• Ta książka to rozmowa znanej psyc­hote­rape­utki­ Katarzyny Miller z Joanną Olekszyk na temat miłości i nie tylko. Pani Katarzyna w bardzo przystępny sposób, bez psyc­holo­gicz­nego­ bełkotu podpowiada, jak sprawić aby pokochać siebie a przez to także kochać innych i tworzyć z nimi dobre i mądre relacje. Nie daje gotowych recept ale daje wskazówki do przemyślenia a także do pracy nad sobą i własnymi lękami i demonami. Czasem jest zabawnie, czasem mniej ale za to zawsze bardzo życiowo, bo porady są poparte przykładami. Po przeczytaniu tej książki dociera prawda, że prawie każdy z nas nosi w sobie nierozwiązane problemy z dzieciństwa, które albo zostały bardzo starannie przez nas zakamuflowane i jeszcze nie dały o sobie znać albo już zdążyły zwalić się na nasze życie z siłą wodospadu i wymagają aby coś z nimi zrobić. Jedni boją się tego, że prawda o nich samych może stać się zbyt trudna do udźwignięcia i nie chcą wnikać w przeszłość. Inni czują, że chyba właśnie teraz jest ten moment oraz, że potrzebują tego aby „pogrzebać w sobie” po to by dalej iść przez życie bez zbędnego bagażu jakim są niep­rzep­raco­wane­ historie z naszego dzieciństwa. Książki może nie czyta się jednym tchem, bo za dużo jest w niej tematów do przemyślenia, ale bardzo przystępny i życiowy język pani Kasi pozwala te informacje bardzo swobodnie przyswoić.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo