Ta książka to kwintesencja powiedzenia, żeby nie określać książki po jej okładce. Piękno w niej staje się próżne, wychodzi z założenia, że ładna buzia wystarczy aby być dobrym, a bez znaczenia staje się to, co ma się w duszy. Jakież było zdziwienie, kiedy na każdym kroku prawdziwe dobro było wybieranie, zamiast pięknego zła, które tylko sprawiało pozory dobra. • Cudowny morał wpleciony pomiędzy magiczne przygody dwóch przyjaciółek, które pomimo różnic potrafią akceptować się wzajemnie i wybaczają sobie popełnione przez nie błędy. • Przeczytać tę książkę powinien każdy, aby nauczyć się przebaczenia, wyrozumiałości oraz podchodzenia do rzeczy pozornie oczywistych z otwartą głową.