• Interesująca próba odpowiedzi na odwieczne pytanie czy Bóg ponosi odpo­wied­zial­ność­ za zło i cierpienie. Bardzo zaskakująca koncepcja.
    +4 trafna
  • Z uwagi na fakt pojawienia się w kinach ekranizacji powieści "Chata" postanowiłam zagłębić się w jej lekturze. W dość nietuzinkowy sposób opowiada ona o trudnej relacji Boga z człowiekiem, o ludzkich słabościach, grzechach, niesieniu pomocy innym oraz wybaczaniu. A wszystko to autor przedstawił czytelnikowi w bardzo fantastycznej i idyllicznej scenerii niby rajskiego ogrodu pełnego metafor i iluzji. Sposób ujęcia tematu wybaczenia przez ojca zbrodni dokonanej na córce przez nieznanego złoczyńcę jest nietuzinkowy, ale nie na tyle niep­rzew­idyw­alny­, aby zakończenie tej powieści miało stanowić jakieś wielkie zaskoczenie. Tego wielkiego łał na koniec niestety zabrakło... Sama fabuła jest całkiem interesująca, jak na ten specyficzny rodzaj ujęcia tematu o nieco religijnym charakterze. Polecam więc lekturę.
  • Opisane w książce relacje człowieka z Bogiem pomagają czytelnikowi zrozumieć podstawy wiary. Bardzo ciekawa lektura skłaniająca do przemyśleń nad własnym życiem, zwłaszcza dla tych którzy przeżywają osobiste tragedie za które obwiniają stwórcę. Polecam.
  • Madra ,poruszajaca ksiazka o rozmowie z Bogiem dajaca jeśli nie odpowiedz to przynajmniej początek przemyśleniom na wiele pytan dotyczących wiary i to podanej w przystępny sposób. • Druga ksiazka autora rozdroża już mnie tak nie wciagnela
  • Książka, która pozostawia niezatarte wspomnienie. Wywołuje silne emocje, bardzo wzrusza i można się przy niej popłakać. Główny bohater Mack mający za sobą bardzo ciężkie i bolesne traumy z dzieciństwa, układa sobie życie, zakłada rodzinę i wydawać by się mogło, że po tak smutnych doświadczeniach jakie były jego udziałem, więcej nic złego nie powinno go już spotkać. Jednak nie, spotyka go kolejna tragedia, ktoś porywa na pikniku jego malutką córeczkę. Poszukiwania nie przynoszą efektu. Policja stwierdza, że sposób porwania dziecka odpowiada kilku podobnym sprawom w tym rejonie, niestety, są to metody zbrodni nieschwytanego do tej pory pedofila, który wszystkie porwane wcześniej dzieci zamordował. Czy to samo stało się z malutką Missy ? • Sprawa się nie wyjaśnia i główny bohater żyje w koszmarze miotając się między rozpaczą, a nadzieją. W tym czasie dostaje list, który wydaje mu się okrutnym żartem. Ktoś pisze, że jest Bogiem i pokaże mu co się stało z jego ukochaną córką. Każe mu przyjechać do pewnej opuszczonej chaty w pobliżu miejsca zbrodni... • To czego doznaje w tej chacie przewartościowuje jego życie, zmienia chęć zemsty w oczyszczające przebaczenie : wybacza sobie krzywdy, które wyrządził innym oraz krzywdy, których sam doznał, a także mordercy swego dziecka... Historia w bardzo nietypowy, obrazowy sposób pokazuje, że Bóg jest obecny przy każdym człowieku w dobrych i złych chwilach, a Jego Miłość leczy wszystkie nawet najgłębsze rany... • Uważam, że ta książka jest bardzo wartościowa i zmienia sposób stereotypowego myślenia o życiu, cierpieniu i przebaczeniu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo