...aaa i najważniejsze... polecam czytać w nocy... gdy wszyscy w domu śpią... czytana w dzień nie ma tej mocy ;)

Akcja książki rozgrywa się w Moskwie za rządów Stalina, a bohaterami są osoby z najbliższego otoczenia wyżej wymienionego tyrana. I w tym momencie właściwie każdy kto chociaż trochę zna historię może się domyśleć jakie to są relacje. Trudno jest wyobrazić sobie jak można żyć w tak okrutnych czasach, gdzie nie można było ufać nikomu, donosili na siebie członkowie rodziny. I w tych czasach prześladowań pojawia się jednak miłość, pełna namiętności, poświęcenia, taka do końca, przebaczająca. Gdy czytam takie historie coś we mnie się buntuje, że jakim prawem ktoś może zniszczyć to co jest największym sensem życia, dlaczego ktoś decyduje o losie innych. Co ciekawsze książka oparta jest na faktach, występują autentyczne postacie. Warto!!

Niesamowita! Niezwykła i cudowna! Magiczna, wzruszająca i jedyna w swoim rodzaju! Przebywanie z tą książką to jedna, wielka przyjemność! Nawet nie próbuję więcej pisać, "Chmurdalię" trzeba po prostu przeczytać!!

Książka "Źródła miłości" jest przede wszystkim niezwykle aktualna. Temat in vitro czy adopcja, może mniej u nas popularne wynajmowanie surogatek to stale powtarzane wątki rozmów i wywiadów. Nawet w momencie czytania usłyszałam wiadomość o możliwości wyboru już nie tylko płci dziecka, ale nawet dobrania sobie koloru oczu, rodzaju włosów i tym podobne dziwności. Czy to nie za duża ingerencja w naturę? Czy do tego zmierza świat żeby już w najw­cześ­niej­szym­ stadium życia mieszać i decydować kto może być a kto znika? A przecież nie wszyscy uczestniczący w tym procederze są uczciwi, i dla niektórych to świetny biznes. Książka jest autentyczna, porusza bardzo delikatne i bardzo trudne sprawy: jak żyć nie mogąc mieć dziecka? Do czego można się posunąć, żeby osiągnąć ten cel? Wiele pytań natury moralnej i zwykłej ludzkiej. Opisy sytuacji życiowych młodych kobiet, które decydują się być matkami zastępczymi na okres ciąży otwiera oczy na wiele problemów. Akcja powieści w większej części rozgrywa się, i to całkiem sprawnie, w Indiach i na pewno są tam inne warunki, ale tak czy inaczej historia, która zaczyna się od małej Amelii pozostawia dużo do przemyślenia. Polecam!!

Muszę przyznać, że się trochę wkopałam z tą książką! Zrzucam winę na okładkę, która wyraźnie przykuwa uwagę, a zwłaszcza hipnotyczne oczy opiekunów, w kolorze krwi! Zazwyczaj piszę krótko i teraz też nie bardzo mam chęć się rozpisywać, ale gdybym mogła to całkowicie podpisuję się pod opinią Amarisy, i do Niej, mam nadzieję, że nie weźmie mi tego za złe, odsyłam wszystkich znajomych! Zastanawiające skąd tak dużo rewelacyjnych opinii? No cóż każdy czyta co lubi, ja przeczytałam, ale nie lubię i nie polecam!!