Stanisław Maczek, jedyny humanista wśród generałów doby II wojny światowej (ukończył polonistykę i filozofię na Uniwersytecie Lwowskim), jako jeden z nielicznych doskonale zdawał sobie sprawę z konieczności modernizacji wojska polskiego w kierunku pancernym. Już w czasie walk z Ukraińcami w 1918 roku stworzył pierwszą lotną kompanię szturmową. U progu II wojny światowej twórca i dowódca jedynej brygady pancernej. • Wojna zastała brygadę z niepełnym stanem sprzętu – czołgi itp. nie zdążyły dotrzeć na miejsce koncentracji i już nigdy do brygady nie dotarły. A i tak dowódca stosując tricki taktyczne zdołał skutecznie powstrzymywać napór Niemców. Po 17 września brygada w całości ewakuowała się na Węgry, gdzie została internowana i rozproszona, skąd nielegalnymi kanałami (przy cichej aprobacie Węgrów) przedostała się do Francji. • Z Francuzami Maczkowi najtrudniej było się dogadać w kwestii uzbrojenia i szkoleń. Bo Francuzi nie chcieli wojny, nie chcieli walczyć i całą winę za rozpętaną przez Hitlera wojnę zrzucali właśnie na Polaków i ich bezsensowny opór. Mimo tego brygada zapisała się chlubnie i w tej kampanii. • Po upadku Francji wojsko różnymi sposobami ewakuowało się do Wielkiej Brytanii. Tam rozpoczął się etap formowania 1. dywizji pancernej. W sierpniu 1944 dywizja ruszyła do akcji u boku aliantów i od bitwy pod Falaise rozpoczęła zwycięski pochód przez Francję, Belgię, Holandię, aż do Niemiec – zdobywając twierdzę Wilhelmshaven. • Wspomnienia gen. Maczka są porywające. Tekst roi się czasem od szczegółowych wyliczeń, jednak napisany jest tak żywym językiem, że nie stanowi to problemu. • Polecam! Napisane ze swadą, humorem, wielkim polotem, a przy tym zwięźle i bez rozczulania się.

Faceta zdradziła żona, więc wsiadł na rower i pojechał w siną dal. • Można by się pokusić o tak banalne streszczenie. • Jednak ta książka nie jest banalna. Jest bardziej osobistym pamiętnikiem z wyprawy zrodzonej z potrzeby serca i… chwili. Bo tak się składa, że żona przebywa akurat na stypendium w Chinach, a mąż przyjechał do niej w odwiedziny. Co zatem zrobić z czasem, z sobą samym, gdy nagle się okazuje, że jest się tylko zawalidrogą? W Chinach zimno, jest styczeń, więc najlepszy kierunek to południe. • Robb Maciąg nie sili się na uczone wywody, nie pozuje na specjalistę. Po prostu opisuje to, co widzi – piękną przyrodę, często zeszpeconą przez człowieka, uśmiechniętych ludzi – w Chinach niezwykle życzliwych i gościnnych, w Wietnamie nie do końca uczciwych i godnych zaufania. Raz traci, to znów odzyskuje wiarę w ludzi. Ale nie rozczula się nad sobą. Czasem tylko rzuci jakieś gorzkie słowo. • Tekst ilustrują liczne kolorowe zdjęcia, a na końcu książki… selfie z podróży dzień po dniu. Widać na nich, jak bohater mężnieje z każdą setką „przekręconych” kilometrów. • Polecam.

Tytułowi detektywi to nie kto inny tylko Jerzyk Grabowski, syn właścicieli restauracji, i Bronia Szmigierówna, spędzająca lato w Czerwińsku u boku ojca – konserwatora czerwińskiego klasztoru. • Jest maj 1930 roku. Całe miasteczko przygotowuje się do niecodziennego wydarzenia – wkrótce prezydent Rzec­zypo­spol­itej­ Polskiej, Ignacy Mościcki, odwiedzi Czerwińsk nad Wisłą. Wszystko bardzo pięknie, ale jeden przyjezdny gość, podający się za malarza, wydaje się dzieciom mocno podejrzany. Nikt im nie wierzy (jak to dzieciom!), więc prowadzą śledztwo na własną rękę. A oparcia szukają u samego Kornela Makuszyńskiego! • Książka świetna. Wartka akcja. Malowniczo nakreślony portret małego miasteczka z bogatą przeszłością. Wiele jest tu nawiązań do prozy Makuszyńskiego, wiele zabawnych sytuacji, no i jedna sprawa kryminalna. • Powieść wydana w cyklu „A to historia!”. • Na ostatnich stronach znajdziemy spis postaci historycznych z krótkimi notkami biograficznymi.

Są to wspomnienia gen. Andersa z lat II wojny światowej. • Znajdziemy tu obraz mężnej ale beznadziejnej walki z Niemcami we wrześniu 1939. A po aresztowaniu przez bolszewików etap w więzieniach sowieckich. Nieustanne przesłuchania, transporty od więzienia do więzienia, aż w końcu generał wylądował w Moskwie na Łubiance. • Po podpisaniu układu Sikorski-Majski, zwolniony z więzienia i mianowany dowódcą mającej się tworzyć w ZSRR armii polskiej – z jeńców wojennych i ludności cywilnej wywiezionej z terenów zajętych przez Rosjan po 17 września 1939 r. • Wspomnienia są napisane rzeczowo, bez zbędnych emocji. A mimo to – fascynujące. Opisy trudności, na jakie napotykali Polacy - tak naprawdę niechętnie zwalniani, przetrzymywani w łagrach i bez zapewnionego transportu do miejsca koncentracji wojska polskiego zdani na samych siebie, a mimo to jakby obdarzeni nadludzką wytrzymałością – są porażające. Trzymało ich przy życiu jedno pragnienie – aby tylko wyrwać się z tej nieludzkiej ziemi. • Znajdziemy tu szczegółowe zapisy rozmów Andersa ze Stalinem. Nadzór NKWD, całkowite bojkotowanie wydanych oficjalnie rozporządzeń, drastyczne obcinanie racji żywnościowych – z których mężczyźni dobrowolnie oddawali jeszcze sporą część dla kobiet i dzieci, gromadzących się wokół obozu, a zupełnie pozbawionych środków do życia. • Wyjście z ZSRR (podjęcie decyzji w trudnych warunkach politycznych), następnie etap doprowadzenia wojska do stanu używalności bojowej (co było istnym cudem) i zorganizowanie bezpiecznego pobytu dzieciom i ludności cywilnej. • Zwycięska kampania włoska i wielkie rozczarowanie zdradzieckimi decyzjami wielkich mocarstw. • Książa świetna i bardzo ważna. • Polecam!

„Wszystko dobrze!” Ewy Bylicy to druga część zabawnej serii „Julka, pies i reszta świata”. • Julka wraz z paczką przyjaciół rozpoczyna wiosnę wycieczką rowerową pod okiem ulubionego trenera zwanego Peletonem. Ale Peleton nie byłby sobą, gdyby z rekreacyjnej wycieczki nie zrobił pięć­dzie­sięc­ioki­lometrowej trasy wyczynowej. Do tego Kasia zdradziła Julkę na rzecz przystojnego kujona Kajetana. A i Antek, do tej pory wyraźnie zainteresowany właścicielką goldena i dwóch jamników, nawet nie raczył się przywitać z bliską sercu koleżanką. Wszystko przez Ilonkę – gadatliwą blond piękność, która wzięła się nie wiadomo skąd i ewidentnie podrywa młodego przystojniaka. • Oprócz perypetii sercowych mamy tu jeszcze na wskroś sympatyczną i może nieco tylko zwariowaną rodzinkę z trzema żywiołowymi psami. • Rodzinka tym razem postanawia odwiedzić tatusia w Warszawie. A wszyscy razem wyruszają na wakacje do Hiszpanii. Oczywiście bez piesków, które zostają pod opieką wujka. Ale zanim znajdą się na wymarzonych wakacjach, czeka ich jeszcze lot samolotem. Wspaniała sprawa, szczególnie dla kilkuletniego Misia. Bo na pewno nie dla mamy, która panicznie boi się latać. • Ta książka to świetna rozrywka. Uśmiałam się przy niej do łez. • Polecam!