Po naprawdę wciągającym "Metro 2033" kolejna część rozczarowuje. Niby jest metro - ostatni bastion ludzkości po atomowej apokalipsie, z jego legendami, strachami i zagrożeniami, ale klimat rozmywa się w licznych retrospekcjach, wewnętrznych monologach i przemyśleniach bohaterów. W 2033 akcja nie rozwijała się może szczególnie szybciej, jednak Artema polubiłam bardziej niż Homera i Saszę. Coś w tej książce po prostu nie zagrało tak, jak trzeba. • Mam nadzieję, że "Metro 2035" będzie podobne raczej do 2033, niż do 2034.

Być może po prostu nie jestem w stanie zdobyć się na zachwyty nad debiutem, nad eksperymentami z formą i oryginalną warstwą językową. Dobra, ale mnie nie porwała. • Nużył mnie brak wielkich liter.

Książka o miłości, która pożera i demoralizuje, a trwa przez wieki... Historia Lanore zaczyna się w małej osadzie na północy stanu Maine. Dziewczyna z żyjącej na niskim poziomie rodziny zakochuje się do szaleństwa w niesamowicie przystojnym synu założyciela miasteczka, Jonathanie. Nie jest to jednak człowiek, którego można utrzymać przy sobie... • Przez zbieg okoliczności Lanore musi przenieść się do Bostonu, gdzie jej drogi krzyżują się z obdarzonym niezwykłą urodą i magnetyzmem Adairem, który szybko ujawnia mroczną stronę swojej natury i sekret, który zmieni życie dziweczyny, już na wieki. • Inne podejście do tematu wiecznego życia i miłości, umieszczony w perspektywie historycznej.

Królowa Anglii odkrywa, że czytanie książek może być przyjemnością i środkiem do samodoskonalenia jednocześnie. Nowa pasja pochłania ją do tego stopnia, że zaniedbuje, dotychczas nienagannie wykonywane, obowiązki państwowe. • Króciótka, żartobliwa i świetnie napisana książka o urokach czytelnictwa. Polecam, warto czytać, czy jest się królową, czy nie :)

Ciekawie napisana książka o kobietach w życiu pisarzy. Przedstawione są w niej losy dwóch Rosjanek i dwóch Polek. Każda z nich, żyjąc w cieniu wielkich mężów, pielęgnowała własne zainteresowania, talenty, strzegła życia rodzinnego i spokoju pracy ukochanego mężczyzny. Najbardziej przypadł mi do gustu rozdział o Zofii Tołstoj, składający się niemal w całości z fragmentów pamiętników i listów Lwa, Zofii, ich dzieci oraz osób z otoczenia. Polecam zainteresowanym spojrzeniem na mistrzów literatury z punktu widzenia rodziny, szczególnie żony.