• "Dusza cesarza" Brandona Sandersona to małe dzieło sztuki. Małe, gdyż ta osadzona w Sel, świecie Elantris nowela liczy około sto stron, ale na tych stu stronach, autor pokazał cały swój wyjątkowy kunszt i talent, udowadniając, że jest prawdziwym mistrzem wśród pisarzy fantasy. • Brandonowi Sandersonowi udała się rzecz niezwykła, na stu stronach utkał zawiłą opowieść o magii, kradzieżach, o relacjach i jest to historia pełna i kompletna. Wykreowany przez niego świat ożywa dźwiękami i barwami, bohaterowie są świetnie wykreowani, magia po raz kolejny zachwyca swoją oryginalnością i pomysłowością. Sama historia ma tak duży potencjał, która spokojnie wystarczyłaby na powieść, a jemu udało się to upakować w tak niewielką objętość. "Dusza cesarza" to historia skoncentrowana, bez grama zbędnego tłuszczu. • "Dusza cesarza" to nie tylko fantastycznie wykreowani bohaterowie, wspaniały pomysł na system magii oraz rewelacyjna fabuła, bo z tego autor jest znany. • I to co wyróżnia tę nowelę, i chyba właśnie ten element sprawił, że historia została wyróżniona Nagrodą Hugo to filozoficzne pytania, które stawia autor o naturę sztuki i artystę. Co to jest sztuka? Czy fałszowanie może być za sztukę uznane i dlaczego zdolny i wykwalifikowany fałszerz nie może tworzyć własnej sztuki? • Tę krótką nowelę można śmiało polecić każdemu, kto Brandona Sandersona jeszcze nie poznał, a przerażają go opasłe tomiszcza, do których pisarz nas przyzwyczaił, znajdzie w niej wszystko za co autor jest uwielbiany, tylko w wersji kompaktowej. • Marta Ciulis-Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo