• Autor – japonista i dziennikarz – odsłania kulisy kryzysu gospodarczego Kraju Kwitnącej Wiśni. Tak, wciąż mamy zakodowane, że „Made in Japan” znaczy najlepsze i najn­owoc­ześn­iejs­ze. Otóż już nie. Japońskie technologie przestały być konkurencyjne na światowym rynku. Producenci przespali ostatnie lata śrubując krajowe standardy nie mające przełożenia na potrzeby globalnego odbiorcy. Dodatkowo Chiny (do niedawna największy rynek zbytu) skutecznie blokują import japońskich produktów. • Ponadto społeczeństwo jest rozczarowane aktualną sytuacją i wyraźnie traci zaufanie dla władz (szczególnie widoczne to jest po katastrofie w elektrowni atomowej w Fukushimie w 2011 roku, która była wynikiem skandalicznych zaniedbań i korupcji). Poza tym, młode pokolenie już nie chce pracować ponad siły, ani ponosić zbiorowej odpo­wied­zial­nośc­i za błędy kierownictwa. Na dokładkę, w sieci królują serwisy społecznościowe, gdzie „grzeczni” Japończycy anonimowo dają upust chamstwu i agresywności. Krótko mówiąc – upadek od wieków wyznawanego systemu wartości. • Książka niezwykle ciekawa, napisana żywym językiem, wzbogacona mnóstwem kolorowych zdjęć. • Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo