Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
41 42 43
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Jeden z lepszych utworów ułatwiający oswajanie się dziecka z literami i głoskami. Niewymuszone rymy, proste obrazki (w tym niektóre słowa nimi zastąpione, by dziecko aktywnie odgadywało właściwe pojęcia). Książka jako całość przyjemna i bardzo pożyteczna.
  • [awatar]
    kkarwacka
    W większości wybitne lub bardzo dobre treści dla młodych wieblicieli przyrody, podane w nieco nietypowej formule, nawiązującej układem treści do przyrodniczego czasopisma dla dzieci. Jest tu więc wszystko: opowiadania, opowieści i rozprawki, żarty, zagadki, przysłowia, przyśpiewki, wierszyki. Nie wszystko jest strawne, nie wszystko zachwyca, a okładka wręcz zniechęca - na szczęście w środku ilustracje są już na dużo wyższym poziomie, naturalistyczne i niekrzykliwe. Całość do przejrzenia i wybrania tego, co najbardziej do nas przemawia.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Gdy nie wiem, na co mamy z Młodym Czytelnikiem ochotę, sięgam do stosiku po książeczkę o Elemelku. "Psoty i kłopoty wróbelka Elemelka" to kolejna z niezwykle sympatycznych, pięknych językowo i przyjemnych czytelniczo książeczek. Pisane rymami, rytmiczne opowiadanie o małym ptaszku zawiera w sobie i mądrość, i humor. Polecam do wspólnego czytania :)
  • [awatar]
    kkarwacka
    Głębia prozy Myśliwskiego tym razem mnie pokonała. Jego najsłynniejsze dzieło, "Kamień na kamieniu", zachwyciło mnie niegdyś bez reszty i z perspektywy czasu wciąż postrzegam je jako niezwykle ważny kamień milowy mojego życia. W końcu więc pomyślałam: pora zapoznać się z innymi utworami tego Autora. • Niefortunnie podróż tę zaczęłam ze stosikami książek innych autorów i treści, które równie mocno do mnie wołały. I okazało się, że pośród natłoku innych myśli, pytań i znaczeń, Wiesława Myśliwskiego czytać nie mogę. Dostrzegałam wszystko, co mogłoby mnie zachwycić w tej książce, ale jakby jedynie zerkając znad powierzchni w czystą, głęboką toń. • Czuję, że jeszcze podejdę do "Traktatu o łuskaniu fasoli", może jednak nie będzie to ten raz najbliższy, następny. Odkładam spotkanie z myślą Autora na bardziej sprzyjający zadumie i zatrzymaniu czas. Wówczas może odnajdę odpowiedź na pytanie, które przy tej próbie we mnie się zrodziło: czy mi się zdaje, czy tym razem monolog bohatera głównego, znany mi przecież z "Kamienia na kamieniu", drażni mnie? Czy nie nazbyt często próbuje on wprost zyskać atencję poprzez bezpośrednie "zagajanie" swojego rozmówcy, skupić uwagę swojego nieznajomego słuchacza? A przy okazji i moją?... • Tym razem to mnie zniechęciło. Czy za jakiś czas też tak będę postrzegać ten rodzaj narracji? Nie wiem. Ludzie się zmieniają. Książki, w pewnym sensie, też. Może poznamy się na nowo.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Fenomenalna lektura. Ciekawa narracja, doskonalne wyłożone poruszane tematy - zrozumiale i przystępnie, choćby odbiorcą był absolutny laik. Nie trąci banalnością, nie idzie na skróty. Jak coś opisuje czy wyjaśnia, to od początku do końca. Gdy trzeba, odsyła w poruszonych mimochodem trudniejszych kwestiach do merytorycznych, rzetelnych, ciekawych przypisów. Układ jest niezwykle czytelny i pozwoli szukającym wybiórczych informacji bezproblemowe odnalezienie ich w książce. Wątpię jednak, by ktokolwiek zechciał przeczytać tylko wybrane fragmenty tej książki, bowiem czytanie jej to naprawdę czysta przyjemność i satysakcja płynąca ze zdobywania dobrze podanej wiedzy.
Planowane i pożądane pozycje
1
...
132 133 134
...
138
  • Droga do domu
    Gyasi, Yaa
  • Historia pszczół
    Lunde, Maja
  • Córka pustyni
    Howell, Georgina
  • Czochrałem antarktycznego słonia i inne opowieści o zwierzołkach
    Golachowski, Mikołaj
  • Wilk
    Hayder, Mo
  • Lekcje z pingwinem
    Michell, Tom
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo