• Niezwykle ciekawie napisana książka łącząca historię z reportażem ,fragmenty rozmów z ciekawymi ludźmi oraz wędrówki południowym szlakiem Hiszpanii. • Polecam jako unikalną wersję przewodnika po Andaluzji.
  • Książka o arabskich korzeniach Hiszpanii, od ok.711r. do współczesności. Dawno nie przeczytałam tak dobrej pozycji reportażowo-historycznej: bardzo pojemnej treściowo a jednocześnie przystępnej, mega wciągająco napisanej. Nie miałam pojęcia jak wielka część moich wyobrażeń o hiszpańskości NIE JEST ZWIĄZANA z popularnymi polami skojarzeniowym które wbija nam do głów szkoła i kultura popularna jako "słoneczne i kolorowe kultury śród­ziem­nomo­rski­e", "katolickie korzenie Hiszpanii", "faszystowska/frankistowska Hiszpania" itp., TYLKO ma rodowód arabski, żydowski, romski i/lub jest mieszanką wszystkich wyżej wymienionych. Jak zwykle, rzeczywistość okazuje się bardziej złożona, płynna, nic nie jest jednoznaczne; konwiwencja w przeszłości (pojęcie wytłumaczone w książce) daje nadzieje na przyszłość.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo