„Żeby zło mogło triumfować, wystarczy, że sprawiedliwi nie będą nic robić”. • Każdy więzień w Auschwitz myślał tylko o jednym… Chciał wyrwać się, uciec z tego piekła na ziemi. ON natomiast usilnie pragnął się do tego piekła dostać, aby móc na własnej skórze przekonać się o całym jego okrucieństwie. • W pewnym momencie Denis Avey, brytyjski żołnierz będący jeńcem wojennym decyduje się zamienić swój mundur na pasiak i podszywając się pod jednego z więźniów wejść na teren obozu Auschwitz. By zostać naocznym świadkiem bestialskich wydarzeń jest gotów zrezygnować z przysługującej mu ochrony. Doświadczenie to jednak odciska na jego psychice nieodwracalne piętno. W swym nierozsądnym pomyśle udaje mu się, jak się z czasem okazuje, uratować życie pojedynczym jednostkom. Do Auschwitz wdziera się dwukrotnie i dwukrotnie bezpiecznie z niego wychodzi. Po ataku przez Armię Czerwoną przeżywa również tragiczny marsz śmierci. Po długiej wędrówce powraca do swej ojczyzny – Wielkiej Brytanii. Przez kolejne sześćdziesiąt lat od tych wydarzeń milczy… W końcu przełamuje barierę strachu i opowiada całą swoją porywającą, wzruszająca, a zarazem nieprawdopodobną historię. Historię człowieka o zdumiewającej odwadze, ogromnej chęci do życia oraz do walki o nie, za wszelką cenę. • „Człowiek, który wkradł się do Auschwitz” to książka, która przedstawia okrucieństwo II Wojny Światowej z zupełnie innego punktu widzenia. To ciekawa historia godna polecenia.

Jak na polski film o charakterze sensacyjnym muszę przyznać, że jest całkiem niezły. Bardzo wartka akcja, doskonale obsadzone role oraz świetna gra aktorska. Może tylko fabuła, jak na polskie realia zbyt mocno "amerykańska". Można przy czasie obejrzeć. Polecam.

"Dama w Vanie " to film, w którym mamy do czynienia z typowym angielskim czarnym humorem. Sama fabuła nie do końca urzeka z uwagi na to, że jest nieco monotonna i chaotyczna. Czy jest to film warty obejrzenia? Zdecydowanie tak. Rola tytułowej bohaterki odegrana przez Maggie Smith jest wprost nieoceniona. Polecam gorąco.

Zawiedziona…, bo okłamana już od pierwszej jej strony? Prawdą jest, że świetnie zaprojektowana i jakże wymowna okładka tej powieści oraz rekomendacje na niej zamieszczone intrygują nieco czytelnika i niewątpliwie zachęcają do jej przeczytania. Nawet łza spływająca po policzku marionetki sugerowałaby, że będą nami szargać niewiadomo jak wielkie emocje. Nic bardziej mylnego… Owszem zbrodnia jest, ale jedynie krótko wspomniana… Głównymi bohaterkami tej powieści są trzy siostry, które mimo przeżytej traumy prowadzą w małym szwedzkim miasteczku spokojne życie, w którym z ogromnym oddaniem realizują własne pasje. Trochę szumu w okolicy wywołuje pojawienie się w niej Amerykanina Amnona Goldsteina, który rzekomo chce napisać książkę związaną z przeszłością tego małego miasteczka. W tym jednak bajkowym krajobrazie dochodzi od czasu do czasu do pewnych incydentów, jednak sytuacje te rozwiązują się wkrótce same. Według mnie powieść Ernestam nie ma nawet najmniejszego związku z thrillerem. Psychologii w niej też raczej niewiele, a już z całą pewności nie trzyma ona w napięciu i to nawet najmniejszym. Nie będę doszukiwała się w niej jakiejś głębi, bo miał być to thriller, a wyszła z tego zwykła powieść obyczajowa, nic więcej… Jak z posłowia można wywnioskować autorka wykorzystując historię własnego dziadka miała ambicje na stworzenie książki o nieco historycznym charakterze, prze­dsta­wiaj­ącym­ sytuację Żydów znajdujących się na „emigracji”, ale okazuje się, że przerósł ją ten temat. O Żydzie owszem opowiedziała, ale bądźmy szczerzy, coś mało wymowna i ujmująca ta jej opowieść. Myślę, że książkę tę można sobie ot tak przeczytać, ale nie miejcie wobec niej niewiadomo jak wielkich wymagań… W wielu kwestiach wprowadza w błąd czytelnika.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Elif Safak i zapewne nie ostatnie. „Bękart ze Stambułu” to przede wszystkim zadziwiająco bogata w bardzo żywy sposób przedstawiona historia wzajemnych relacji turecko-ormiańskich. Akcja powieści rozgrywa się we współczesnym nam Stambule. Tu poznajemy rodzinę Kazanci, a właściwie tylko jej żeńską część, bowiem wszystkich mężczyzn z tego rodu niestety w bardzo młodym wieku Allach postanowił zabrać do siebie. Kluczową postacią w całej tej opowieści jest dzie­więt­nast­olet­nia, nieco zbuntowana Asya, której dotąd nie było dane poznać biologicznego ojca. Asya to rodowita Turczynka, nihilistka, który za nic ma sobie przeszłość. Ważne jest dla niej tylko tu i teraz. Z kolei na sąsiednim kontynencie swe spokojne życie w Stanach Zjednoczonych wiedzie niejaka Armanusz. Armanusz to raczej ułożone dziecko, oczytane, przywiązujące ogromną wagę do swego ormiańskiego rodowodu. Jej rodzice są po rozwodzie, więc w chwili obecnej Amy wychowuje matka Rose i jej ojczym Mustafa Kazanci. Amy wiedziona ciekawością i chęcią odkrycia tajemnicy związanej z przeszłością swej ormiańskiej rodziny potajemnie ucieka do Stambułu. Tu losy Asyi i Armanusz „wjeżdżają” na wspólny tor… Okazuje się, że znacznie więcej dziewczynki łączy niż dzieli… • Książka Safak to nie tylko opowieść o losach pewnej rodziny ze Wschodu, ale też niesamowicie zilustrowany obraz samej Turcji. Turcji z jakże krwawą przeszłością, ale również z głęboko zakorzenioną tradycją, niezwykle bogatą, pyszną i pełną barw kulturą. Autorka przedstawiła to wszystko w tak niesamowity dla czytelnika sposób, że czytając tę powieść odnosi się wrażenie, jakby się aktualnie odbywało podróż po fascynującym Stambule. Wprost urzekło mnie piękno tego miasta. Bardzo szybko i przyjemnie się tą książkę czyta. Pod względem fabularnym może jest nieco zbyt przewidywalna, ale ogólnie zadowalająca… Polecam zatem, bo myślę, że warto.