Czy tylko zatwardziali wielbiciele Osieckiej mogą to czytać? Przypuszczam, że nie. Sceptycznych namawiam do podjęcia czytelniczego ryzyka szczególnie z jednego powodu. Agnieszka nudę w życiu uważała za grzech. Ona się nie nudziła i z nią nie można było się nudzić. Dlatego solidne tomiszcze relacji z kolejnych dni intensywnego 1951 roku, kolorowych o każdej porze, łyka się jak haust świeżego powietrza. Życie dla Agnieszki jest barwne, wartkie, pociągające. Niewiele tu typowej młodzieńczej egzaltacji i przesady, raczej głębokie, utrwalane w sobie przekonanie, że „życie zachodu jest warte”. Clou późniejszej twórczości Osieckiej, ale też jej sposobu na „maksymalnie udaną egzystencję” zawiera się w zwierzeniu: Czytać w książce życia, podpatrywać jego przejawy na ulicach, w parkach, kinach, lokalach, szkołach, teatrach, mieszkaniach i norach mieszkalnych, autobusach, tramwajach… Kąpać się w życiu… To moja pasja. s.210 • Dalszy ciąg pod adresem [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie

Walorem powieści dla dzieci autorstwa Łukasza Wierzbickiego są proporcje. Książka dziecięca, ale nie infantylna. Kolorowa, ale pokazująca urok czarno-białej fotografii. Nie trzymająca się sztywno ciągu przyczynowo-skutkowego, ale nienudna, zostawiająca przestrzeń dla wyobraźni. Pogodna, ciepła i humorystyczna, lecz nie przesłodzona, akcentująca wątki poważne i trudne. Najbardziej, jako rodzic czytający z dzieckiem, cenię sobie właśnie prostotę przekazu. Nie ma tu przerostu formy nad treścią i odwrotnie. • Klasyfikacja dla wszystkich grup wiekowych odbiorców: • w kategorii „czy chciałbyś sam zbudować dżunglową łazienkę” - 10/10, • w kategorii „czy potrafisz marzyć” – 10/10 • w kategorii „czy lubisz czytać dziecku” – 9/10 (możesz być zmęczony/a, wtedy tracisz punkt, książka jest OK) • Dalszy ciąg pod adresem [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie

Lektura „Ksiąg Jakubowych” Olgi Tokarczuk powoduje przemożną chęć mówienia o tej książce podniośle i pisania o niej wielkimi literami. Na co dzień ów sposób opisywania czegoś razi nas sztucznością. Jak jednak nie poddać się uniesieniu, kiedy niedawno jeszcze zgłębiając „Wiele demonów” Pilcha czuło się tęsknotę pisarza za Wielką Narracją, a Oldze Tokarczuk udało się ją wskrzesić. Autorka przygotowała „come back” powieści w wielkim stylu. Zdzisław Pietrasik ujął rzecz krótko a zgrabnie: Tokarczuk napisała powieść typu powieść. Bądź po Pilchowemu: powieść w sensie ścisłym. • Dalszy ciąg pod adresem [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie

Jeśli nie zdarzyło się Wam ostatnio czytać nienudnego wstępu, pożytecznego wykazu skrótów, przypisów ułatwiających odbiór tekstu czy inteligentnej piosenki – musicie czym prędzej sięgnąć po publikację autorstwa Moniki i Grzegorza Wasowskich pt. „Starsi Panowie Dwaj. Kompendium niewiedzy”. Autorzy dbają o to, by czytelnik zawsze miał świeżo w pamięci znaczenie przymiotnika „oryginalny”. Wykonali żmudną pracę, lecz jej efekty zaprezentowali zupełnie nienużąco a do tego rzetelnie. • Więcej wrażeń pod linkiem [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie

Robin Dunbar w książce „Nowa historia ewolucji człowieka” przybliżając wiedzę z psychologii ewolucyjnej zmienia czytelnikom perspektywę. Zaznacza: „(…) zgodnie z chętnie cytowaną tezą człowiek dzieli z szympansem 98,5 % DNA”. Przypomnienie sobie, że jest się kuzynostwem małp człekokształtnych daje efekt wciśnięcia klawisza F5. Opcja „odśwież” działa niezawodnie w trakcie lektury. Czujemy się tak, jakbyśmy wreszcie znaleźli kilka długo poszukiwanych puzzli, które dopełnią nam całości układanki. • Resztę wrażeń można poznać wskakując do Wanny :) [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie