• Publikacja ta to bardzo mocno skompresowana informacja na temat życia i twórczości jednego z najw­ybit­niej­szyc­h artystów włoskiego renesansu – Michała Anioła. Zawiera konkretne dane dotyczące kariery twórczej Buonarottiego, przy czym znajduje się w niej wiele cennych informacji na temat dzieł, które zostały przez rzeźbiarza również nigdy nieukończone. Jest to książka bogato ilustrowana, która ma pełnić rolę swoistego rodzaju „przewodnika” po pracach artysty, niż skupiać się na jego życiorysie. Może stanowić doskonały dodatek do lektury biograficznej o Michale Aniele, których jest naprawdę bardzo wiele na rynku wydawniczym. Jej część ikonograficzna zatem jest dość dobra, a informacyjna skąpo-konkretna. Zakładam, że cel wydawcy został osiągnięty. Miała ona plenić rolę mini albumu, a nie przytłaczać odbiorcę tekstem w niej zawartym. Dla kogoś, kto nic a nic nie wie o tym światłym człowieku na dobry początek wystarczy, natomiast fascynaci Michała Anioła pokręcą na nią tylko nosem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo