• We współczesnym świecie, w którym dominują urządzenia elektroniczne i coraz szybszy postęp technologiczny, nie zdziwi pewnie młodych czytelników podróż kapsułą czasu, czy posiadanie komunikatora do łączenia z bazami informacyjnymi. Co może jednak łączyć te nowoczesne formy komunikacji z lekcją historii? Okazuje się, że jest to książka Grażyny Bąkiewicz „Jadwiga kontra Jagiełło” adresowana do czytelników w wieku powyżej 9 lat. • Książka jest trzecim tomem serii „Ale historia...” wydawanej przez Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”. W serii ukazały się już powieści „Mieszko, ty wikingu”, „Kazimierzu skąd ta forsa?”, dosłownie kilka tygodni temu pojawiła się na rynku wydawniczym czwarta część „Zygmuncie, i kto tu rządzi?”. • W 2016 r. pierwszy tom otrzymał wyróżnienie 23. edycji Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego. Celem serii było stworzenie opowiadań prezentujących w ciekawy i atrakcyjny sposób, dla współczesnego odbiorcy, faktów historycznych z życia władców polskich oraz czasów, w których żyli. • Bohaterami serii są Karol zwany Grubym, Aleks, Słoniu, Jola, Ola i Zuzka. W każdej opowieści jeden z szóstki nastolatków jest głównym bohaterem, pozostali występują na drugim planie. Przewodnikiem po trzeciej części serii został Gruby, smakosz słodyczy, poszukiwacz przepisów na cukierki, producent domowych tęczowych landrynek. Akcja opowieści rozgrywa się w przyszłości, w której mieszkańcy poruszają się za pośrednictwem kapsuły przenoszącej w czasie i przestrzeni, a do uzyskiwania informacji wykorzystują komunikatory. • Książka „Jadwiga kontra Jagiełło” posiada kompozycję szkatułkową – czytelnicy poznają dwie opowieści. Akcja jednej rozgrywa się w szkole podczas lekcji historii pt. „Władysław Jagiełło”, którą prowadzi pan Cebula. W trakcie zajęć opowiadana jest druga historia dotycząca Jadwigi oraz wielkiego księcia litewskiego Jagiełły. Jak to możlwe? Otóż pan Cebula to kreatywny i nowoczesny nauczyciel. Podczas lekcji historii zadaje uczniom problemowe pytania lub stawia hipotezy, następnie wysyła ich na wycieczki tematyczne w przeszłość w poszukiwaniu odpowiedzi na postawiony problem. Uczniowie przenoszą się do odległych czasów używając specjalnych przycisków zamontowanych przy szkolnych ławkach. Pewnie nie jeden młody czytelnik chciałby wziąć udział w takiej niezwykłej przygodzie. • [Spoiler] Ilustracje Artura Nowickiego doskonale uzupełniają treść, a wstawki komiksowe dodają humoru i dopełniają informacyjnie. Książka napisana przez Grażynę Bąkiewicz jest nowoczesną formą prezentacji wiedzy z zakresu historii. Pokazuje również, jak w opowieść humorystyczną wpleść wątki historyczne, biograficzne, kulturowe nie zniechęcając czytelnika, a pobudzając w nim ciekawość i zachęcając do sięgnięcia po kolejne części serii. Doświadczenie autorki, jako historyka i nauczyciela oraz zastosowanie różnorodnych zabiegów kompozycyjnych i edytorskich przyczyniło się to tego, że seria cieszy się popularnością wśród dzieci i młodzieży, a nawet rodziców. • Paulina Knapik • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo