• Nie spodziewałam się, że ta książka zrobi na mnie tak ogromne wrażenie. Jest to wyjątkowy zbiór wspomnień wielu osób, • znajomych, rodziny i przyjaciół Kazimierza Przerwy-Tetmajera (m.in. Włodzimierza Tetmajera – przyrodniego brata, Tadeusza Boya-Żeleńskiego – kuzyna, Lucjana Rydla, Zofi i i Ferdynanda Hoesicków, Lucyny Kotarbińskiej, Adama Grzymały-Siedleckiego). Wspomnienia zebrane przez Krystynę Jabłońską ukazały się w Wydawnictwie Literackim, w popularnym • niegdyś cyklu Portrety wielokrotne. Ku mojemu zdumieniu niewiele udało • się dowiedzieć o autorce opracowania. Urodziła się w 1927 r., spisała biografię Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Faustyny Morzyckiej (Płomień na wietrze), żony Stefana Żeromskiego (Oktawia), napisała książkę Ostygłe emocje (o XIX-wiecznym Krakowie) oraz Czarodziejski zielnik. Postaram się je wszystkie przeczytać. O Kazimierzu Tetmajerze (1865– • 1940) nie sposób nic nie wiedzieć, czytając sporo o Młodej Polsce. Zapoznałam się z jego najnowszą biografią pióra Tadeusza Januszewskiego,ale dopiero książka Miałem kiedyś przyjaciół ukazała mi w pełni postać tego wybitnego poety. Dzięki temu mogłam zachwycić • się geniuszem literata. Jego erotyki to najpiękniejszy hołd oddany kobiecie. Jeśli nie chcecie czytać poezji, możecie jej posłuchać • w interpretacji wspaniałych artystów: Marka Grechuty, Anny Marii Jopek, Katarzyny Nosowskiej, Katarzyny Stankiewicz czy Michała Żebrowskiego (płyta Lubię, kiedy kobieta).Książka zawiera opowieści • prawdziwe, plotki i mity... Miałem kiedyś przyjaciół – może i nie • miałem – dzisiaj nie mam żadnego – już i nie dbam o to – kilka myśli mej duszy stało mi się ciałem: z nimi ja się przyjaźni zajmuję robotą. • Joanna Muniak
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo