Edyta Świętek - cykl : NOWE CZASY • cz. I - NIE PORA NA ŁZY • cz. II - PRZEMINĄ SMUTNE DNI • Ta dylogia wprowadza czytelnika w lata 90 - te, które przynoszą ogromne zmiany w życiu pokolenia Nowej Huty. Skończył się komunizm, odbyły wolne wybory, zniknęły znienawidzone symbole tych czasów, ale radość przyćmiewają trudy raczkującego kapitalizmu : bezrobocie, niekorzystne umowy o pracę, groza codziennego dnia, wzrastająca przestępczość,. Ale tez rozwój bazarów, pierwszych prywatnych przedsiębiorstw i pracodawców, często nieludzko wykorzystujących swych podwładnych i zaczyna raczkować rynek narkotyków. • Są to czasy, gdy w dorosłe życie wchodzi najmłodsze pokolenie Szymczaków i Pawłowskich, bohaterów wielotomowego "Spaceru Aleją Róż" • POLECAM tę drugą odsłonę nowohuckiej historii, nie tej podręcznikowej, ale tej wziętej prosto z życia, często przepełnionej goryczą i smutkiem, ale i też muzyką zespołów disco polo, muzyką chodnikową wówczas triumfującą. • Nadzieją, jaką rysuje autorka, jest wszechobecna rodzina, miłość i przyjaźń. Bo "siła więzi rodzinnych posiada wielką moc" (...) straciliśmy bliskie osoby i zawiódł nas członek rodziny. Ale (...) jesteśmy siłą. Póki trzymamy ze sobą (...) , póty nic nie może nas zniszczyć (...). To nadawało sens powojennym losom Szymczaków i i jest wykładnią życia bohaterów.

Cykl "Wendyjska winnica" to epicka opowieść o rodzinie, kultywowaniu tradycji, determinacji kobiet, życiu na pograniczu niemiecko - polskim w przeddzień i w czasie II wojny światowej, a także o ciężkich latach tuż powojennych w Zielonej Górze. • Autorka w swej dylogii / nie wiem, czy będą dalsze tomy/ pięknie opisuje świat, którego rzeczywistość wcale nie jest piękna. Jest to świat różnych kultur i narodowości - Polaków, Niemców i Rosjan. Ale najważniejszym jest w tym wszystkim człowiek, który został naznaczony wojną a potem koszmarem lat powojennych, w których pytanie - Kto jest wrogiem a kto przyjacielem ? -stało się rzeczą najważniejszą. • Cz. II WINNE MIASTO - to przede wszystkim losy Matyldy, córki Marty, która po śmierci rodziców opuszcza rodzinną wieś Chwalim, uratowana przez rosyjskiego żołnierza, staje się jego "własnością". Zhańbionej dziewczynie udaje się uciec od oprawcy wyzwoliciela i znajduje schronienie oraz pomoc w zakonie Elżbietanek. Dalej losy prowadzą ją do Zielonej Góry, miasta z winnicami, które przypominają bohaterce winnicę matki. • Wydaje się, że koniec wojny i koszmar nieludzkich czasów minął. Jakże błędne rozumowanie. Dopiero teraz przed Matyldą otwierają się niewiadome czasy. Dziewczyna z racji swego pochodzenia jest dla otoczenia odmieńcem - luteranka, niemieckie po ojcu nazwisko i do tego Wendyjka po matce. Polka? Niemka? Kiedyś była zafascynowana ideami Hitlera, póki nie poznała okrucieństwa wojny. A do tego teraz Niemców przymusowo deportuje się. Matylda musi odnaleźć samą siebie i też musi się odnaleźć w nowej powojennej rzeczywistości Zielonej Góry, gdzie rzucił ją los . • Jak poradzi sobie Matylda po tak ciężkich przeżyciach? Zostanie czy wyjedzie do Niemiec, gdzie ma dalszą rodzinę, a tutaj w Polsce musi ukrywać swą tożsamość? • I choć wojna się skończyła , to wcale nie nastały sielskie czasy. Trudno zaufać drugiemu człowiekowi. • Podobnie jak w cz. I autorka ubarwia fabułę licznymi opisami, tym razem Zielonej Góry, miasta wcześniej należącego do Prus, później do III Rzeszy, a po wojnie zostaje polskim miastem Ziem Odzyskanych. Malując słowem powojenny obraz tegoż miasta autorka oparła się na materiale faktograficznym, jak : fotografie, opowieści osiedleńców, kroniki filmowe czy archiwalia. Dużo tez jest o winiarstwie. Bohaterka powieści Matylda, zwana Tilą, znajduje pracę początkowo na plantacji winorośli na Winnym Wzgórzu, tak bardzo przypominającej jej rodzinną plantację w Chwalimiu, a potem pracuje na różnych stanowiskach w Wytwórni Win Musujących. • I znów opowiadając o pracy swej bohaterki autorka posługuje się oryginalną faktografią . To bardzo wzbogaca wartość powieści. • Często w recenzjach podkreśla się , że słowo "winne" nie tyczy tylko miasta i produkcji wina. Słowo to ma też drugie znaczenie i chyba bardziej zasadnicze, a mianowicie - każda z występujących nacji ma na sumieniu swoje winy i Niemcy, i Rosjanie , i Polacy. • Bohaterowie powieści próbują rozwiązywać swoje moralne dylematy w powojennej szarości dnia, w czasach niezwykle trudnych, w których ludzie często utracili człowieczeństwo i zrozumienie innych. • Autorka porusza też trudny temat podporządkowania się Polaków , za cenę życia, władzy. Władzy często okrutnej w stosunku do swych obywateli. • Jest to też powieść o kobietach i tych kobiecych bohaterek jest w powieści sporo, o kobietach silnych, radzących sobie z zesłanym losem. • Powieść wciąga od pierwszej strony i fabułą, i opisami, które w sugestywny i plastyczny sposób wodzą czytelnika po powojennej Zielonej Górze, zielonych winnicach, ale tez po pokoiku Matyldy, cierpiącej, jak wielu, chłód i głód. • Bo codzienne życie Ziem Odzyskanych to walka o przetrwanie, walka z grabieżami, gwałtami a nawet zabójstwami. To walka z totalnym bezprawiem, z tymi, którzy nie cofną się przed niczym, bo koniec wojny jest dla nich okazją do łamania wszelkich granic. • POLECAM tę traumatyczną, choć piękną historię o deformacji, poszukiwaniu swej tożsamości, o lękach i obawach, jak przeżyć następny dzień. • Zakończenie powieści trochę mnie zaskoczyło, decyzja Matyldy też. • Ale wydaje się, że takie otwarte niedopowiedzenie może sugerować kolejną część cyklu. Czekam więc z niecierpliwością.

Cykl "Wendyjska winnica" to epicka opowieść o rodzinie, kultywowaniu tradycji, determinacji kobiet, życiu na pograniczu niemiecko - polskim w przeddzień i w czasie II wojny światowej, a także o ciężkich latach tuż powojennych w Zielonej Górze. • Autorka w swej dylogii / nie wiem, czy będą dalsze tomy/ pięknie opisuje świat, którego rzeczywistość wcale nie jest piękna. Jest to świat różnych kultur i narodowości - Polaków, Niemców i Rosjan. Ale najważniejszym jest w tym wszystkim człowiek, który został naznaczony wojną a potem koszmarem lat powojennych, w których pytanie - Kto jest wrogiem a kto przyjacielem ? -stało się wyznacznikiem nowej rzeczywistości. • Cz. I - CIERPKIE GRONA - to bardzo emocjonalna powieść , której akcja rozgrywa się w 1938 roku na pograniczu niemiecko - polskim we wsi Chwalim, zamieszkałej między innymi przez rodzinę Neumannów, ostatnich , po matce, potomków nadbałtyckich Słowian - Wendów. Wendami nazywano też Słowian połabskich i łużyckich. • Główna bohaterka Marta nie może pogodzić się z tym, że ludzie tak bardzo uwierzyli w ideologię faszystowską, tam gdzie życie płynęło do tej pory spokojnie, wyznaczone porami roku, codziennymi obowiązkami. Ta gorliwa luteranka nie może uwierzyć w to, że kultywowany przez nią świat przodków przestaje istnieć . Te przemyślenia Marty są bardzo ciekawym zabiegiem stylistycznym i bardzo wzbogacają fabułę powieści. Zawierucha wojenna zbliża się i rodzina Neumannów coraz bardziej doznaje skutków niemieckiego faszyzmu, ideologii niszczącej dotychczasowe • życie • W tej wielowątkowej powieści znajdziemy dużo opisów obyczajów i zwyczajów kulturowych, prac polowych w okresie letnio - jesiennym, cierpkiego wina z piwniczki Neumannów / są właścicielami małej winnicy/, a obok tego strach przed wojną, która choć od Chwalimia daleko , to jednak zbiera ludzkie żniwo, bo coraz mniej jest bliskich. • A ta historyczna, trochę przypominająca też dokument,opowieść "wciąga' czytelnika od pierwszych stron i zachwyca pięknym językiem. Pogratulować trzeba autorce tak udanego debiutu.

Dom lalek – Edyta Świętek • Najnowsza powieść autorki to powieść z dreszczykiem niepokoju i z każdą stroną to uczucie narasta. • Bohaterka - Anita, zakompleksiona młoda kobieta, która nie zaznała miłości rodzicielskiej i żyła w cieniu niepełnosprawnej umysłowo siostry, szara myszka, odrzucona w latach szkolnych przez rówieśników – wydaje się, że wreszcie trafiła na prawdziwą miłość. Ale czy na pewno? • Choć ukochany Mikołaj poprzez swoją opiekuńczość podnosi jej samoocenę, to jednak on sam pozostaje dla niej tajemnicą. • I nagle Anita zaczyna otrzymywać tajemnicze przesyłki, a w nich piękne lalki Barbie. Ponadto zaczyna czuć się śledzona, zaczynają ginąć jej ubrania z szatni klubu , w którym pracuje i ktoś ją prześladuje. • Czy ma coś z tym wspólnego Mikołaj, przy którym dziewczyna zaczyna rozkwitać? Dla niej jest jedyną osoba, która ofiarowała jej zainteresowanie. To dowartościowanie powoduje, że przegapiła moment manipulacji sobą. • Ale od czego jest dobra przyjaciółka? Mariola po bliższym poznaniu i przyjrzeniu się poczynaniom Mikołaja i zaślepieniu Anity, odradza przyjaciółce zbytnią uległość. • Jak to w życiu często bywa zwykły przypadek , a mianowicie ochota na zrobienie ukochanemu niespodzianki i chęć pobycia razem, niespodzianką była dla niej samej. Kim jest tajemnicza rudowłosa piękność na wózku inwalidzkim o włosach i uczesaniu podobnym jak Anita? • Odkrycie tajemnicy Mikołaja jest przerażające, nie takiej „sensacji” się spodziewałam, jaką zafundowała czytelnikom autorka. I dla bohaterki też to był wielkim szokiem. • Choć główny temat powieści to romans Anity i Mikołaja , jednakże fabuła jest bardzo rozbudowana i sięga takich problemów , Jak : • - wpływ samooceny i miłości rodzicielskiej na nasz los w przyszłości, • - trauma życia w cieni chorej osoby, • - tolerancja względem innych, • - niepełnosprawność intelektualna, • - brak szczerości w związku, • - samotność, do której łatwo przywyknąć, • - wpływ manipulacji na drugiego człowieka. • A fabułę wzbogacają też niezwykłe kreacje bohaterów z ich lękami, słabościami, wyrazistością i zachwianą psychiką , zakrawającą o perwersję. • Zakończenie powieści jest wstrząsające i zaskakujące , ale bez tragedii, a nawet powiedziałabym, że wizualnie ciekawe. Czytelnik „spędzi „ czas w owym tytułowym domu lalek, a w zasadzie w ich salonie. • POLECAM tę powieść o akceptacji samej siebie, o lęku otwarcia się na drugiego człowieka, o zatarciu się granicy między troską a kontrolą, o braku wsparcia od najbliższych, faworyzowaniu w rodzinie tylko jednego dziecka, bo jest niepełnosprawnym intelektualnie. • To wspaniała, emocjonalna powieść obyczajowa, z wątkiem romansowym, z tajemnicą i wręcz sensacyjnym dreszczykiem emocji, doskonałymi portretami psychologicznymi bohaterów i wielowątkową fabułą.

Dom lalek – Edyta Świętek • Najnowsza powieść autorki to powieść z dreszczykiem niepokoju i z każdą stroną to uczucie narasta. • Bohaterka - Anita, zakompleksiona młoda kobieta, która nie zaznała miłości rodzicielskiej i żyła w cieniu niepełnosprawnej umysłowo siostry, szara myszka, odrzucona w latach szkolnych przez rówieśników – wydaje się, że wreszcie trafiła na prawdziwą miłość. Ale czy na pewno? • Choć ukochany Mikołaj poprzez swoją opiekuńczość podnosi jej samoocenę, to jednak on sam pozostaje dla niej tajemnicą. • I nagle Anita zaczyna otrzymywać tajemnicze przesyłki, a w nich piękne lalki Barbie. Ponadto zaczyna czuć się śledzona, zaczynają ginąć jej ubrania z szatni klubu , w którym pracuje i ktoś ją prześladuje. • Czy ma coś z tym wspólnego Mikołaj, przy którym dziewczyna zaczyna rozkwitać? Dla niej jest jedyną osoba, która ofiarowała jej zainteresowanie. To dowartościowanie powoduje, że przegapiła moment manipulacji sobą. • Ale od czego jest dobra przyjaciółka? Mariola po bliższym poznaniu i przyjrzeniu się poczynaniom Mikołaja i zaślepieniu Anity, odradza przyjaciółce zbytnią uległość. • Jak to w życiu często bywa zwykły przypadek , a mianowicie ochota na zrobienie ukochanemu niespodzianki i chęć pobycia razem, niespodzianką była dla niej samej. Kim jest tajemnicza rudowłosa piękność na wózku inwalidzkim o włosach i uczesaniu podobnym jak Anita? • Odkrycie tajemnicy Mikołaja jest przerażające, nie takiej „sensacji” się spodziewałam, jaką zafundowała czytelnikom autorka. I dla bohaterki też to był wielkim szokiem. • Choć główny temat powieści to romans Anity i Mikołaja , jednakże fabuła jest bardzo rozbudowana i sięga takich problemów , Jak : • - wpływ samooceny i miłości rodzicielskiej na nasz los w przyszłości, • - trauma życia w cieni chorej osoby, • - tolerancja względem innych, • - niepełnosprawność intelektualna, • - brak szczerości w związku, • - samotność, do której łatwo przywyknąć, • - wpływ manipulacji na drugiego człowieka. • A fabułę wzbogacają też niezwykłe kreacje bohaterów z ich lękami, słabościami, wyrazistością i zachwianą psychiką , zakrawającą o perwersję. • Zakończenie powieści jest wstrząsające i zaskakujące , ale bez tragedii, a nawet powiedziałabym, że wizualnie ciekawe. Czytelnik „spędzi „ czas w owym tytułowym domu lalek, a w zasadzie w ich salonie. • POLECAM tę powieść o akceptacji samej siebie, o lęku otwarcia się na drugiego człowieka, o zatarciu się granicy między troską a kontrolą, o braku wsparcia od najbliższych, faworyzowaniu w rodzinie tylko jednego dziecka, bo jest niepełnosprawnym intelektualnie. • To wspaniała, emocjonalna powieść obyczajowa, z wątkiem romansowym, z tajemnicą i wręcz sensacyjnym dreszczykiem emocji, doskonałymi portretami psychologicznymi bohaterów i wielowątkową fabułą.