Powieść Bohumila Hrabala pt. "Obsługiwałem angielskiego króla" to barwna gawęda, stanowiąca swego rodzaju "spowiedź życia". Bohater książki ze swoją mizerną posturą szuje się często nied­owar­tośc­iowa­ny. Przechodzi kolejne szczeble kariery hotelarskiej - od pikolaka poprzez kelnera do milionera i właściciela hotelu. Hotel jak wiadomo to miejsce, gdzie historie tworzą się same, toteż narrator serwuje nam opowieści o rozmaitych tragicznych, wesołych czy też groteskowych wydarzeniach, których świadkiem, a często i uczestnikiem jest nasz bohater. Nasz bohater motywowany jest do pracy chciwością (trochę mniej tym, że pieniądze, choć przede wszystkim miło je mieć, można też wydać na "zbytki") i marzy, by zostać milionerem. Wytyczony cel realizuje konsekwentnie nie bacząc na etyczną stronę swojego zachowania. Barwne opisy dojrzewania w lokalach gast­rono­micz­nych­, tragicznej miłości w czasie wojny i groteskowych, powojennych represji tworzą opowieść, w której każdy może odkryć to co dla niego w życiu najważniejsze.

A gdyby okazało się, że Twoje dziecko może być zamieszane w samobójczą śmierć kolegi? Gdyby okazało się, że twojej rodzinie grozi śmiertelne nieb­ezpi­ecze­ństw­o? Czy umiałbyś pozostawić sprawy ich własnemu biegowi i porządkowi? Czy umiałbyś nie interweniować? Czy umiałbyś zachować spokój…? • „Zachowaj spokój” to powieść, w której niepowiązane ze sobą wątki łączą się w najmniej spodziewany sposób, ukazując dramat zwykłych ludzi zamieszanych w coś, czego znaczenia nie są w stanie pojąć. Każda rodzina ma swoje tajemnice... Rodzice Adama Baye, zaniepokojeni tym, że po samobójstwie kolegi z klasy ich szesnastoletni syn zamknął się w sobie, instalują na jego komputerze program szpiegowski. Śledzą każdy ruch chłopaka, każdy wysłany i odebrany e-mail. Ze zgrozą odkrywają wiadomość przesłaną przez anonimowego nadawcę, który każe mu siedzieć cicho. Czy Adam wie coś na temat samobójstwa? I co ma wspólnego z brutalnym zabójstwem na przedmieściach Nowego Jorku, nad którego zagadką pracuje detektyw Loren Muse? Dlaczego rodziną Baye interesuje się FBI?

Co sprawia, że „Dla mnie to samo” nie jest „książką do poduszki”. Wynik tych rozważań jest dość zaskakujący: „w prozie Agnieszki Drotkiewicz ludzie ciągną ku sobie, ale też manipulują innymi, ranią się bardzo boleśnie i cierpią, nie dorastając do swoich marzeń”. Właśnie te problemy relacji międzyludzkich, przedstawione przez pisarkę w sposób brutalnie rzeczywisty, okazują się problemem dotyczącym każdego z nas. Uczestniczki dyskusji uświadomiły sobie, że trudno jest czytać o sprawach tak bezpośrednio związanych z nami i z naszym codziennym życiem. • Jednak mimo iż książka Agnieszki Drotkiewicz nie jest „książką do poduszki”, jest z pewnością lekturą niezwykle wartościową i uświadamiającą, że słowa, które wypowiadamy, mogą pomóc w komunikacji, mogą wiele wyrazić, ale mogą też głęboko zranić a nawet zerwać budowane przez lata więzi z innymi.

"Przedział dla pań" – to powieść piszącej po angielsku indyjskiej pisarki Anity Nair. Książka ta jest opowieścią o sześciu kobietach jadących pociągiem przez Indie. Punktem wyjścia jest pytanie jednej z nich stojącej przed decyzją zmiany swego życia. 45-letnia niezamężna Akhila zastanawia się: czy kobieta może żyć sama? Nie spełniając oczekiwań rodziny? Poza rolą siostry, córki? Dzieląc ze sobą przedział przeznaczony tylko dla kobiet, bohaterki książki opowiadają sobie historie swego życia. • To symboliczna podróż w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania: kim jestem, czego pragnę, dokąd zdążam.

Snuta przez seniorkę rodu historia pięciu pokoleń Scortów toczy się na południu Włoch, w małym, ubogim miasteczku Montepuccio. Zaczyna się w 1870 roku gwałtem dokonanym przez byłego przestępcę, w wyniku którego poczyna się założyciel rodziny Scortów. Przez lata familia będzie nosić skazę swego pochodzenia, nawet szukając szczęścia za oceanem, jednak umiłowanie piękna ojczystej ziemi, praca i szacunek dla życia pomogą Scortom na powrót zadomowić się w tej trudnej, spalonej słońcem krainie, zdjąć ciążącą na nich hańbę, przekazać potomnym „cząstkę mądrości oraz iskierkę radości i szczęścia”. • To napisana z wielkim rozmachem opowieść o korzeniach, cierpieniu i miłości. • To opowieść o ludzkich słabościach, tworzących się mitach i ogromnej sile przeznaczenia i przekleństwa, o ludziach dotkniętych w różny sposób przez los, pragnących pokazać, iż nie są gorsi od innych. Ukazana tu została ponadto ogromna siła ludzkiej zazdrości, mściwości i wiary w przesądy oraz ich wpływ na losy tych najbardziej słabych, choć często najsprawiedliwszych spośród wszystkich mieszkańców. Od samego początku powieści, ukazują się naszym oczom myśli i wewnętrzne przeżycia bohaterów. Przedstawiają oni swoje najskrytsze tajemnice, przemyślenia i uczucia, odsłaniając przed czytelnikiem całe swoje wnętrze. To wszystko sprawia, iż przez cały czas czytania powieści, przeżywamy wraz z bohaterami ich chwile szczęścia, rozczarowania, smutku i często wielkiej rozpaczy. Przez to też "Słońce Scortów" porusza nas do głębi i do głębi wzrusza. Tu nie można nie czuć tego, co czują przedstawione postacie, nie da się nawet na moment przestać myśleć o tym, iż na przykład właśnie dzieje się im krzywda. Przeżywamy wielką ulgę, gdy w życie ludzi wkracza radość, płaczemy, albo chociaż przeżywamy głęboki smutek, gdy los przynosi im kolejne nieszczęście. • "Słońce Scortów" to powieść, obok której nie można przejść obojętnie. Można jedynie przeczytać ją jednym tchem, zachwycić się, głęboko przeżyć i już nigdy o niej nie zapomnieć, bo tak bliska jest sercu i duszy każdego z nas. A po jej skończeniu, musimy chwilę zastanowić się nad losem bohaterów i swoim własnym, tę książkę trzeba bowiem przeżyć naprawdę.