• Najweselszy dom w całej Norwegii znajduje się oczywiście w lesie. A mieszka w nim ośmioro dzieci z imionami na M, mama, tato, babcia oraz pies. Domek jest nieduży, drewniany, ma kuchnię, kilka pokoi i komin, bo jest tu też piecyk do ogrzania chatki w zimie. Choć dzieli ich od miasta teraz kilka kilometrów, to za nic w świecie nie zamieniliby tego uroczego domku na nic innego. Teraz są bliżej natury i mają okazję odpocząć od miejskiego zgiełku. Najważniejsze jest podwórko, na którym można robić całą masę niesamowitych rzeczy. Bawić się w chowanego, wdrapywać na drzewa, nawet jeździć na nartach czy ślizgać po zamarzniętej wodzie. Wesoła rodzinka się w nim nigdy nie nudzi. Dzieciaki chodzą na spacery w las, babcia otwiera swój podwórkowy sklepik z goframi, a czasami walczy z groźnymi Indianami. Mama częściej ma chwilę dla siebie i swoich książek, a zapracowanemu wciąż tacie nawet dziwnym trafem udaje się odegrać koncert gry na puzonie, wprost z wysokiego drzewa. Humor wszystkim dopisuje. Oczywiście z mojej perspektywy najbardziej zabawnym i niep­rzew­idyw­alny­m bohaterem domku w lesie jest mały, zawadiacki Morte ma się rozumieć. Mam nadzieję, że tak już zostanie… Polecam Wam serię 8+2. To niezapomniana literacka przygoda dla małych i dużych. Stara rzecz, a cały czas cieszy.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo