Zanim do tej książki zasiadłam, to rzuciłam okiem na opinie o niej - ciekawie, ciekawie, myślę sobie..."po co takie książki powstają", "nie da się czytać", "samo zło".... ciekawie, ciekawie...I zasiadłam. I czytam. I mam nerwa, bo King zdradził już całą fabułę, łącznie z zakończeniem we wstępie. No jak tak można!No i już zonk, na samym początku. A potem? Nie jest wcale tak strasznie, ani przejmująco, ani wcale nie jest tak, że "tego nie da się czytać, bo tu samo zło w czystej postaci". Ot zwykła powieść grozy z niespotykaną fabułą. Tyle, że prawdziwa......

Hmm, temat chwytliwy, tytuł chwytliwy, powinno grać. Ale nie gra. Po pierwsze nie wiem, czy to historia prawdziwa, bo brak jakichkolwiek przypisów (co sugeruje, że jednak nie), po drugie niewiele tu o samej Irmie, po trzecie napisane tak, że kompletnie nie mogłam się skupić. No nie.

Cudna, cudna...To nie jest powieść z głównym wątkiem czy konkretną fabułą, to coś jakby przewodnik - pamiętnik z greckim duchem. Siga, siga... tak się czyta tę książkę. Bardzo polecam.

Te miągwy i szczeżuje...., no po prostu uwielbiam styl p. Musierowicz. Czytam z sentymentu każdą książkę, która się ukazuje i niezmiennie robię to z przyjemnością.

To całkiem niezła pozycja. Po przeczytaniu zamkniętych drzwi, dość sceptycznie podeszłam do kolejnej książki tej pisarki, a tu proszę niespodzianka :) To dużo lepsza pozycja od poprzedniej.