• Tytuł: Malfetto: Mroczne piętno • Autor: Marie Lu • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Data wydania: 22 kwietnia 2015 • Liczba stron: 380 • Ocena: 10/10 • Marie Lu jest autorką bestsellerowej serii "Legenda". Po skończeniu Uniwersytetu Kali­forn­ijsk­iego­ wpadła w wir branży gier video. Mieszka w Los Angeles z mężem, chichuaua mix i dwoma Pembroke Welsh corgi. Jest pisarzem na pełen etat. • Książka została napisana lekkim, prostym językiem. Rozdziały nie są numerowane kolejnego, tylko każdy ma nazwę bohatera, który będzie grał w nim pierwsze skrzypce. Zaskoczyło mnie to, że ciągle coś się dzieje. Nie ma chwili nudy. Bohaterowie z jednego problemu przechodzą w drugi. Pomysł jest bardzo oryginalny i według mnie wyśmienicie wykonany. • Każdy człowiek kryje w sobie mrok, choć ukryty. • Kenettrę nawiedza zaraza, która dosięga wielu ludzi. Nielicznym udaje się ujść z życiem. Zostają naznaczeni. Większość uważa ich za gorszych od siebie. Starają się oczyścić wyspę z odmieńców, którzy – według nich – obrażają bogów, przez co zsyłają oni różne kataklizmy. Zaczyna się walka o śmierć i życie. Jedni uciekają, a drudzy stają do walki. Tylko, czy wszyscy zdają sobie sprawę, że jest to walka z wiatrakami? • Od razu walka z malfetto przypomniała mi średniowieczną wojnę z wiedźmami. Przyczyna była taka sama: oczyszczenie ziemi ze skazy, którą oni pozostawiają. Działania Hitlera także można porównać do opisywanych w tym utworze. Jedna osoba manipuluje ludźmi, by ci stanęli po jej stronie. Ci, co się sprzeciwią – wypad. Jest to powieść, która w prosty sposób może nauczyć młodzież na jakich zasadach działano w średniowieczu oraz w czasach II wojny światowej. • Nie ma sensu wierzyć w to, co się widzi, jeśli widzi się tylko to, w co się wierzy. • Adelina Amouteru to jedna z głównych bohaterów utworu. Zaraza zostawiła na niej swoje piętno: rzęsy wyblakły, włosy zmieniły kolor na srebrny, a w miejscu lewego oka pozostałą blizna. Ze swoim ojcem ma złe stosunki. Ciągle jest przez niego pomiatana. Ma niezwykłą moc, którą jest w stanie podbić świat. • Teren Santoro to sługa królowej. Stoi na czele Osi Inkwizycji i do jego obowiązków należy wytropienie malfetto. Jest bezk­ompr­omis­owym­ bohaterem o wielu twarzach. Potrafi dobrze kłamać oraz manipulować ludźmi. • Reasumując, książka bardzo mi się spodobała! Polecam ją wszystkim. Swą prostą treścią trafia do wszystkich. Uczy przede wszystkim przyjaźni oraz lojalności do osób, które nam zaufały.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo