• Opowieść o miłości, przyjaźni, o życiu i niestety też o śmierci. Jak dalej żyć, kiedy odchodzą najważniejsze w życiu osoby? Jak radzić sobie z traumą? Pięknie napisana książka, przy której można się uśmiechnąć ale i popłakać, która daje nadzieję, że po najgorszych chwilach w życiu, mogą przyjść dobre dni. Świetna i jeszcze raz świetna książka, bardzo polecam.
  • Nigdy nie sięgałam po książki z tej serii.To moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Wioletty Sawickiej.Książka dostarcza dużo emocji.Opowieść o stracie,poświęceniu,rozpaczy oraz wielkiej i pięknej miłości.Pochłonęła mnie całkowicie.Wcisnęła łzy.Warto przeczytać:)
  • Miałam z nią nie lada problem, uwielbiam pismo mojej imienniczki niestety nie mogłam przebrnąć musiałam zrobić przerwe dwu tygodniową i zacząć od nowa i w końcu pochłonęła mnie jak inne już przeczytane polecam piękna dramatyczna czasami aż boli historia która kończy się szczęśliwie
  • Oj piękna MIŁOŚĆ, przez duże M :)
  • Piękna, prawdziwa miłość, to umiejętność patrzenia w tę samą stronę, kroczenie razem za rękę przez życie. Czasem może być pod górę, pod wiatr, w deszczu i słońcu. To nieważne, ponieważ prawdziwie kochać, to błądzić i wybaczać. Nie posiadając nic, mieć wszystko. Umieć dzielić z drugą osobą prozaiczną codzienność, ponieważ w prozie życia kryje się największe piękno miłości. Takiej, gdzie czułość, bliskość i szacunek umacniają się z każdą chwilą.
  • Czytałam jednym tchem; niesamowita książka. Polecam.
  • Super powieść, czyta się jednym tchem. Szczerze polecam :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo