• Klasyka literatury francuskiej, a także jedna z moich ulubionych powieści przeczytana po raz kolejny i pewnie jeszcze nie ostatni. • Autor w tej powieści przedstawił świetnie historie, w której akcja goni akcję, a także znajdziemy w niej pełno intryg dworskich, pojedynków, a co najważniejsze piękną przyjaźń łączących głównych bohaterów, których również Pan Dumas świetnie wykreował.
  • Kawał dobrze napisanej literatury awanturniczo przygodowej osadzonej w mniej lub bardziej prawdopodobnych realiach Francji za czasów panowania króla Ludwika i kardynała Richelieu. Świetnie pokazane charaktery głównych bohaterów (każdy jest indywidualistą na swój sposób ale i również wierny przyjaciołom), kapitalnie pokazane "czarne charaktery", interesujący wątek miłosny oraz polityczny. Akcja goniąca akcję, pojedynki, pościgi, kilka zaskakujących zwrotów sytuacji - nie można się nudzić (o ile oczywiście lubi się taką literaturę). Co prawda na potrzeby powieści autor nagina tu trochę prawdę historyczną, pokazując ją tylko z jednego punktu widzenia (ludzi wiernych królowi) ale to specjalnie nie przeszkadza w odbiorze treści. Kto by sobie tam głowę zawracał czy król lub kardynał miał rację - grunt, że wszystko to trzyma się kupy i nie ma jakichś zauważalnych absurdów.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo