Susan Meissner zaskoczyła mnie tym, jak ta książka wygląda. Spodziewałam się lekkiej historii miłosnej z wątkiem tragedii i utraty ukochanej osoby, a otrzymałam książkę, która przypomina co tak na prawdę w życiu jest ważne wraz z ogromną dawką wzruszenia. • "Dziewczyna z nagietkowym szalem" opowiada dwie różnorodne, oryginalne historie, a zarazem takie same. Jedna ma miejsce w 1911 roku, tam główną bohaterką jest pielęgniarka Clara, druga ma miejsce w 2011 roku, gdzie bohaterką jest Taryn. Co łączy te dwie opowieści? Dwie życiowe historie i tragedie życiowe, dwie utracone miłości i szansa na lepsze życie, a główną rzeczą, która jest łącznikiem w tych wątkach to nagietkowy szal. Główny wątek powieści toczy się w 1911 roku na wyspie Ellis, na której przyjmowani są chorzy imigranci z różnych krajów. Tam pielęgniarką jest Clara Wood, która straciła ukochanego w pożarze firmy Triangle Shirtwaist Factory w Nowym Jorku, jest to rzeczywista sytuacja, która wydarzyła się 25 marca 1911 roku, to nadaje książce całkowicie inny wymiar. Lubię książki, które swoją akcję opierają na prawdziwych wydarzeniach. Po tej tragedii dziewczyna zamknęła się na ludzi, pragnęła zginąć i znów być ze swoją miłością - Edwardem. Wątek, który przeplata się i łączy z historią Clary Wood to rok 2011 i Taryn Michaels wraz z córką Kendal, mieszkają również w Nowym Jorku. Kobieta straciła męża Kenta w zamachu z 11 września 2001 r. na World Trade Center. Po latach, kiedy kobieta stara się pogodzić ze stratą i żyć na nowo jej przeszłość boleśnie powraca i zmusza kobietę do powrotu do okrutnych wspomnień i wyjawienia prawdy swojej córce, która nie wie, że jej ojciec zginął w zamachu. Historie te we wspaniały sposób łączą się na końcu powieści, stare listy, nagietkowy szal, zdjęcia opublikowane sprzed dziesięciu lat. To wszystko sprawia, że książkę czyta się jednym tchem ze łzami w oczach. Już dawno nie czytałam powieści, która tak by mną wstrząsnęła. Kiedy przeczytałam ostatnią stronę byłam zawiedziona, że ta historia już się skończyła. Idealny pomysł na wspaniałą powieść, idealne wykonanie i klimat, który dodatkowo wspomagają prawdziwe wydarzenia, które w tej powieści grają główną rolę i nie pozwalają zapomnieć o tym co było. Powieść pokazuje nam również jak ważne jest przeznaczenie, że często nic nie dzieje się przypadkiem. • Takie historie mogłabym czytać codziennie. Polecam każdemu, kto lubi czytać powieści o miłości, przeznaczeniu, tęsknocie i wierze w lepsze jutro. Słowa z okładki "Misterna opowieść utkana z miłości i tęsknoty za ukochaną osobą" to tylko wstęp do tej cudownej powieści.

Wiktor Orzeł w książce "I tak dalej" zawarł kwintesencję aktualnego świata. W stu trzydziestu pięciu stronach zmieściła się cała prawda o młodych dorosłych, którzy zatracają się w używkach i tracą godność osobistą, autor pokazuje brud i dewastacje tego świata, może trochę w przejaskrawionych barwach, jednak moim zdaniem taki obraz trafi do większej liczby ludzi. • Głównym bohaterem książki jest Karol, akcja ma miejsce w Krakowie, później po nie banalnych przeżyciach naszego bohatera przenosi się na Maltę. Czytelnik ani na chwilę nie jest w stanie racjonalnie pojąć co tak na prawdę się dzieje, kiedy już wydaje Ci się, że zrozumiałeś, okazuje się, że to tylko wyobraźnia bohatera. Długo zbierałam myśli, aby je tutaj przelać, bo książka do łatwych nie należy jednak postaram się przybliżyć jej treść w jak najlepszy sposób. Autor, na przykładzie Karola, w bardzo ujmujący sposób przedstawia podejście ludzi dążących do jakiegoś określonego celu, jednak w momencie, w którym wszystko im się wali, nie są w stanie już się podnieść, dlatego sięgają po alkohol i narkotyki aby choć na chwilę zapomnieć o problemach, życiu, miłości, samotności. Pojawiają się również myśli i próby samobójcze, co dodatkowo wprawia tę historię w ruch. Dlatego z pełną odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że porusza problemy, które coraz częściej występują w Polskim społeczeństwie. Coś co najbardziej rzuciło mi się w oczy to to, że nasz główny bohater był bardzo samotny, mieszka w wielkim, pełnym ludzi, mieście, jednak cały czas jest sam, a jak już poznajemy jego przyjaciół, to albo dealer albo ludzie z chorobami psychicznymi. Wydaje mi się, że jest to książka, która do każdego człowieka trafi w całkowicie inny sposób. Jednego może zniesmaczyć styl życia Karola, kogoś innego zachwycić, ktoś może ma podobne doświadczenia, co sprawi, że wszystkie wady świata i złe wspomnienia do niego wrócą, a ktoś inny przeczyta i odłoży na półkę, bez mniejszego zainteresowania. To właśnie takie utwory sprawiają, że ma się ochotę czytać, pisać i komentować, nic nie jest tylko czarne i białe, a ta książka idealnie ukazuje szare odcienie życia. • To książka polecana dla osób, którzy mają pewien dystans do świata, którzy chcą poznać trochę inny obraz życia młodych ludzi, nie tylko idealnych, wykształconych i pięknych, wysoko postawionych, którzy wszystko zawdzięczają komuś innemu, nie sobie. "I tak dalej" zdecydowanie daje do myślenia, otwiera oczy na rzeczywiste problemy młodych ludzi i pozostawia zaszokowanego czytelnika bez odpowiedzi na wiele pytań.

"Bez Ciebie" to historia o miłości, przeznaczeniu i przyjaźni. Mieszanka tych trzech tematów sprawiła, że książka ta jest na prawdę wartościowa i daje wiele do myślenia. • Kate Eberlen stworzyła bardzo interesującą powieść opisującą życie dwóch bohaterów. Angusa i Theresy - Gus i Tess. Poznajemy ich w tym samym momencie ich życia, wkraczają w dorosłość, idą na studia jednak kiedy spotykają się po raz pierwszy w 1997 roku i on robi Tess i Doll, jej przyjaciółce wspólne pamiątkowe zdjęcie, nie sądzili, że kiedykolwiek jeszcze się spotkają. Po powrocie z wakacji, każde z nich przebędzie długą drogę do szczęścia. Każde z nich zostanie w jakiś sposób doświadczone przez los, śmierć brata, matki, zawody miłosne, zdrady, nieudane małżeństwa... Dziewczyna będzie zmagać się z wizją choroby, którą prawdopodobnie odziedziczyła po matce, a on bez przerwy porównuje się do zmarłego brata, próbuje zastąpić go w oczach rodziców. Kiedy oboje ułożą swoje życie, w innych miejscach, z innymi osobami, wtem nic nie podejrzewający czytelnik dowiaduje się o całkowitej zmianie toru akcji. To wszystko będą musieli przetrwać tylko po to żeby spotkać się, i wreszcie zwrócić na siebie uwagę, w tym samym miejscu co szesnaście lat wcześniej. To prawdę mówiąc bardzo nieprawdopodobna historia, ale chyba każdy kto wierzy w to, że każdy z nas ma na świecie tę drugą połówkę, która jest nam pisana, ma wrażenie, że to może się wydarzyć. Książka daje dużo do myślenia pod tym względem, że zwraca uwagę czytelnika na to, że czasem szczęście jest obok nas, a my nie mamy czasu, humoru, nastroju, żeby go zauważyć. Głównym minusem książki było to, że momentami była zbyt przewidywalna, jednak to nie wpływało za bardzo na całokształt powieści bo Kate Eberlen postarała się aby czytający nie znudził się zbyt szybko i nieustannie dokładała tych kamieni do worka życiowych doświadczeń naszych bohaterów. • Polecam tę książkę każdemu, kto lubi czasem zatracić się w powieści obyczajowej, pełnej miłości i temu kto lubi życiowe, przyjemne, mało skomplikowane powieści to ta książka jest z pewnością dla Was. Myślę, że ta historia o przeznaczeniu porwie wiele serc.

"Kiedy wiosna nie nadchodzi" to cudowna, ciepła i bardzo życiowa powieść, która odsłania ludzkie słabości i potrzeby. Anna Wysocka-Kalkowska w sposób genialny przedstawiła prawdziwe ludzkie życie. Jego wady, zalety, i to co dla każdego powinno być ważne - rodzina. • W tej powieści główną bohaterką jest Julia. To właśnie ona została "porzucona" przez męża, który już przez osiem lat mieszka w Stanach Zjednoczonych pod pretekstem upływu terminu ważności wizy. Kobieta ciągle ma złudną nadzieję, że mężczyzna wróci i do niej i do Polski jednak jej przyjaciółka, Weronika, przemawia do rozsądku i doprowadza do tego, że młoda kobieta wnosi pozew o rozwód. Po tym sytuacja nabiera tempa, życie Julii już nigdy nie będzie takie samo. Okazuje się, że kobieta odnajdzie członków swojej rodziny po tym jak sadziła, że żyje sama dla siebie. Ciągle czekając aż wiosna nadejdzie. Podoba mi się również zabieg, który autorka zastosowała a mianowicie o grę słów "Kiedy wiosna nie nadchodzi", bo w tym przypadku to wiosna jest metaforą lepszego życia, nowej miłości, szczęścia i wszystkiego co najlepsze. Julia jest tak pozytywną i realistyczną postacią, że pod koniec książki czytelnik z pewnością się z nią zaprzyjaźni. Jej życie pełne smutku, braku nadziei na lepsze dni jaśnieją kiedy na jej drodze pojawi się ta tytułowa "wiosna". Nie braknie również emocjonujących chwil i przygnębiających sytuacji, ale czyż nie takie właśnie jest życie? Pełne wzlotów i upadków? To wszystko znajduje się właśnie w tej książce. Jestem bardzo ciekawa innych pozycji tej autorki, jej styl pisania i ogólna kompozycja tego utworu sprawiły, że z przyjemnością sięgnę po następne książki. • Szczerze polecam każdemu kto lubi życiowe książki, opisujące prawdziwe i rzeczywiste wydarzenia. Myślę, że każdy z nas odnajdzie w niej coś dla siebie i wszyscy będą uszczęśliwieni po tej lekturze. Ja się nie zawiodłam.

"Śmierć na żywo" to nowa powieść Jamesa Pattersona i Marshalla Karpa. Panowie ponownie podnieśli poprzeczkę twórcom powieści kryminalnych. Ten duet, bez zmian, pozostaje moim ulubionym zespołem autorów tworzących książki, które ścinają z nóg. • Powieść ta opowiada historię kobiety, Lavinii Travers, która zostaje ofiarą ataku rabunkowego. Jako gwiazda ekranu ma pojawić się na premierze filmu i zaprezentować warty osiem milionów dolarów naszyjnik wykonany przez „jubilera gwiazd”. Kobieta umiera w wyniku rany postrzałowej, a sprawcy wraz z naszyjnikiem oddalają się z miejsca zdarzenia. Wówczas do akcji wkraczają znani nam już Zach Jordan i Kylie MacDonald ze specjalnie przygotowanego i powołanego do służby oddziału policji nazywanego NYPD RED. Ponownie mamy okazję spotkać się z detektywami oraz wtajemniczyć się w ich życie rodzinne i ich własne relacje. To właśnie to prawdopodobnie najbardziej przyciąga mnie do tej serii. Dodatkowo policjanci będą musieli zająć się sprawą kradzieży wartego grube tysiące sprzętu szpitalnego. Kiedy to zaplanują zasadzkę i wszystko pójdzie zgodnie z planem, okazuje się, że „znajomości” robią swoje w każdej sprawie… Książka wciąga już od pierwszych stron. Nie wiem dlaczego, ale Patterson potrafi tak zbudować dynamiczną akcję i bogatą fabułę, że czytelnik ani na sekundę nie czuje znużenia, chociaż samo śledztwo i prowadzone dochodzenie jakieś porywające samo w sobie nie jest. To tylko James Patterson potrafi na wstępie przedstawić czytelnikowi sprawcę danego czynu, ale akcję rozbudować w taki sposób, że odbiorca i tak będzie zszokowany tym co tak naprawdę się stało. Spójna fabuła i idealnie dobrani bohaterowie sprawiają, że książka nabiera charakteru, a Patterson zgarnia coraz więcej pozytywnych opinii. • Jeśli nie czytałeś jeszcze tej powieści, nie masz na co czekać. Czas poświęcony na tę lekturę będzie wykorzystany w 100% pozytywnie. Z pewnością nie będziecie zawiedzeni. Patterson to mój ulubiony autor, mam nadzieję, że z Wami będzie podobnie! Polecam, polecam, polecam!