywistość skrywa w sobie wiele tajemnic. Kim tak naprawdę jest Tomek? Dlaczego tak bardzo zależy mu na znajomości z Lilką? I wreszcie: co zrobi Lilka, gdy pozna odpowiedzi na pytania, których nikt nawet nie odważył się zadać? (źródło: www.videograf.pl) • Moja ocena: Słyszałam wiele dobrych opini o książce. Co za tym idzie? Chciałam ją sprawdzić. Jednak bałam się. Bałam się, że temat będzie oklepany. Niewidoma dziewczyna, która poznała chłopaka. Chłopak próbuje pokazać jej inny świat. Oklepane... Autorce jednak udało się stworzyć świat, który mnie oczarował. Wszystko idealnie wyśrodkowane i podane. Niczym najdoskonalszy posiłek. Stopniowo, poznając Lilkę, zaprzyjaźniłam się z nią. Chciałam dla niej jak najlepiej. Martwiłam się o jej znajomość z Tomkiem, a jednocześnie jej kibicowałam. Odnośnie Tomka... No właśnie. "Widziałam" to co Lilka. Poznawałam go w tym czasie co ona. Lubie tajemniczych mężczyzn, jednak nie do końca mu ufałam. Bałam się, że skrzywdzi Lilkę. Stopniowo na jaw wychodziły również tajemnice rodzinne, w tym ta, którą bohaterka wyparła z pamięci. Harmonia rodziny po raz drugi, w przeciągu 5 lat, została zagrożona. zagrożona. Każda kolejna strona była przezemnie połykana. Niektóre rozdziały wywoływały złość, inne wzruszenie. Martyna Senator wykonała fantastyczną prace. Widać również, że przygotowała się, do opisania świata widzianego innymi oczami. Język, którym napisana jest powieść, jest bardzo przystępny. Lekkie pióro autorki bardzo się do tego przyczyniło. • Podsumowując. Przepiękna książka. Cudowna historia. Łapiąca za serce fabuła. Lekkie pióro. Idealna pozycja na leniwe wieczory. • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • całość na www.lottaczyta.blox.pl
  • [awatar]
    lottaczyta
    Rewolucja siatkówki ma jedno imie - Andrzej! • Ciężko w Polsce znaleźć osobę, która nie wie, kim jest Andrzej Niemczyk. Trener złotek jest znany nawet osobom, które nie interesują się sportem. Jednak tak naprawdę nie wiemy za wiele o nim, jako o człowieku. Pan Andrzej nie udzielał osobistych wywiadów. Nie zgadzał się również na spisanie biografii. Nigdy natomiast nie krył się z tym, że nie należy do "grzecznych chłopców". • Siatkarki cenią Niemczyka za bezpośredniość i innowacje. Kibice za wprowadzenie kobiecej siatkówki na wyżyny. Jaki jednak jest na co dzień? Jak sam Trener widzi swoje osiągnięcia? Dlaczego zgodził się na rozmowę akurat z Markiem Bobakowskim? Wszystkie odpowiedzi znajdziemy w książce. • Książka napisana jest w sposób bardzo bezpośredni. Czytając ma się wrażenie, że siedzi się przy jednym stole z Trenerem. Siedzimy. Trener wypala setki papierosów. Zależnie od tematu, wypija kawę lub wódkę. Można wiele dowiedzieć się o osobie i poglądach Pana Andrzeja. Biografie czyta się niezwykle szybko. Okazuje się też, że Niemczyk jest zwykłym człowiekiem, a nie celebrytom. Dodatkowym atutem są wypowiedzi bliskich osób. • Andrzej Niemczyk zdradza tajemnice relacji z byłymi żonami oraz dziećmi. Opowiada z kim i dlaczego nie ma kontaktu. Mówi nam, jak pokonał raka węzłów chłonnych, papierosami i whiski. Nie kryje się ze swoimi słabościami - kobietami, alkoholem czy papierosami. Opowiada oczywiście również o siatkówce. Dlaczego i jak zmienił kobiecą siatkówkę. O tym, jak bardzo Dziewuchy stały się mu bliskie. Doskonale obrazuje to sytuacja z Agatą Mróz. Trener nie boi się żadnego tematu. Mówi niezwykle szczerze. • Podsumowując. Niesamowite źródło wiedzy o osobie Andrzeja Niemczyka. Niesamowita szczerość, za którą cenie książke jeszcze bardziej. Wspaniała książka. Lektura obowiązkowa dla każdego! • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Ostatnio ocenione
1 2 3 4 5
...
10
  • Cena za miłość
    Hołyk-Arora, Monika
  • Moc granatu
    Motyl, Marta
  • KochAna
    Motyl, Marta
  • Grzesznik
    Urbanowicz, Artur
  • Z twojej winy
    Śmigielska, Krystyna
  • Drugie życie Matyldy
    Trubowicz, Magdalena
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo