• Bardzo fajna książka. Pisarka opisuje piękno Śnieżki, Karkonosze oraz Kowary gdzie kiedyś była fabryka dywanów. Udawania, że przeszłość ma wpływ na przyszłość.Dominuje w książce barwa fiolka • który pachnie zawsze tak samo.Błękit nieba i szarość chmur przy cudownej Śnieżce.
  • W scenerii malowniczych, acz trochę zaniedbanych Kowar, u szczytu Śnieżki, bohaterka książki szuka rozwiązania rodzinnej zagadki. Inspiracją staje się znalezienie pudełka z fotografią matki /obecnie przebywającej w szpitalu / i pięknej bluzki z wyhaftowanym motywem fiołka. • Znalezisko tym bardziej zastanawiające, gdyż matka podobno nigdy nie była w górach i wręcz nienawidziła fiołków DLACZEGO? Tego chce się dowiedzieć bohaterka, której pomoże przypadkowo spotkany przewodnik górski. • I nagle szaro - bure życie bohaterki, podejmującej szlak wydarzeń z życia matki, zmienia się w barwne jej życie i sypie się wspomnieniami jak kolorowa lawina kamieni. • Ale dlaczego "niebo pod Śnieżką"? - to trzeba wyczytać z tej wzruszającej historii o pięknej przyjaźni, z niemniej pięknymi zakątkami Dolnego Śląska. • I jeszcze zaskakujące zakończenie. Warto przeczytać - migiem mija tych 300 stron.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo