O czasach wojny, Holokaustu powstało wiele książek. Temat ten jednak moim zdaniem jest niezwykle ważny i z tego powodu popieram różnorodność w podejściu do niego. • "Księga Arona" to obraz życia w czasie okupacji widziany oczami małego, żydowskiego chłopca. Aron to chłopiec bardzo introwertyczny, wycofany, stojący zawsze z boku - przez co nie raz spotykają go kary (głównie ze strony ojca). Aron - zwany Szeremaja ma jednak dobry kontakt z matką, której pokornie pomaga we wszelkich zadaniach domowych - szczególnie kiedy zaczyna zarabiać jako praczka. Rodzina chłopca przenosi się do Warszawy zanim wybucha wojna - co skutkuje tym, że kiedy wybucha wojna , całkowicie zmienia się rzeczywistość małego Arona. Zmuszony jest do walki o przetrwanie własne i swojej rodziny, którą jednak szybko traci. • Ratunkiem dla głównego bohatera okazuje się zamieszkanie w Domu Sierot prowadzonym przez Janusza Korczaka. • Książka ta nie jest typową formą przedstawienia tych dramatycznych, tragicznych wydarzeń. Jeśli oczekujecie emocjonalnego katharsis to zapewne się zawiedziecie. • Ale...moim zdaniem to zabieg celowy. Wszystkie wydarzenia opisywane są z perspektywy dziecka. Dziecka, które jest nieco zaburzone w rozwoju (kłopoty z nauką, czy ogólnym odnajdywaniem się w lokalnej społeczności). To dziecko doświadcza krzywd, których nie rozumie, ale jako dziecko postrzega je jak część własnej rzeczywistości. Aron nie porównuje, nie interpretuje, nie ocenia. Aron na swój własny, nieco chaotyczny sposób po prostu doświadcza. • Jeśli więc jesteście z tej grupy czytelniczej, dla której "Tatuażysta z Auschwitz", "Kobiety z bloku 10." czy "My dzieci z obozów" niosą zbyt duży ładunek emocjonalny, którego nie jesteście w stanie doświadczyć - ta książka może okazać się wyjściem. Narracja w niej zastosowana jest w moim odczuciu "lżejsza" i łatwiejsza w odbiorze. • Czy polecam? Nie umiem polecić książki o tak ważnym temacie, każdy musi sam w zgodzie z sobą zdecydować czy chce tę tematykę zgłębiać.

Kolejna część opowieści o siedmioletniej Misii - małej pani weterynarz z Lipowej Kliniki. • Klinika zawdzięcza nazwę swojemu położeniu, jej siedzibą jest bowiem domek, zbudowany przez dziadka Misi, na lipie 🌳 • 🐴 • Misia niesie pomoc, wszystkim napotkanym zwierzętom - co ułatwia jej posiadany dar - umiejętność rozumienia języka zwierząt. • 🐴 • W tej części młodsza wersja Doktora Dolittle pomaga rannej sówce, źrebakowi z podbitym kopytem i malutkiemu szczeniakowi przyjaciółki. • 🐴 • Opowieść o każdym ze zwierzątek to osobny rozdział - dzięki temu historie nie są zbyt długie i sprawdzą się już dla maluchów. Ponadto całość jest utrzymana w ciepłej, pozytywnej atmosferze, co dodaje lekturze niewątpliwego uroku 😍

Misia, główna bohaterka to dziecięca wersja Doktora Dolittle - podobnie jak on kocha zwierzęta, leczy je i rozumie ich język (choć ukrywa to przed bliskimi). Wraz z nieodłącznym pieskiem Popikiem niosą pomoc wszystkim, napotkanym potrzebującym zwierzętom. • W tej części pomogą pszczołom, których zagraża eksmisja z dotychczasowego miejsca. Rozpoczną poszukiwania lisiej mamy, której synka ratują przed utopieniem się. Pomagają również psu Kudłaczowi, któremu znajdują nowy, kochający dom - uszczęśliwiając przy okazji dziadka dziewczynki (który nota bene jest weterynarzem i jako jedyny zna sekret Misi) • 👧 • Książeczka jest niezwykle ciepłą, radosną i pozytywną lekturą. Pokazuje więź między zwierzętami a człowiekiem, oraz siłę dobra i chęć niesienia pomocy. W moim odczuciu jest też bardzo "dziewczyńska" czym na pewni zaskarbi sobie uznanie młodszych czytelniczek. • W książce znajdziecie trzy rozdziały - każdy stanowi odrębną historię, której bohaterem jest inne zwierzę. Dzięki temu lektura ta sprawdzi się też dla młodszych dzieci 😉 • A całości dodają uroku ilustracje autorstwa Agnieszki Filipowskiej 😍

Detektyw Sam Porter zostaje wezwany do wypadku autobusowego, w którym ginie mężczyzna. Sytuacja ta z pozoru niczym się niewyróżniająca, okazuje się przełomem w prowadzonym przez niego śledztwie. Od 15 lat próbuje on bowiem rozwikłać sprawę seryjnego zabójcy o pseudonimie - Morderca Czwartej Małpy (#4MK). W tym czasie zabił on 7 osób, wszystkie według tego samego schematu: najpierw odcinał ofierze ucho (które wysyłał następnie misternie zapakowane). Potem podobnie postępował z oczami i językiem. Ostatnim etapem morderstwa było pozostawienie ofiary z karteczką "Nie uczyniłem nic złego". • Schemat popełnianego zabójstwa był alegorią do wizerunku czterech małp, z których każda obrazuje kolejno zdanie: nic nie słyszałem, nic nie widziałem, nic nie powiem i...nie uczyniłem nic złego. Również same ofiary dobierane są nieprzypadkowo- każda z nich jest bliską kobietą dla mężczyzny, który prowadzi nie do końca uczciwe interesy lub dopuszcza się innego wykroczenia. • 🎁 • Kiedy więc Porter dociera na miejsce wypadku, okazuje się, że to właśnie #4MK postanowił zakończyć swoją egzystencję, rzucając się pod autobus. Przy samobójcy zostaje znalezione również charakterystyczne, białe pudełeczko z uchem kolejnej ofiary oraz pamiętnik - opisujący wydarzenia z dzieciństwa i młodości #4MK. W tym momencie rozpoczyna się wyścig z czasem, którego celem jest odnalezienie i ocalenie porwanej dziewczyny. • 🎁 • Genialnie prowadzona kilkutorowo fabuła, która niesamowicie wciąga. Mamy tutaj rozdziały opisujące prowadzone śledztwo, rozdziały pisane z perspektywy porwanej Emory oraz przytoczone, retrospekcyjne fragmenty pamiętnika mordercy. Dodatkowo mroczność thrillera oraz duża dawka emocji sprawiają, że tę książkę się nie czyta a pochłania. • Jeśli lubicie mocne, emocjonujące thrillery to sięgnijcie koniecznie 👍

Książka podejmująca temat piękna i brzydoty oraz ich wpływu na życie człowieka i jego postrzeganie wśród innych ludzi. Mądre spojrzenie na zmienną definicję piękna oraz jego subiektywność. • 👠 • Nasturcja uważa się za osobę brzydką, na tyle, że usuwa ze swojego otoczenia wszelkie lustra. Wewnętrznie utwierdzana w tej opinii w dzieciństwie, w dorosłym świecie stara się ukrywać swoją niedoskonałość. Podejmuje pracę w wydawnictwie w charakterze ghost'a - tak aby jak najwięcej pracować samotnie, w domu. Mając 28 lat czuje się odtrącana przez ludzi, którzy jej zdaniem hołdują tylko pięknu. • Jednym z jej ulubionych zajęć (oprócz anonimowych, internetowych flirtów) jest obserwowanie mieszkającej naprzeciwko Pauliny - 45-letniej chodzącej piękności, która zdaniem Nasturcji z powodu swojej urody wiedzie szczęśliwe, idealne życie. Kiedy pewnego dnia obie kobiety się poznają (i zaprzyjaźniają) ich wzajemne rozmowy pokazują kontrast pomiędzy wyobrażeniami a rzeczywistością. • Paulina - wychowana w ciągłej pogoni za urodą i pięknem pokazuje, że nie są one wystarczające do osiągnięcia szczęścia, do którego dąży. Nasturcja pokazuje natomiast jak nasze własne postrzeganie siebie determinuje nasze decyzje i możliwości, które podejmujemy. • A kiedy do bohaterek dołącza ekscentryczny Karol dodatkowo otrzymujemy męski punkt widzenia na postrzeganie piękna. • 👠 • W tej książce znajdziecie bardzo ciekawie zestawione spojrzenie na kwestię urody z trzech, różnych punktów widzenia. Zobaczycie wpływ wychowania i wpajanych kanonów piękna na dorosłe życie każdego z bohaterów. • Bardzo podobała mi się rozmowa między Pauliną a Nasturcją o ideałach piękna wykreowanych w mediach na przestrzeni czasu - o tym jak szybko to co do niedawna uważane było za defekt, stawało się atutem. • 👠 • Lektura ta daje do myślenia.