Perypetie Klary i jej brata wprost bawią do łez. W kolejnej części opisującej dni codzienne rodzeństwa związane z poznawaniem otaczającego ich świata dowiadujemy się w jaki sposób najszybciej pozbyć się mlecznych zębów, by w końcu móc stać się prawdziwym dorosłym. Okazuje się również, że jak się bardzo czegoś pragnie to Pan Bóg czasami jest w stanie w oka mgnieniu spełnić nawet najbardziej niep­rawd­opod­obne­ prośby 😉 Pamiętajcie, że należy szczególną uwagę zwrócić na to czego sobie życzymy w prezencie, bo czasami można niektórych rzeczy mieć niepotrzebny nad stan jak Klara. Dzieci doświadcza również pewien zawód, gdy dociera do nich, że nie wszyscy możemy być bogaci, bo zwyczajnie nie bylibyśmy szczęśliwi. Ale za to w pewnym momencie wpadają wspólnie na doskonały patent na znajdywanie złotówek, których tak naprawdę się wcale, a wcale nie zgubiło. Klara i jej brat nie nudzą się nigdy. Każdy nowy dzień oznacza dla nich kolejną zupełnie nową przygodę. Bawią, może czasami trochę uczą i oszałamiają swoimi, nawet bardzo „głupimi” pomysłami. Ale to w końcu dzieci. Polecam lekturę, bo zwyczajnie jest pełna dobrego humoru.

"Ale auta!" to bez dwóch zdań odjazdowe historie samochodowe. Napisane z dużą dozą humoru, bez wikłania najmłodszych w całe mnóstwo bezsensownych dat czy cyfr dotyczących parametrów technicznych prezentowanych automobili. Michał Leśniewski w sposób bardzo przystępny przekazuje wiedzę na temat historii motoryzacji z uwzględnieniem wyłącznie najważniejszych z niej faktów. Dzięki krótkim anegdotom maluch łatwo przyswaja pewne fakty, które go interesują, zadaje pytania, jest dociekliwy i baaardzo zainteresowany kolejnymi opowieściami. Trudno jest się oderwać od lektury. Jaki jest samochód z reguły każdy widzi, ale fajnie jest się dowiedzieć dzięki komu i w jaki sposób osiągnął on obecny kształt i wymiar. Dziś ich obecność jest nieoceniona. W sposób znaczny przyczyniły się do podniesienia komfortu życia każdego z nas. Historia nadal ewoluuje i kto wie czym będziemy jeździ chociażby za 20 kolejnych lat... Ale o tym zapewne opowie przyszłym pokoleniom ktoś zupełnie inny. Oby w tak doskonały sposób jak autor tejże publikacji. Polecam małym i dużym lekturę, bo naprawdę warto.

To już piąty zbiór niesamowitych przygód skarpetek, które zniknęły dzięki tajemniczej dziurze w podłodze. Tym razem wraz z małą Be poznajemy prawdziwą historię ludzkości, w której otulistopki odegrały niebagatelną rolę. Pewnego dnia dziadek zabiera dziewczynkę do muzeum, w którym pracuje jako kustosz. Okazuje się, że w jego podziemiach skrywany jest niezwykły sekret, który mogą poznać jedynie wybrani, a którego należy bardzo dobrze strzec. Dziś my wraz z małą Be stajemy się powiernikami tej jak dotąd pilnie strzeżonej tajemnicy. I tak wraz z naszymi bohaterami odbywamy niesamowitą, fascynującą wręcz podróż w czasie. Gdzież te skarpetki nie były... W czasach preh­isto­rycz­nych­, w kosmosie, w dalekim Egipcie faraonów, w antycznej Grecji, Babilonie, Izraelu, na dworze samego króla Artura, a nawet przyczyniły się do zwycięstwa Władysława Jagiełły w bitwie pod Grunwaldem. Dacie wiarę? Okazuje się, że od samego początku były one zamieszane w historię ludzkości. Kto wie jaki przybrałyby bieg dzieje Polski i świata, gdyby nie ich interwencje w bardzo wielu trudnych sprawach ;) • Dzięki Pani Bednarek znów mamy okazję poznać kawałek świata z nieco innej perspektywy, która nie jest nudna. To emocjonująca wyprawa, która przedstawia nasze dzieje z lekkim przymrużeniem oka. "Sekretna historia skarpetek" to przede wszystkim świetna zabawa dla dzieci i rodziców. Polecam gorąco.

W swej publikacji „Powróceni” Abdulrazak Gurnah akcję powieści osadził na terenach Afryki Wschodniej, zkol­onia­lizo­wane­j przez Niemców w ostatniej dekadzie XIX wieku. Jej bohaterami są czterej młodzi ludzie, których życie postawiło przed nader trudnymi wyborami. Każdy z nich chce kochać i być kochanym. Żaden z nich nie chce krzywdzić, lecz wielka historia rozgrywająca się w tle niejako czasami im tego nie ułatwia. • Na wstępie poznajemy Ilyasa, który jako dziecko uciekł z domu. Później los nie był dla niego łaskawy. Został porwany przez Schutztuppe i na wiele lat stracił kontakt ze swymi bliskimi. Gdy w końcu wraca w rodzinne strony okazuje się, że nie pozostało mu zbyt wiele. Rodzice nie żyją. Lecz pewnym zrządzeniem losu udaje mu się odnaleźć niegdyś oddaną przez ojca w obce ręce siostrę. W ten sposób Ilyas wybawia Afiyę, która być może odtąd nie będzie musiała już nigdy więcej doświadczać przemocy. Trzeci bohater to niejaki Khalifa. Jako jedyny nie uczestniczył w żadnej z wielkich, kolonialnych wojen. Otrzymał w miarę stabilną pracę, ożenił się, ale niestety do końca swych dni pozostał bezdzietnym. Ostatnią postacią, wokół życia którego Gurnah splótł losy pozostałych jest Hamza. Niegdyś został potraktowany jak przedmiot. Zadłużony ociec oddał go na służbę u bogatego kupca w zamian za spłacenie długów. Następnie trafia do oddziału askarysów. Cudem udaje mu się wyjść obronną ręką z wojny. Po powrocie do wioski rodzinnej próbuje na nowo ułożyć sobie życia, zaczynając od zupełnego zera. I w tym momencie poznaje Khalifa, z którym z czasem wchodzi w bliską relację. To Khalifa zapewnia mu dach na głową, pomaga mu odnaleźć miejsce w muzułmańskiej wspólnocie. Swą uczciwą pracą, skromnością i rozwagą w działaniu na Hamzę zaczyna zwracać uwagę Afiya, która po udaniu się na wojnę Ilyasa pomieszkuje u Khalifa i jego buńczucznej żony. • „Powróceni” to książka o charakterze obyczajowym, ale tu w opowieści snutej przez Gurnaha nic nie jest przypadkowe. Poszczególni bohaterowie tej historii, podejmowane przez nich decyzje, wzorce zachowań mają być odzw­ierc­iedl­enie­m losów ludności afrykańskiej zamieszkującej w koloniach, pozbawionej ziemi, zmuszanej do niewolniczej pracy, głodzonej, torturowanej i mordowanej przez Niemców. Jak sam tytuł sugeruje jest to także historia powrotów bohaterów do świata „żywych”, po traumatycznych doświadczeniach. I choć wojna odciska na ich psychice ogromne piętno, to udaje im się wspólnie zbudować życie rodzinne itd. Ta wiel­opok­olen­iowa­ saga laureata literackiej Nagrody Nobla jest ponadczasową powieścią, pozwalającą nam Europejczykom nieco bardziej poznać historię kolonializmu i jego konsekwencji przede wszystkim społeczno-historycznych.

Poznajcie historię nieco innej rodziny z wielkiego miasta. Rodziny, która mieszka w jednym z drzew, znajdującym się na terenie miejskiego parku i uwielbia kolor pomarańczowy. Mama zajmuje się lepieniem naczyń z gliny, tata zatrudniony w transporcie lotniczym codziennie przewozi coś lub kogoś swym helikopterem, a ich syn Paweł zawsze do celu zmierza krótszą drogą, a powrotną wybiera najdłuższą z możliwych. W ten sposób lepiej i dokładniej poznaje otaczający go świat. Podczas jednej ze swych pieszych wędrówek po mieście spotyka lisa bujającego się na huśtawce. Między Pawłem, a dzikim leśnym zwierzęciem wywiązuje się przyjacielska relacja. Od czasu do czasu prowadzą ze sobą nieco filozoficzne rozmowy na temat życia. Czasami lis nie rozumie chłopca, a i nierzadko także chłopiec lisa. Mimo to nadal się przyjaźnią. Ich więź zacieśnia się jeszcze bardziej, gdy lis uświadamia Pawłowi, że szczęście tak naprawdę ma kolor pomarańczowy. W pewnym momencie jednak ich przyjaźń w sposób nagły zostaje przerwana. Czy los sprawi, że jeszcze kiedyś się spotkają ponownie? • „Szczęście to lis” jest interesującą historią o wzajemnych relacjach. O dzieleniu się tym co mamy z innymi, trochę o smutku i związanych z nim rozstaniach, ale także o powrotach i towarzyszącej im radości. Przede wszystkim jednak jest to przepiękna opowieść o szczęściu, która mówi: gdy szczęściem się dzielisz, to prędzej czy później szczęście do Ciebie wróci i to ze zdwojoną siłą. Polecam tą pełną ciepła historię małym oraz dużym.