• "Raz, dwa, trzy... • ...Baba Jaga patrzy" • Słowa tej dziecięcej niewinnej wyliczanki, po lekturze tej książki już zawsze będą mi się zupełnie odmiennie kojarzyć. Książki będącej bardzo dobrym, kryminałem, który pozostaje w pamięci. • 🔨 • Adam Szmyt to prokurator, zesłany do Lublina z Warszawy. Zmiana miejsca pracy to dla niego degradacja, z którą stara sobie poradzić. Ma ona związek z przeszłością prokuratora, którą po kawałku również odsłania. • To właśnie Szmytowi zostaje przydzielona sprawa, odnalezionego na Placu po Farze kawałka męskiego ciała. W poszukiwaniu brakujących zwłok oraz rozwikłaniu zagadki prokuratorowi pomaga komisarz Brudka (przez "u", co dość wyraźnie akcentuje). Sprawa nie jest prosta, dodatkowo na jaw wychodzą jej powiązania z lokalną sceną polityczną, przemocy domowej oraz pedofilii. • Czy śledczym uda się dociec prawdy? • Tym bardziej, że pojawiają się kolejne ofiary, z identycznymi obrażeniami • 🔨 • Dużym atutem powieści są wyraziste postacie. Nieco mroczny, prokurator, za którym ciągnie się niepochlebna opinia i trudna przeszłość. Naznaczony w policyjnym środowisku, stara się na nowo poukładać zarówno życie osobiste, jak i zawodowe. • Aneta Brudka to ambitna kobieta, która w męskim świecie nie ma lekko. Dlatego za wszelką cenę stara się pozyskać szacunek kolegów, którzy nie rzadko mają dość szowinistyczne poglądy. Jednak jej wewnętrzne przemyślenia pokazuję też drugą twarz pani komisarz. • 🔨 • Na plus zasługuje według mnie również humor, miejscami bardzo czarny, którego odnajdujemy sporą dawkę na kartach powieści. Wada wymowy szefa Szmyta, (dodająca kolorytu tej postaci), scena z krukiem czy niektóre zapisy rozmów z czatu - to tylko niektóre przykłady. • 🔨 • Szlam to wielowątkowa, wyjątkowa powieść. Jest mocna, dosadna i brutalna. Przerażająca, poruszająca trudne tematy i dotykająca ludzkiej psychiki. Ale z drugiej strony dostarcza też zabawnych sytuacji i dawki charakterystycznego humoru. Książka od samego początku jest mocna i dosadna, a tempo akcji nie pozwala się od niej oderwać.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo