Wspaniała, wesoła książka dla dzieci (dorosłym też polecam :)) przybliżająca kawałek historii XX wieku. Łukasz Wierzbicki napisał o niedźwiadku Wojtku, który wraz z 22. Kompanią Zaopatrywania Artylerii, wchodzącą w skład 2. Korpusu Polskiego, przewędrował z Persji, przez Irak, Palestynę, Egipt do Włoch, a po wojnie trafił do Szkocji, gdzie zamieszkał w ogrodzie zoologicznym w Edynburgu. • Mały miś, wymieniony u miejscowego chłopaka za scyzoryk, początkowo był sympatyczną maskotką żołnierzy. Z czasem rósł i sprawiał nie tylko radość swoim opiekunom, ale także chętnie nosił skrzynie z amunicją i pomagał w ładowaniu ekwipunku na ciężarówki. Towarzyszył żołnierzom wszędzie, nawet pod Monte Cassino. • Jest to bardzo ciekawa książka, ładnie zilustrowana i opatrzona mapą przemieszczania się Armii Andersa z zaznaczonymi miejscami bitew. Na wklejkach umieszczone zostały autentyczne zdjęcia, zaś wstęp do książki napisał jeden z opiekunów sympatycznego misia - prof. Wojciech Narębski.

Aleksandra Iwanowska, nieoceniona redaktorka twórczości ks. Jana Twardowskiego, zebrała i opracowała rozproszone wypowiedzi księdza na temat jego życia, rodziny, przyjaciół, posługi kapłańskiej i twórczości poetyckiej. W ten sposób powstało przepiękne wspomnienie o świecie, którego już nie ma, o ludziach, którzy odeszli, dodatkowo bogato ilustrowane zdjęciami osób, miejsc i dokumentów. • Jak sam autor napisał we wstępie: • "Czas ucieka. Jestem coraz starszy i mogę zapomnieć o swoim życiu i o ludziach, których spotkałem. Mogę zapomnieć, kiedy się urodziłem, kiedy skończyłem szkołę, kiedy Oleńkę poznałem i wiele innych ludzi, którym tyle zawdzięczam. Autobiografia to taka ściągaczka - słowa uciułane, wypowiedziane do wielu osób, znajomych, dziennikarzy, przyjaciół, zebrane przez Oleńkę, poskładane w rozdziały." • Pierwszy tom "Autobiorafii. Myśli nie tylko o sobie" obejmuje lata 1915 - 1959, czyli od urodzenia do rozpoczęcia posługi w kościele Sióstr Wizytek w Warszawie. • Ksiądz Twardowski wspomina swoich rodziców, siostry, rodzinę ze strony matki i ojca, przedwojenne sielskie dzieciństwo, Warszawę, szkołę, kolegów, nauczycieli, wspaniałe wakacje spędzane z całą rodziną w Milanówku lub na wsi u wuja. Mówi też o wojnie, powstaniu warszawskim, trudnych latach stalinowskiego terroru, wspomina swoje pierwsze parafie. • Z wypowiedzi ks. Jana wyłania się obraz człowieka zakochanego w przyrodzie i człowieku. Jest to książka w całości pozytywna - odkrywa dobroć i piękno osób i miejsc związanych z autorem. • Dawno nie zadrzyło mi się czytać tak zachwycającej książki. Odczucia jakie mi towarzyszyły przy jej czytaniu mogłabym chyba tylko porównać do odczuć związanych z lekturą innej wspaniałej książki - wspomnień Jana Sztaudyngera pt. "Szczęście z datą wczorajszą".

Kolejna część przygód prywatnego detektywa Ture Sventona. Mieliśmy okazję zapoznać się z nim w pierwszej części pt. "Latający detektyw". • Ake Holmberg stworzył ciekawą postać. Ture Sventon to niepozorny, drobny człowieczek, sprawiający wrażenie nieco roztargnionego i na dokładkę speleniący. Naprawdę nazywa się Sture Svensson, zmienił jednak nieco brzmienie imienia i nazwiska, ponieważ nie był w stanie poprawnie ich wymówić. A wiadomo, że nie może być nic gorszego dla prywatnego detektywa niż ośmieszenie siebie już przy prezentacji. • Ture Sventon, praktykujący prywatny detektyw mieszka w Sztokholmie przy ulicy Królowej. Poczekalnia jego gabinetu pęka w szwach, odkąd Sventon zdobył sławę po brawurowej akcji schwytania nieuchwynego Wilusia Łasicy. • Zbliżają się święta Bożego Narodzenia i detektyw czuje, że jest mocno przepracowany. Przyjmuje zaproszenie swego przyjaciela Omara do spędzenia urlopu na pustyni arabskiej. Szykuje się do dalekiej podróży, nie przeczuwając wcale, że zanim wypocznie, czeka go jeszcze jedno zadanie. Bowiem Łasica znów jest na wolności, a tym razem jego podstępne knowania zmierzają do zrujnowania szwedzkiego producenta lodówek. Jest przy tym niezwykle sprytny i dobrze się maskuje. Nie zapominajmy jednak, że Sventonowi także nie brak sprytu i błyskotliwej inteligencji. Dodatkowo dysponuje latającym dywanem, że juz nie wspomnę o oddanym przyjacielu Omarze i rezolutnych dzieciach znajomego producenta lodówek. • Książka w znakomitym przekładzie Teresy Chłapowskiej, wydana w latach 70 ubiegłego wieku przez Naszą Księgarnię, teraz została wznowiona nakładem wydawnictwa Dwie Siostry w serii Mistrzowie ilustracji. • To niedługa powieść dla dzieci, przepełniona inteligentnym humorem i pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji. W sam raz dla dzieci i dla dorosłych - warto sięgnąć od czasu do czasu po rezolutne wesołe książeczki - a jeszcze lepiej do wspólnego wieczornego czytania. • Polecam :)

"Małomówny i rodzina" to debiut Małgorzaty Musierowicz, wydany w 1975 roku przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą. Przy okazji wznowienia w latach 90 (ubiegłego już wieku ;)) autorka poprawiła tę powieść, czyli - jak sama wyznaje - napisała ja na nowo. Dodatkowo, na wyraźną prośbę czytelniczek (-ków), połączyła "Małomównego" z "Jeżycjadą" (patrz: Tunio Ptaszkowski jako niedoszły narzeczony Natalii Borejko, a następnie jego młodszy brat..., ale nie uprzedzajmy faktów.) • Rodzina Ptaszkowskich (osierocona przez męża i ojca) opuszcza Poznań, by zamieszkać w miejscowości o wdzięcznej nazwie - Śmietankowo. Mama - śliczna i inteligentna blondynka, dostała etat w tamtejszej bibliotece, a wraz z posadą mieszkanie w starym domu nad jeziorem, w otoczeniu lasów. Jest to wprost wymarzone miejsce dla dzieci - czternastoletniego Munia, wątłego i oczytanego mózgowca, o rok młodszego Tunia, nieco apodyktycznego człowieka czynu i sześcioletniej Moniki, zwanej Rzodkiewką. Nad całą rodziną (nieco roztrzepaną i mało praktyczną - no, może za wyjątkiem Rzodkiewki) zaś czuwa spokojna i niewzruszona jak opoka babcia. • Stary dom z bogato wysposażoną biblioteką skrywa pewną tajemnicę, a przecież nic tak nie interesuje dzieci, jak rozwiązywanie zagadek i tropienie przestępców, szczególnie, że dorośli tego im właśnie zabraniają. • Zresztą w Śmietankowie aż roi się od żywych i inteligentnych dzieci, starszych i młodszych, kuzynów i sasiadów, żądnych czynu i przygody. • Książka jest napisana z rozmachem i wspaniałym poczuciem humoru. A sam wątek sensacyjny jest tym bardziej godny uwagi, że już więcej nie pojawia się w żadnej powieści Małgorzaty Musierowicz. • Wspaniała, zabawna lektura dla młodego i starszego czytelnika.

Jest to niezwykle malowniczy, piękny film - ekranizacja znanej powieści "Lassie, wróć!" • Wspaniała muzyka, zachwycające krajobrazy, wierna Lassie. • Polecam na wspólny rodzinny wieczór.