Ćpałem, chlałem i przetrwałem

Inne tytuły:
Maleńczuk
Autorzy:
Maciej Maleńczuk
Barbara Burdzy
Wywiad:
Barbara Burdzy ...
Wydawcy:
Legimi (2018)
Wydawnictwo Czerwone i Czarne (2015-2018)
ISBN:
978-83-7700-182-0, 978-83-7700-183-7
978-83-7700-194-3, 978-83-770-194-3
Autotagi:
druk
książki
muzyka
sprawozdania
Więcej informacji...
3.1 (7 głosów)

Jedna z najbardziej rock`n roll`owych pozycji na polskim rynku wydawniczym. Mocno, konkretnie, bezkompromisowo i... imponująco szczerze. Maciej Maleńczuk w rozmowie z Barbarą Burdzy o kajdanach nałogów i drodze do sławy!Szczera spowiedź jednej z najbarwniejszych postaci polskiej sceny muzycznej - Maćka Maleńczuka, który w wyjątkowo szczery i równie zadziorny sposób opowiada o swoich narkotykowych przygodach z heroiną, kokainą i LSD. Jeszcze nikt nie opowiedział o tym w taki sposób! Bez hipokryzji i bez wybielania - o nałogach i awanturniczym życiu kogoś, kto przetrwał. Fascynująca, choć niebezpieczna wycieczka po Krakowie i stolicy, jakich nie znają zwykli przechodnie. "Chlałem, ćpałem i przetrwałem" to nie jest poradnik. To raczej przestroga, choć przestroga wyjątkowo fascynująca i świetnie napisana.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Ja jestem zachwycona.
  • Wywiad-rzeka przeprowadzony przez Barbarę Burdzy. • Nie jest to biografia ale szczera opowieść o uzależnieniu od narkotyków i alkoholu , o ich wpływie na działalność artystyczną i życie rodzinne. Tych rodzinnych wspomnień jest niewiele. Za to o narkotykach dowiemy się wszystkiego. Jak je zdobyć , jak dawkować, jak wpływają na zdrowie i codzienne funkcjonowanie. • Ktoś powie : zachęca do brania - ale to nie jest prawda do końca. Maleńczuk podaje negatywne oddziaływania też i stwierdza, że narkotyki, zwłaszcza te cięższe, powinni używać tylko artyści. To wzbogaca ich twórczy świat . • Pod ich wpływem tworzył między innymi Witkacy czy Keith Richards z The Rolling Stones. Jest też rozdział poświęcony Ryśkowi Riedlowi, niezapomnianemu liderowi bluesowej grupy Dżem. Maleńczuk mówi o nim ,że był królem polskich narkomanów. Zmarł bardzo młodo z wyczerpania organizmu ale pozostawił po sobie piękne piosenki, śpiewane do dziś . Wszyscy znamy "W życiu piękne są tylko chwile" czy "Czerwony jak cegła" . • Przez wiele lat Maciej Maleńczuk był uzależniony nie tylko od narkotyków ale też i alkoholu. Prowadził bardzo awanturnicze życie , z ulicznymi bójkami włącznie. Opowiada o swoich dawnych dziewczynach , o swojej żonie Ewie, o swoich przygodach i wpadkach, fascynacjach muzycznych i swoich kolegach, przyjaciołach. Jest tu i radość i smutek. • Jego walka z alkoholizmem trwa do dziś. Narkotyki porzucił ale też nie wypiera się, że kiedyś może skorzystać. Uważa, że ćpanie dla niego było o wiele ciekawsze i miało dużo szerszy zasięg umysłowy niż picie wódki. Ale wg Maleńczuka wszyscy Polacy piją i jest to nasza cecha narodowa. Tu z Panem Maleńczukiem się nie zgadzam, nie wszyscy i nie wszyscy są uzależnieni. Być może w tym towarzystwie, w którym się kręci tak jest , ale w moim już nie. • Przedostatni rozdział książki to opowieść o przetrwaniu w świecie nałogów. Jak sobie poradził i jak jest na prawdę. Robił duże przerwy w braniu by udoskonalać się muzycznie i intelektualnie. • Nie ukrywa, że często pisał na twórczym kacu ale też jest odpowiedzialny i słowny jeśli chodzi o sprawy zawodowe. Nigdy nie prowadzi auta po pijanemu ani pod wpływem narkotyków. • Dzięki tym podróżom bardziej panuje nad nałogiem. • Ostatni rozdział to niezwykle szczera opowieść o snobizmie Maćka Maleńczuka. Piosenkarz stwierdza, że jego wrodzony snobizm odstawiał go od dragów i kazał szukać innego towarzystwa i innych rzeczy. Snobizmu się nauczył wtedy gdy zaczął słuchać jazzu. Narzucał sobie pewne obowiązki intelektualne, które skrupulatnie wypełniał. By to osiągnąć musiał mieć czysty umysł więc w tych okresach nie brał żadnych narkotyków. • Książkę kończy tekst piosenki "Postacie" oraz wkładka z archiwalnymi zdjęciami piosenkarza. • Tekstów Pana Maleńczuka znajdziemy w niej dużo więcej. • Książka jest trochę nudna z uwagi na często nieciekawe pytania i powtarzanie wciąż tego samego tematu. Ma 383 strony więc jest co czytać. Nie jest chronologiczna ale to w sumie nie przeszkadza. Największa część wywiadu poświęcona jest wszelakim narkotykom . Być może ten temat był najbardziej interesujący dla Autorki . Dla mnie , osobiście , mniej. • Maciej Maleńczuk to postać znana z polskiej sceny muzycznej , poeta i wokalista. Osoba budząca zawsze skrajne emocje. Maleńczuka się lubi lub nie. • Ja lubię go za dosadne, szczere wypowiedzi bez hipokryzji. Za talent , za piękny basowy głos. Za piękne piosenki i doskonałe covery starych hitów. Za inteligencję i otwartość. • Książka została wydana przez warszawską oficynę Czerwone i Czarne . Ma miękka oprawę ze skrzydełkami. • Na jednej z nich cytat: • "Świat na trzeźwo jest nie do przyjęcia. Zaraz pójdę do sklepu i kupię sobie piwo, które choć trochę poprawi mi nastrój. Na co dzień towarzyszy nam presja, więc wszyscy normalni ludzie piją, a ludzie niepijący, niepalący, niezażywający dragów są ludźmi podejrzanymi. Mój sukces polega na tym, że ja nigdy nie prze­dawk­owyw­ałem­." • I taki jest Maleńczuk. Kontrowersyjny a my możemy się z nim zgadzać w całości, części lub całkowicie nie :-) • Czy warto sięgnąć po tę książkę? Myślę ,że tak jak lubimy Maćka Maleńczuka lub jak jesteśmy ciekawi narkotyków. Dla innych będzie to całkowicie nudne.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
bonika
Opis
Inne tytuły:Maleńczuk
Autorzy:Maciej Maleńczuk Barbara Burdzy
Wywiad:Barbara Burdzy Maciej Maleńczuk
Wydawcy:Legimi (2018) Wydawnictwo Czerwone i Czarne (2015-2018)
ISBN:978-83-7700-182-0 978-83-7700-183-7 978-83-7700-194-3 978-83-770-194-3
Autotagi:dokumenty elektroniczne druk elementy biograficzne epika książki literatura literatura faktu, eseje, publicystyka literatura piękna literatura stosowana muzyka proza sprawozdania wywiady zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 11 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo